Χρήστος Χάϊδος – Συγχωνεύσεις σχολείων

Η συγχώνευση σχολικών μονάδων για λόγους κυρίως εκπαιδευτικούς αλλά και εξορθολογισμού των δαπανών για την παιδεία είναι μια αναγκαιότητα των καιρών αποδεκτή από κάθε καλόπιστο πολίτη.

Η συγχώνευση σχολικών μονάδων για λόγους κυρίως εκπαιδευτικούς αλλά και εξορθολογισμού των δαπανών για την παιδεία είναι μια αναγκαιότητα των καιρών αποδεκτή από κάθε καλόπιστο πολίτη. Γιατί δεν είναι δυνατόν να προσφέρεται καλή μόρφωση, ίδιου επιπέδου με αυτή ενός εξαθέσιου, από μονοθέσια δημοτικά σχολεία.

Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί υψηλό επίπεδο διδασκαλίας, όταν δεν υπάρχει σύγκριση και ευγενής άμιλλα μεταξύ των μαθητών σε περιπτώσεις που αυτοί είναι ένας ή δυο ανά τάξη. Δεν είναι σωστό, επίσης, να μην έχουν ανάλογο και ουσιαστικό αντίκτυπο στην εκπαίδευση μεγάλης μερίδας μαθητών τα κονδύλια που διατίθενται για αυτή.

Αποδεχόμενος, λοιπόν, την παραπάνω αναγκαιότητα θα ήθελα να κάνω τις εξής επισημάνσεις και να καταθέσω τις ακόλουθες προτάσεις.

Οι συνενώσεις σχολικών μονάδων πρέπει να γίνουν με συγκεκριμένα, αντικειμενικά και διαφανή κριτήρια που θα έχουν σχέση με τον αριθμό των μαθητών του κάθε σχολείου, με τον αριθμό των κατοίκων και των μαθητών που διαμένουν στην περιοχή κάλυψης του σχολείου, οι οποίοι με διάφορους πλάγιους τρόπους λόγω της επιθυμίας των κηδεμόνων τους φοιτούν σε άλλα σχολεία συνήθως μεγαλύτερων πόλεων, με την απόσταση από την οποία βρίσκεται το υπό συγχώνευση σχολείο σε σχέση με το άλλο στο οποίο θα πρέπει να μετακινούνται οι μαθητές, με τις υποδομές ποιότητα – μέγεθος των μονάδων που συζητείται η κατάργησή τους, με τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά και με το οδικό δίκτυο επικοινωνίας με τη νέα σχολική μονάδα, όπου θα μεταφερθούν οι μαθητές, καθώς επίσης με τις προϋποθέσεις και τις κτιριακές εγκαταστάσεις του νέου σχολείου, στο οποίο θα ενσωματωθούν τα άλλα.

Οι όποιες αποφάσεις πρέπει να παρθούν μέσα στο πλαίσιο αυτών των κριτηρίων μετά από διάλογο με τις υπηρεσίες, τις περιφερειακές δομές του Υπουργείου και τους λοιπούς εμπλεκόμενους  φορείς, όπως οι γονείς και η αυτοδιοίκηση, χωρίς κανένας να υπερβαίνει το ρόλο του ή να επιχειρεί να επιβάλλει εκβιαστικά τις θέσεις του.

Όμως από αυτή την εξέλιξη δεν πρέπει να στοιβαχτούν μαθητές σε πολυπληθή τμήματα κυρίως σχολείων των πόλεων, των οποίων πολλές φορές οι υποδομές και τώρα δεν επαρκούν, με συνέπεια να γίνονται μαθήματα σε ακατάλληλους χώρους. Δεν πρέπει να επιτραπεί σε κανέναν μαθητή που η οικογένειά του κατοικεί στο χώρο ακτίνας που καλύπτει το όποιο σχολείο διατηρηθεί σε άλλο σχολείο της αρεσκείας των κηδεμόνων μακράν της περιοχής τους.

Τέλος, στις περιπτώσεις που είναι αναπόφευκτη η συνένωση κάποιου σχολείου με ελάχιστους μαθητές, το οποίο βρίσκεται σε μακρινή απόσταση από το νέο που θα συνεχίσουν να φοιτούν οι μαθητές του και η καθημερινή μετακίνηση είναι αδύνατη ή δύσκολη, να χορηγείται στις οικογένειες αυτών των μαθητών που συνήθως είναι οικονομικά αδύναμες μια απαραίτητη οικονομική ενίσχυση για να τα βγάλουν πέρα στις νέες συνθήκες.

Μέσα από αυτές τις αρχές και τις κατευθύνσεις, τις οποίες έθεσα υπόψη της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, πιστεύω ότι θα οδηγηθούμε στο Νομό μας στις καλύτερες δυνατές αποφάσεις, χωρίς να προκληθούν βάσιμα παράπονα για εμφανή λάθη, αδικίες και ανισότητες στη μεταχείριση από τις τελικές επιλογές.