Χριστίνα Καλαμπαλίκη – Όχι στο αιολικό πάρκο στην Τριγγία

Χριστίνα Καλαμπαλίκη  – Μέλος Τοπικού Συμβουλίου Κρανέας Ασπροποτάμου Δ. Καλαμπάκας –  Η Τριγγία είναι κατάφυτη από μεγάλα δάση ελάτης, ενώ σε χαμηλότερο υψόμετρο κυριαρχούν φυλλοβόλα είδη, όπως η βελανιδιά, ο σφένδαμος και ο ψευτοπλάτανος.

Χριστίνα Καλαμπαλίκη – Μέλος Τοπικού Συμβουλίου Κρανέας Ασπροποτάμου Δ. Καλαμπάκας

Η Τριγγία είναι κατάφυτη από μεγάλα δάση ελάτης, ενώ σε χαμηλότερο υψόμετρο κυριαρχούν φυλλοβόλα είδη, όπως η βελανιδιά, ο σφένδαμος και ο ψευτοπλάτανος. Σε υψόμετρο πάνω από τα 1.700 μέτρα υπάρχουν εκτεταμένα αλπικά λειβάδια, όπου γίνεται συστηματική βόσκηση κατά τη θερινή περίοδο.

Οι άφθονες πηγές της Τριγγίας τροφοδοτούν μερικούς από τους πρώτους σημαντικούς παραποτάμους του άνω ρου του Αχελώου, του επονομαζόμενου και Ασπροποτάμου, από όπου πήρε το όνομά της και η ευρύτερη περιοχή.
“OXI” στο “Αιολικό Πάρκο” στην βουνοκορφή της Τριγγίας
Τα τελευταία χρόνια ακούμε πυκνά για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και για την “πράσινη” ανάπτυξη που δημιουργεί (δήθεν) θέσεις εργασίας και είναι (δήθεν) φιλική προς το περιβάλλον.
Όμως, η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, στο όνομα ενός-απατηλού- οικολογικού οράματος, γινόμαστε μάρτυρες μιας άκριτης εισβολής βιομηχανικών εγκαταστάσεων (ΒΑΕ), σε βουνά, νησιά, δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, σε προστατευόμενες περιοχές, σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, καθώς επίσης και σε άλλα ευαίσθητα οικοσυστήματα, τις τελευταίες δηλαδή αδιατάρακτες περιοχές.
Ο λόγος; για τα γνωστά σε όλους μας “Αιολικά πάρκα”.
Αυτό, λοιπόν, το αγκάθι των “Αιολικών πάρκων” ήρθε να εισβάλει και στην δική μας κοινωνία. Συγκεκριμένα, στην βουνοκορφή της Τριγγίας, στον ορεινό όγκο του Δήμου Καλαμπάκας. Όπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι της εταιρείας σχεδιασμού και υλοποίησης ενεργειακών επενδύσεων, πρόκειται για την κατασκευή ενός αιολικού πάρκου στην Τριγγία, ισχύος 38 MWAT, καθώς και ακόμα ενός στο Χιόλι, ισχύος 20 MWAT, τα οποία θα περιλαμβάνουν, αντιστοίχως, 12 και 10 ανεμογεννήτριες, συνολικής ακτίνας 90 περίπου μέτρων.

Για το εν λόγω έργο, ο Δήμος Καλαμπάκας δεν έχει καμία απολύτως εμπλοκή, σχετικά με την έγκριση-αδειοδότηση του Αιολικού Σταθμού, αλλά με μια απλή και τυπική γνωμάτευση, δίχως την σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας(!). Ενώ, η Περιφέρεια Θεσσαλίας είναι αρμόδια για το δήθεν μεγάλο επενδυτικό έργο, το οποίο βρίσκεται ήδη σε φάση έγκρισης.

Δεν είμαι περιβαλλοντολόγος , ωστόσο μπορώ να διακρίνω τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το γεγονός ότι δεν πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από ενέργειες που θα έπρεπε να γίνουν.

Για παράδειγμα, δεν έγινε χωροταξικός σχεδιασμός, ενώ δεν εκπονήθηκε μελέτης χωροθέτησης για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην περιοχή μας. Η ανεξέλεγκτη τοποθέτησή τους θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα που θα έχουν απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο στο φυσικό περιβάλλον, όσο και στην ανάπτυξη της περιοχής, μακροπρόθεσμα, αλλά και άμεσα.

Επίσης, η Τριγγία γειτνιάζει με δάση ή δασικές εκτάσεις, βιότοπους σπάνιων ή απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας και της άγριας πανίδας. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει οι αρμόδιοι να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την διατήρηση και την προστασία των δασών και δασικών εκτάσεων (σ.σ. όπως προβλέπει το Σύνταγμα και εξειδικεύεται η νομοθεσία μας).

