Βασίλης Παππάς: Μπορεί να «φυλακισθεί» ο νους; Το μυαλό; Η καρδιά;

Στο υγρό γεμάτο άχνη τοπίο, έξω από τα Τρίκαλα, προβάλλει ο δύσμορφος όγκος των Φυλακών Τρικάλων.

Στο υγρό γεμάτο άχνη τοπίο, έξω από τα Τρίκαλα, προβάλλει ο δύσμορφος όγκος των Φυλακών Τρικάλων.

Πίσω από τους ψηλούς τοίχους και τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα υπάρχουν άνθρωποι.

΄Ανθρωποι «κολασμένοι», άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί από τις επιλογές τους, από τη μοίρα, από τις συνθήκες που βίωσαν σε κάποια φάση της ζωής τους. ΄Ανθρωποι όμως που θέλουν και μπορούν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.

Αρκεί να βρεθούν οι συνθήκες, οι υποδομές, αρκεί να βρεθούν κάποιοι άλλοι άνθρωποι για να σκύψουν πάνω τους.

Υπήρξε για τρελή ιδέα. Μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτούς τους μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών το δικαίωμα στο ταξίδι της γνώσης, το δικαίωμα στη σκέψη που δεν φυλακίζεται, το δικαίωμα να νιώσουν μαθητές του σήμερα, το δικαίωμα να είναι περήφανοι για τις σπαρασσόμενες πατρίδες τους; Να νιώσουν μια στιγμή ανάτασης μέσα στα προβλήματα που κουβαλούν, καθώς θα συνομιλούν με επιστήμονες από τις μακρινές τους πατρίδες στη γλώσσα τους; Νόστιμον ήμαρ φευγαλέο που θα έλεγε και ο ποιητής.

Η Επιστήμη δεν χωρίζει αλλά ενώνει. Παράγει γνώση και παιδεία. Καλλιεργεί τη συνύπαρξη του διαφορετικού. Δεν την χωρίζουν θάλασσες και φράκτες, δεν την σταματούν η πείνα και η καταστροφή, δεν την πτοεί το βομβαρδισμένο τοπίο στις εμπόλεμες χώρες. Τουναντίον μπορεί και ενώνει. Και αν ο πόλεμος και η οικονομική κρίση, η ανέχεια και οι άσχημες επιλογές έκαμνε άραβες και πακιστανούς, αλβανούς και βούλγαρους, ρουμάνους και ινδούς να βρεθούν πίσω από τους ψηλούς τοίχους των φυλακών, η επιστήμη τους έδωσε μια φλόγα ελπίδας. Τους «ελευθέρωσε» για λίγο καθώς οι κρατούμενοι και μαθητές ταυτόχρονα του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με επιστήμονες του CERN ζωντανά και στη γλώσσα τους.

Να θέσουν επιστημονικές ερωτήσεις, να διατυπώσουν απορίες σε ομόθρησκους και ομοεθνείς συνανθρώπους τους που έχουν γεννηθεί από την ίδια εθνική μήτρα. Γιατί και αυτοί που η συγκυρία, οι επιλογές, οι συνθήκες τους έχουν καταδικάσει στη θέση που βρίσκονται τώρα, προέρχονται από έθνη με ιστορία, με πολιτισμό, με επιστήμες, με κουλτούρα. Δεν είναι το «τίποτα», δεν είναι «ανθρώπινα περιττώματα».

Αναζητούν μια νέα ευκαιρία. Οφείλει η κοινωνία να τους τη δίνει απλόχερα. Να τους υπενθυμίζει το «σκοτεινό παρελθόν» τους, αλλά και να τους δίνει διεξόδους. Η on line σύνδεση με το CERN ήταν μια τέτοια στιγμή.

Και επειδή τίποτα δεν γίνεται αυτόματα και από μόνο του, το όλο εγχείρημα δεν θα πραγματοποιούνταν αν δεν υπήρχε το Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών (δομή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού), δεν υπήρχε η διευθύντρια και το εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου, δεν υπήρχαν οι έλληνες επιστήμονες του CERN και οι αντίστοιχοι του ΕΜΠ, δεν υπήρχε ο διευθυντής και το προσωπικό των φυλακών και το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Βασίλης Παππάς – φυσικός , ΕΚΦΕ Τρικάλων