Χριστούγεννα ή Χρωστούγεννα; – Άρθρο του μαθητή ΓΕΛ Καλαμπάκας Νίκου Παππά

Κλείνουμε φέτος 2012 χρόνια από την Γέννηση του Μεσσία του ανθρώπινου γένους, του θεανθρώπου που θυσιάστηκε για να άρει τις αμαρτίες των ανθρώπων…

Κλείνουμε φέτος 2012 χρόνια από την Γέννηση του Μεσσία του ανθρώπινου γένους, του θεανθρώπου που θυσιάστηκε για να άρει τις αμαρτίες των ανθρώπων…

Σήμερα, όπως κάθε χρόνο, τα παιδάκια θα γεμίζουν τους δρόμους τραγουδώντας τα κάλαντα, θα περιμένουν το «κέρασμα» και το «χαρτζιλίκι»… Χαρούμενα προσωπάκια θα κοιτάν τους μαγαζάτορες και θα περιμένουν να τους κεράσουν.. Ποιος θα μιλήσει στα παιδιά αυτά;; Ποιος άραγε θα τους πει γιατί οι μαγαζάτορες είναι τόσο «κακοί» και δεν θέλουν να τους λένε ούτε τα κάλαντα;; Ποιος τάχα θα πει στα αθώα παιδάκια σε τι κατάσταση βρισκόμαστε;; Ποιος θα τους ραγίζει την καρδιά;;

Σε εποχές σαν αυτές που ζούμε στις μέρες μας, κανένας δεν μιλάει στα παιδιά για τα προβλήματα της κοινωνίας. Οι ενήλικες, κλείνονται μέσα στο εγωκεντρικό τους μυαλό, και σκέφτονται μόνο πως θα βγάλουν τον μήνα. Εκεί μας έχει οδηγήσει η κρίση. Μας έχει κάνει να απαρνηθούμε την «παιδικότητα» μας.. Γίναμε όλοι εγωκεντρικοί και εγωιστές, και νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας. Η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε κρίση αξιών, σε κρίση κοινωνική… Και έχει οδηγήσει στην απάρνηση της αγάπης, τους χαμόγελου, της παιδικότητας μας από μέρους μας…

Άραγε… Ποια Χριστούγεννα θα γιορτάσει ο εργαζόμενος των 700ων ευρώ;; Ο άνεργος;; Το νέο παιδί που μόλις τελείωσε την σχολή του και δεν έχει δουλειά; Ο άστεγος;; Τα πράματα δεν είναι διόλου εύκολα για κάποιους. Η επιβίωση έχει γίνει πλέον αυτοσκοπός στην ζωή κάποιων ανθρώπων.. Και μέσα σε αυτή την κρίση, το κοινωνικό χάος, έρχονται και τα Χριστούγεννα… Αυτή η γιορτή Αγάπης, η γιορτή της πίστεως, ο εορτασμός της Γέννησης του Ιησού Χριστού… Όπως και πέρυσι θα αρκεστούμε στο να δώσουμε δύο ευρώ σε έναν άστεγο, θα προσευχηθούμε για έναν καλύτερο κόσμο, για μια καλύτερη νέα χρονιά. Η Αγάπη του Ιησού Χριστού θα μετατραπεί σε αγάπη προς τα υλικά αγαθά και τα προϊόντα.. Τα παιχνίδια, τα δώρα, τα φαγητά, τα γλυκά… Ο τόπος θα γεμίσει από «καταναλωτές» οι οποίοι θα «αγαπάνε αλλήλους» με τον δικό τους εγωκεντρικό και ατομικιστικό τρόπο.. Τα μαγαζιά και οι καφετέριες θα γεμίσουν από «χριστιανούς» οι οποίοι αγάπησαν τον συνάνθρωπό τους σε τέτοιο βαθμό, που δικαιούνται να ξεσκάσουν από την πολλή αγάπη.! Τα μπαράκια και τα κλαμπ, θα σφύζουν από ζωή τα βράδια αφού ο νεοέλληνας με το «γλέντι» βοηθάει τον συνάνθρωπό του…

Έχουμε μετατρέψει την κοινωνία μας σε μια άμορφη καταναλωτική μάζα, που περιέχει άτομα, εγωκεντρικά, ατομικιστικά. Άτομα που νοιάζονται για το προσωπικό τους συμφέρον, για την διασκέδαση τους, και αδιαφορούν για τον «κακόμοιρο άστεγο». Ή μάλλον, δεν αδιαφορούν! Προσεύχονται έτσι ώστε Θεός να τους βοηθήσει. Η Αγάπη, την οποία δίδασκε ο Ιησούς Χριστός, έχει μετατραπεί σε μια «προσευχή», σε ένα παιχνίδι για την μάζα… Αναρωτιέμαι τι θα έκανε ο Χριστός εάν κατέβαινε από τα ουράνια και μας έβλεπε να «αγαπάμε» έτσι…