Τόσο, για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, όσο και για τις λοιπές, το καθεστώς προστασίας προκύπτει από τις διατάξεις του Ν.1650/1986 για την προστασία του περιβάλλοντος. Η ευρύτερη περιοχή έχει ενταχθεί στο δίκτυο ΝATURA2000 και οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται, θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στην γεωμορφολογία-την πανίδα και την χλωρίδα του τόπου μας.

Ακόμη θα πρέπει να υπολογιστεί και η καταστροφή που θα συντελεστεί, όχι μόνο από το ίδιο το Αιολικό πάρκο, αλλά και από τα συνοδά έργα, όπως η κατασκευή δικτύου μεταφοράς ρεύματος και οι διανοίξεις δρόμων για τη μεταφορά του ογκώδη εξοπλισμού.
Η βουνοκορφή της Τριγγίας είναι σαφές ότι θα ισοπεδωθεί, αφού η κάθε ανεμογεννήτρια απαιτεί ένα τεράστιο επίπεδο χώρο για τις εγκαταστάσεις της και τους κολοσσιαίους γερανούς που θα την αναρτήσουν στη συνέχεια. Για να στηθεί η κάθε βάση, χρειάζονται 500 περίπου κυβικά μέτρα τσιμέντο -που θα κατασκευαστεί στην περιοχή- αυτό σημαίνει ότι θα αφαιρεθεί αυτός ο όγκος απ’ το υπέδαφος για να γίνουν τα θεμέλια. Πολλαπλασιάστε αυτά τα κυβικά με τον αριθμό των ανεμογεννητριών.

Που θα πάει αυτός ο απίστευτος όγκος δεκάδων χιλιάδων κυβικών χώματος και πέτρας; Θα μεταφερθεί κάπου αλλού, ή θα ριχθεί από τις μπουλντόζες στις πλαγιές, έχοντας ως αποτέλεσμα την διάβρωση του εδάφους μετά τις πρώτες βροχές;

Συμπερασματικά, οι τεράστιες, εισαγόμενες ανεμογεννήτριες εξελίσσονται σε εργαλείο μη αντιστρέψιμης υποβάθμισης και ομογενοποίησης του φυσικού, δομημένου και μνημειακού περιβάλλοντος της χώρας, αλλά και καταβύθισης της οικονομίας της, στην καταστροφικότερη, ίσως “φούσκα” έως τώρα. Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια νέα γιγαντιαία αγορά που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών που έτρεξαν – όπως ήταν αναμενόμενο, να αξιοποιήσουν την ευνοϊκή γι’ αυτούς νομοθεσία, καθώς και τις τεράστιες επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριφερόμενοι σαν νέοι αποικιοκράτες, επένδυσαν οικονομικά στο τελευταίο αγαθό που μας απέμεινε: Τον αέρα που αναπνέουμε! Τα αιολικά πάρκα, οι αιολικές βιομηχανίες, από εναλλακτικές μορφές ενέργειας μετατρέπονται σε εναλλακτικούς κινδύνους.

Δεν είναι τυχαίο, σήμερα ότι στη Γερμανία (πρωτοπόρα στην μελέτη των ΑΠΕ), αλλά και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, οι αντιδράσεις παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας. Αποκορύφωμα το Μανιφέστο του Darmstadt, το οποίο αφορά την εκμετάλλευση της Αιολικής Ενέργειας στη Γερμανία και υπογράφτηκε από εκατοντάδες πανεπιστημιακούς. Το μανιφέστο απαιτεί την ανάκληση όλων των άμεσων και έμμεσων επιδοτήσεων στην αιολική ενέργεια, ώστε να μπει ένα τέλος στην εκμετάλλευσή της.

Για εμάς τους Ασπροποταμίτες, αυτό το μοναδικό φυσικό περιβάλλον, είναι το μόνο κοινό περιουσιακό μας στοιχείο. Είναι ότι πολυτιμότερο κληρονομήσαμε από τους προγονούς μας και οφείλουμε να το διαφυλάξουμε, να το προστατέψουμε και να το διατηρήσουμε , όσο πιο ανέγγιχτο μπορούμε για να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.

Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσω πως δεν είμαι ενάντια στις ΑΠΕ, αρκεί αυτές να γίνονται με πραγματικό σχεδιασμό που θα διέπεται από κανόνες και Νόμους, οι οποίο θα εφαρμόζονται, με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά.

Επομένως, “ΝΑΙ” στην παραγωγή εναλλακτικής ενέργειας που θα είναι ταγμένη στη υπηρεσία του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, έχοντας μακρόπνοο σχεδιασμό.

“Όχι” στις “άρπα-κόλα” σκόρπιες κατασκευές που έχουν ως αποτέλεσμα τον αφανισμό της υπαίθρου.

Χριστίνα Καλαμπαλίκη