Βασίλης Παππάς – Κύμβαλα αλαλάζοντα και μελάνι σουπιάς

«Κάποιοι καλοθελητές» προσπαθούν να κάνουν συμψηφισμούς με τους θανάτους ή τις δολοφονίες διαφόρων ατόμων.

«Κάποιοι καλοθελητές» προσπαθούν να κάνουν συμψηφισμούς με τους θανάτους ή τις δολοφονίες διαφόρων ατόμων.

Χρησιμοποιώντας λογικές καφενείου ή χουλιγκάνικης κερκίδας προσπαθούν να χύσουν μπόλικο μελάνι σαν τις σουπιές για να θολώσουν τα γεγονότα. Ανακαλύπτουν δολοφονίες στις οποίες οι θύτες είναι του τάδε ή του τάδε κόμματος. Μόνο που τα καταστατικά των κομμάτων αυτών δεν διακατέχονται από ρατσιστικό μίσος, από ναζιστικά πρότυπα, από ύμνους στις θηριωδίες του τρίτου ράιχ.

Κάποιοι πάλι ανακαλύπτουν τους νεκρούς της Μαρφίν. Αλλά πάλι χρησιμοποιούν το μελάνι της σουπιάς. Οι ηθικοί αυτουργοί – διευθυντές της τράπεζας που τους είχαν κλειδωμένους και δεν τους άφησαν να φύγουν καταδικάστηκαν , οι δε φυσικοί αυτουργοί ακόμη διαφεύγουν αφού το υπουργείο της δημόσιας αταξίας ασχολείται με την καταστολή των διαδηλώσεων και τις επιχειρήσεις του Ξένιου Δία!

Για την ταμπακιέρα όμως σιωπή. Ως κύμβαλα αλαλάζοντα καταφεύγουν στη νομιμότητα του κόμματος αφού το ψήφισαν τόσοι άνθρωποι ξεχνώντας σκόπιμα; ότι και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι με νόμιμο τρόπο ήρθαν στην εξουσία.

Όμως τα γραπτά υπερισχύουν των κυμβάλων, αναδεικνύοντας τι σημαίνει δημοκρατική νομιμότητα:

«Για μας τους Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές δεν υπήρξε ποτέ κανένα δίλλημα, ο δημοκρατικός τρόπος διακυβερνήσεως , ο βασιζόμενος στην τυχάρπαστη πλειοψηφία των πολλών, δεν είχε θέση στο κίνημά μας … Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά αλλά όχι το μοναδικό. Έτσι η επιλογή μας είναι ξεκάθαρη», (από το επίσημο site της Χ.Α.)

Σε άρθρο του για την επέτειο θανάτου του Χίτλερ ο Μιχαλολιάκος γράφει: «30 Απριλίου 1945, μια λαμπερή σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Άντρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως του Αγκυλωτού Σταυρού είναι νεκρός. Χίλια εννιακόσια σαράντα πέντε, όλοι αυτοί που επίστεψαν στα μεγάλα ιδανικά της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως νιώθουν παγωμένοι, νιώθουν διστακτικοί απέναντι στο μέλλον, σε ένα μέλλον χωρίς την παρουσία και την καθοδήγηση Εκείνου» , (περιοδικό της οργάνωσης Μάιος 1987).

Όσο για την ναζιστική χρυσαυγήτικη δημοκρατία που κάποιοι ονειρεύονται, πάλι ο Μιχαλολιάκος δίνει τον τόνο : «Δεν έχουμε σκοπούς πολιτικάντικους, ούτε και υποφέρουμε από το άγχος της κοινοβουλευτικής παρουσίας, δεν αναζητούμε μια θέση κάτω από τον ήλιο της δημοκρατίας, αρνούμεθα την δημοκρατία, αρνούμεθα την αρχή της πλειοψηφίας, αρνούμεθα την πολιτική του marketing και παραμένουμε πιστοί, σήμερα που όλοι γίνανε άπιστοι, παραμένουμε πιστοί στα οράματα της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας». Και καταλήγει; «Χίλια εννεακόσια ογδόντα επτά, σαράντα δύο χρόνια μετά, μετά, με την σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στην Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος, που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»

Μπορεί ο καθένας να βρει πλήθος τεκμηρίων για το ναζιστικό μόρφωμα του χάλκινου ερέβους. Κάποιοι όμως τεχνηέντως «λησμονούν» τα ιστορικά γεγονότα και στέλνουν στα σεντούκια της λήθης τα κείμενα. Ας θυμηθούν λοιπόν τις ημερομηνίες : Καλαμπάκα (13 – 9 – 1943), , Καστανιά, Αμάραντος, Αετός, Κλεινοβός, … (Οκτώβρης 1943) από το βιβλίο του Δ. Κωνσταντινίδη – Επιχείρηση Πάνθηρας – 2009.

Και επειδή κάποιοι πάλι τεχνηέντως θα διαμαρτυρηθούν γιατί ταυτίζεται η Χρυσή Αυγή με το ναζιστικό ράιχ, μια φωτογραφία θα υπενθυμίσει στους παλαιούς και θα ανοίξει τα μάτια στους νέους.

Βασίλης Παππάς –  Εκπαιδευτικός