Χαρά Ζήκα – Ερωτική απογοήτευση

Ο τερματισμός ενός έρωτα είναι ένα από τα πιο τραυματικά γεγονότα στη ζωή του ανθρώπου, ο πόνος της απώλειας μπορεί να οδηγήσει στην απόγνωση.

Ο τερματισμός ενός έρωτα είναι ένα από τα πιο τραυματικά γεγονότα στη ζωή του ανθρώπου, ο πόνος της απώλειας μπορεί να οδηγήσει στην απόγνωση. Ο οργανισμός μεταβαίνει σε κατάσταση stress και εκκρίνονται ουσίες που μπορούν να αποδυναμώσουν την καρδιά. Στην κυριολεξία λοιπόν ο χωρισμός ραγίζει την καρδιά. Παράγεται νορεπινεφρίνη, ουσία που μας ετοιμάζει για «μάχη ή φυγή» και κάνει το στομάχι να σφίγγεται ενώ η σεροτονίνη μειώνεται και προκαλεί κατάθλιψη και εμμονές.

Αναμνήσεις από όμορφες στιγμές εναλλάσσονται με κρίσεις άγχους που συνοδεύονται από σκέψεις θυμού και απογοήτευσης. Είμαστε σχεδόν πεπεισμένοι ότι έχουμε καταστραφεί συναισθηματικά μια για πάντα και δε θα ξαναβρούμε κάποιον σαν αυτόν που μας εγκατέλειψε. Ακόμη και στον ύπνο μας πεταγόμαστε, στοιχειώνει τα όνειρά μας και είναι σχεδόν αδύνατο να ξεκουραστούμε ή να φάμε. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων βιώνει κατάθλιψη, αρκετοί παίρνουν αντικαταθλιπτικά που προσωρινά μειώνουν τον πόνο, ενώ το ποσοστό αυτοκτονίας αυτών που έχουν βιώσει ερωτική απόρριψη είναι αρκετά μεγάλο.

Η εξέλιξη μας προίκισε με μηχανισμούς επιβράβευσης όταν επιτυγχάνουμε στον έρωτα αλλά σε αντίθετη περίπτωση ο ψυχολογικός πόνος είναι η τιμωρία της αποτυχίας μας. Με τη βοήθεια της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας υπάρχει η δυνατότητα να «βλέπουμε» τις περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται σε κάθε κατάσταση. Έτσι, από μελέτες ατόμων που χώρισαν πρόσφατα αλλά ακόμη δήλωναν ερωτευμένοι με τους πρώην συντρόφους τους, βρέθηκε εγκεφαλική δραστηριότητα στις ίδιες βασικές περιοχές που συνδέονται με τον εθισμό.

Όμως υπήρχε μία μικρή μετατόπιση σε περιοχές που έχουν συνδεθεί με τους παθολογικούς τζογαδόρους.

Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε εθισμένοι αφού ψάχνουμε τη «δόση» μας στα τραγούδια που ακούγαμε μαζί, στα στέκια μας, στο άρωμά του και στις φωτογραφίες του. Για όλα αυτά μεγάλη ευθύνη έχει η ντοπαμίνη που εκκρίνεται στη φάση του έρωτα, συνεχίζει όμως να απελευθερώνεται και μάλιστα σε μεγαλύτερη ποσότητα μετά το χωρισμό. Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε ακόμη περισσότερο ερωτευμένοι και να θέλουμε απελπισμένα να κερδίσουμε πίσω το αγαπημένο πρόσωπο. Οι ψυχώσεις αντιμετωπίζονται με φάρμακα που μπλοκάρουν τους υποδοχείς της ντοπαμίνης καταστέλλοντας τη δυνατότητα να βιώνει κανείς επιθυμία και ηδονή, το αντίθετο από εκείνο που συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε. Εμπλέκεται άμεσα στη γέννηση της ευχαρίστησης που προκαλεί η κατανάλωση ναρκωτικών και στην εξάρτηση που αυτά προκαλούν.

Νιώθουμε απελπισία όπως ένας ναρκομανής με σύνδρομο στέρησης.

Όταν πια χάνεται κάθε ελπίδα να επιστρέψει ο πρώην σύντροφος ακολουθεί απόγνωση, απαισιοδοξία και αυτοκατηγορίες. Είναι απαραίτητο το στάδιο αυτό της ενδοσκόπησης ώστε να αναλύσουμε τα γεγονότα, να επανεξετάσουμε τα λάθη μας, να βελτιωθούμε και να πάρουμε φόρα για νέους έρωτες. Τα δάκρυα προσφέρουν ανακούφιση από τη θλίψη και τη συναισθηματική φόρτιση όπως και οι φίλοι που είναι το καλύτερο στήριγμα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η ερωτική απογοήτευση είναι ένας εθισμός και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Όσο κι αν επιθυμούμε να ερχόμαστε σε επαφή με τον πρώην σύντροφο πρέπει να σταματήσουμε κάθε επικοινωνία και να εξαφανίσουμε όλα τα πράγματα που μας τον θυμίζουν. Πολλοί στρέφονται στο αλκοόλ για να ξεχάσουν το κακό που τους συνέβη. Αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνονται ακόμη πιο μελαγχολικοί αφού ενισχύει την κατάθλιψη.

Το καλύτερο είναι να στραφούμε στην άσκηση που ανεβάζει τη σεροτονίνη, κάνει το σώμα να απελευθερώνει ενδορφίνες που είναι τα οπιοειδή του οργανισμού μας και μας ανεβάζουν τη διάθεση.

Έτσι σίγουρα ένας καινούριος έρωτας θα εμφανιστεί!

Χαρά Ζήκα

Χημικός

Δρ. Φαρμακευτικής

harazi0@yahoo.com

Τα κείμενα είναι αποσπάσματα από το υπό έκδοση βιβλίο με τίτλο «Έρωτας – Χημεία και SEX” Εκδόσεις  «Ιανός».