Βασίλης Παππάς – …και επιστροφή στη φύση

Θυμάστε ένα σύνθημα από το παρελθόν του οποίου η τελευταία στροφή κατέληγε «… και επιστροφή στη φύση»;

Θυμάστε ένα σύνθημα από το παρελθόν του οποίου η τελευταία στροφή κατέληγε «… και επιστροφή στη φύση»; Τα υπόλοιπα παραλείπονται για ευνόητους λόγους!!!

Μετά την «ελιά» που την έφαγε ο δάκος = Βενιζέλος , τώρα με το «ποτάμι» έχουμε τη νέα συνεισφορά του παραπαίοντος πολιτικού συστήματος στις νεοφιλελεύθερες οικολογικές (σικ) αποχρώσεις και επιλογές. Ο Θεοδωράκης υποψήφιος. Ο Τζήμερος με το σακίδιο, που αναδείκνυε τον ανθρώπινο πόνο, τη δυστυχία, τα αδιέξοδα πολιτών και κοινωνικών ομάδων. Η φιλανθρωπία των εκπομπών του σταματούσε «στην άλλη ματιά» του ανθρώπινου πόνου (βλέπε οροθετικές), στην παρουσίαση των κοινωνικών φαντασμάτων – χριστών (βλέπε εξαρτημένους) , στην περιθωριακή αγιοποίηση καλλιτεχνών (βλέπε ΄Ασιμο, Γώγου, Σιδηρόπουλος). Δημιουργούσε θέαμα και τηλεθέαση για το αδηφάγο κοινό. Κοινό που έβλεπε από την εναλλακτική κλειδαρότρυπα.΄ Ηταν και για το κοινό του μια κάποια λύση. Παρακολουθώντας την ανείπωτη δυστυχία, εθιζόταν στη λογική «καλά είμαστε υπάρχουν και χειρότερα. Ας καθίσουμε στα αυγά μας». Και μετά αυτάρεσκα γυρνούσε από το άλλο πλευρό στις αγκάλες του Μορφέα.

Αλήθεια που βρισκόταν ο Θεοδωράκης στην διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από τον πολίτικαλ κορέκτ Λοβέρδο και από το όνειδος της πολιτικής , τον ΄Αδωνη; Που οι σκληρές του ερωτήσεις στους μνημονιακότερους εκ των υπουργών; Σιωπή.

Αλήθεια πότε ενδιαφέρθηκε για τα κοινωνικά ερείπια της Πατησίων και του Μουσείου στις πιάτσες των τοξικομανών ώστε να συνεισφέρει στο διώξιμο των προστατών τους και στο σπάσιμο των κυκλωμάτων των προμηθευτών , ώστε και αυτοί οι δυστυχείς να κόψουν τον ομφάλιο λώρο της ναρκοεξάρτησης; Και πάλι σιωπή.

Πότε ενδιαφέρθηκε για έναν άλλου είδους πολιτισμό, πολιτισμό που κοινωνικοποιεί τον πολίτη, στη γειτονιά, ενάντια στις σιδηρόφρακτες παραλίες φιλέτο του παραλιακού μετώπου, στις περικυκλωμένες από ναζιστικές φάτσες πλατείες του ΄Αγιου Παντελεήμονα, ενάντια στα ναζιστικά πογκρόμ σε θεατρικές παραστάσεις; Και πάλι σιωπή.

Και ξαφνικά, ο μετερχόμενος τις λάιφ στάιλ επικοινωνιακές πρακτικές ανεκάλυψε την πολιτική. Παιδί των καθεστωτικών ΜΜΕ εποχούμενος μεταξύ Χίλτον, Μεγάρου μουσικής και μεγαλοεκδοτικών «σουπερμάρκετ» βιβλιοπωλείων κατέρχεται με το «ποτάμι» στην πολιτική. Με ποιο στίγμα;

Με το στίγμα «του εμείς φταίμε» για τα αδιέξοδα της κοινωνίας, την άλλη όψη του «μαζί τα φάγαμε». Με το στίγμα του εναλλακτικού και «μάγκα» δημοσιογράφου που τολμά να παρουσιάσει θέματα χωρίς όμως να τα αναλύει, χωρίς να αναζητά πίσω από τα γεγονότα τις πολιτικές και τις βαθιά ταξικές επιλογές των κυβερνώντων. Φοβήθηκαν κάποιοι για το τι θα παρουσιάσει στο Φαρμακονήσι! Τη συνέχεια από πού ήρθαν αυτοί οι άνθρωποι, πως βρέθηκαν πνιγμένοι στην μικρή καμπίνα του σκάφους με τα μικρά στην αγκαλιά δεν θα την μάθουμε ποτέ. Και το «ποτάμι» απλώς άμβλυνε και λείανε τις αντιθέσεις και τα προβλήματα.

Αυτό ακριβώς επιδιώκει ο κ. Θεοδωράκης. Ως το ποτάμι την λείανση των κοινωνικών προβλημάτων, ώστε να επέλθει η ολοκληρωτική κατάρρευση της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.

Θα τον αφήσουμε;

Βασίλης Παππάς – Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Τρικάλων