Χριστίνα Κανάτα – Εμπειρίες Κοινωφελούς Εργασίας

Ήρθε και το τέλους του περιβόητου και πολυσυζητημένου πενταμήνου της Κοινωφελής Εργασίας, και μαζί με αυτό, και η ανεργία στα περισσότερα από τα 260 περίπου άτομα που εργαζόταν σ’ αυτό.

Ήρθε και το τέλους του περιβόητου και πολυσυζητημένου πενταμήνου της Κοινωφελής Εργασίας, και μαζί με αυτό, και η ανεργία στα περισσότερα από τα 260 περίπου άτομα που εργαζόταν σ’ αυτό.

Η προσωπική μου εμπειρία ήταν ανάμεικτων συναισθημάτων. Και λέω ανάμεικτων, γιατί είχε τα καλά της αλλά και τα άσχημά της.

Δεν θα επεκταθώ ούτε στα μεν ούτε στα δε, απλά μόνο θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους του τμήματος που εργάστηκα (Τμήμα Αγροτικής Ανάπτυξης και Αδειοδοτήσεων), οι οποίοι μας έδωσαν τα «φώτα» τους, ο καθένας ξεχωριστά και με το δικό του τρόπο, βοηθώντας μας να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούσαμε σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα.

Και επειδή κάποιοι θα βιαστούν να μιλήσουν για το κοινό σε όλους μας «γλείψιμο», έχω να τους πω, πως μακάρι πέρα από το δηλητήριο και από του καθένα τα «προσωπικά θέματα», να βρουν κάποια στιγμή στη ζωή τους τόσο καλή και ευχάριστη παρέα…

Και εις άλλα λοιπόν πεντάμηνα, οχτάμηνα, δεκαεξάμηνα ή κ εγώ δεν ξέρω τι άλλο (εδώ που φτάσαμε) με υγεία, … αρκεί να πληρωνόμαστε σωστά και να έχουμε λίγο παραπάνω χώρο στα γραφεία μας, ο νοών νοείτο…, για να λέμε και του στραβού το δίκιο.

Υ.Γ. Αλήθεια στην ερώτηση – πόσους φωτογράφους έχει ο Δήμος Καλαμπάκας – βρέθηκε απάντηση; Να σας πω την άποψή μου… πολλούς, και μακάρι να έχουν όλοι δύναμη και μεράκι… γιατί για όλους έχει ο Θεός.

Τα σέβη μου…

Κανάτα Χριστίνα