Όμως ας μην κατηγορούμε τους «καλούς ψευτο-χριστιανούς»… Η Αγάπη δεν γνωρίζει ούτε θρησκείες, ούτε σύνορα, ούτε φράκτες, ούτε τοίχους. Μεταφέρεται παντού από τους πάντες. Από κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Είτε είναι Έλληνας, είτε είναι Τούρκος, είτε Αλβανός, είτε, είτε. Είτε πιστεύει στον Τριαδικό Θεό, είτε στον Αλλάχ, είτε στον Βούδα, είτε πουθενά… Η αγάπη βρίσκεται παντού. Σε κάθε λέξη, και κάθε πράξη μας. Όμως έχουμε γίνει τόσο αν-έρωτοι άνθρωποι που ούτε να αγαπάμε δεν ξέρουμε.

Παρακολουθούσα έναν τηλε-μαραθώνιο βοηθείας διοργανωμένο από ένα ευρέως γνωστό πανελλήνιο κανάλι, στον οποίο άνθρωποι έφερναν διάφορα αγαθά, τρόφιμα και όχι μόνο, έτσι ώστε να δοθούν σε άστεγους και φτωχούς. Και το τελευταίο δώρο, ένα ποδηλατάκι, το έφερε ένας Μετανάστης, ο Αμπντούλ. Και όταν τον ρώτησε ο διοργανωτής εάν έχει άλλο, το παιδάκι του απάντησε «Όχι»… Αυτό κύριες και κύριοι είναι πράξη αγάπης, μιας αγάπης αφύσικης, αφού στις μέρες μας τους μετανάστες οι «υπερ-πατριώτες» τους κυνηγάνε με μαχαίρια… Τέτοια αγάπη να δείχναμε όλοι οι άνθρωποι, έλληνες και ξένοι, δεν θα ζούσαμε κάτω από αυτές τις συνθήκες…

Και λόγω αυτής της έλλειψης αγάπης από την καθημερινότητά μας, οδηγηθήκαμε σε αυτήν την κρίση.. Σε αυτήν την δύσκολη οικονομική κατάσταση… Λόγω αυτής της έλλειψης αγάπης, θα ζήσουμε φέτος αντί για Χριστούγεννα Αγάπης, Χρωστούγεννα Μίσους…

Επειδή οι χρονιές φεύγουν, αλλά οι δόσεις μένουν… Και θα μείνουν για πολύ ακόμα… Εάν δεν αλλάξουμε τρόπο ζωής… Επειδή θα πληρώνουμε αυτές τις δόσεις, αλλά μετά θα ‘ρχονται και άλλες.. Και κείνες θα ναι δύσκολες και ακόμη ποιο μεγάλες…

Οπότε για να μην κοιτάμε τα χαμογελαστά παιδιά μας με ένα κενό βλέμμα, όταν μας ρωτάνε «τι δώρο θα πάρουν για τα Χριστούγεννα», ας τους απαντήσουμε: «Αγάπη»… Αυτό το δώρο οφείλουμε να δώσουμε ειδικά φέτος στα παιδιά μας, στον συνάνθρωπό μας, στον αλβανό γείτονά μας, στον μετανάστη δίπλα μας, στον άστεγο της γειτονιάς μας, στον φτωχό της πόλης μας και στον άνεργο της περιοχής μας. Να δωρίσουμε Αγάπη προς όλους και προς τα πάντα, με πράξεις αλληλεγγύης, σεβασμού και αλληλοβοήθειας. Να δωρίσουμε ΑΓΑΠΗ και να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Επειδή μόνη η αγάπη θα αλλάξει τον κόσμο. Όχι το μίσος.

Ας γίνουμε άνθρωποι για μια φορά και ας αγαπήσουμε, πέρα από εκκλησίες, κόμματα, φυλετικές διαφορές. Και να συνηθίσουμε να αγαπάμε κάθε μέρα, και όχι μόνο τα Χριστούγεννα…

Καλά Χριστούγεννα!

Χρόνια πολλά, γεμάτα αγάπη, έρωτα, αλληλοσεβασμό, αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη…

Νίκος Π., Μαθητής Λυκείου