Σε μια κοινωνία που λοιδορείται, σε μια κοινωνία που φρουροί σε κουβούκλια είναι όργανα προς απόταξη, σε μια κοινωνία που η έμφυλη λεκτική βία διαχέεται από κανάλι σε κανάλι από μεγαλόσχημους δημοσιογράφους, σε μια κοινωνία που οι ταγοί της είναι για τα «μπάζα» , η απάντηση στη βία των νέων είναι περισσότερη βία εκ μέρους της πολιτείας.
Εν έτη 2024 απαντάμε στα σύγχρονα αδιέξοδα της κοινωνίας με συνταγές του 1960. Στην νεανική παραβατικότητα, η λύση είναι περισσότερη καταστολή. Στη δεκαετία του 60 η πενταήμερη αποβολή συνοδευόταν από φόβο, από κοινωνικό αποκλεισμό, από διαγωγή κοσμία. Αν ενσκήψει κάποιος σε πράξεις συλλόγων του 60 (πολλά βιβλία πράξεων βρίσκονται σε κατά τόπους γενικά αρχεία του κράτους) θα ανακαλύψει ότι πολλές από τις αποφάσεις για διαγωγή κοσμία συνυπήρχαν αργότερα, για τον έφηβο που γινόταν ενήλικος με τα περίφημα δελτία κοινωνικών φρονημάτων, διαβατήρια για τη μετέπειτα ζωή του.
Τι ωθεί τα παιδιά σε πράξεις βίας?
Μήπως τα πρότυπα που προβάλλει η τηλεόραση, με δημάρχους που βρίζουν ανέξοδα, με κουμπουροφόρους ποδοσφαιρικούς παράγοντες που εισβάλουν στο γήπεδο και η αστυνομία δεν τολμά να τους «αγγίξει», με δικηγόρους που πηδούν κάγκελα και ρίχνουν και κάποια φάπα ή με χρυσαυγίτες καταδικασμένους, που ακόμη περιφέρονται σε διάφορα πάνελ?
Μήπως οι κυρ-παντελήδες γονείς, που ρίχνουν και μια φάπα στη γυναίκα «κτήμα» τους, και γαλουχούν τα παιδιά τους στη λογική του ωχαδελφισμού και «κοίτα να τα κονομήσεις»?
Μήπως στην ανεξέλικτη πορνό-θέαση που υποβιβάζει το γυναικείο σώμα σε σκεύος ηδονής? και δημιουργεί μελλούμενους βιαστές οι οποίοι πάντοτε πέφτουν στα «μαλακά» , ως γόνοι «καλών οικογενειών», ή μεγαλόσχημων καλλιτεχνών?
Μήπως γιατί δεν μπορούμε ως κοινωνία να δώσουμε διέξοδο στους νέους? Υπάρχουν στελεχωμένες κοινωνικές δομές στους Δήμους που σε καθημερινή και 24ωρη βάση θα προσφέρουν υπηρεσίες και συμβουλές σε οικογένειες? Γνωρίζετε κοινωνική δομή που να λειτουργεί βράδυ όταν τα αδιέξοδα γιγαντώνονται?
Γνωρίζετε ότι σε σχολεία υπάρχουν, όπου επαίρεται το Υπ. Παιδείας ότι υπάρχουν, ψυχολόγοι και κοινωνικοί μία φορά την εβδομάδα? Π.χ. κάθε Πέμπτη. Τις υπόλοιπες ημέρες τα παιδιά δεν έχουν προβλήματα?
Γνωρίζετε ότι η σύνδεση σε κοινωνικά δίκτυα ανηλίκων, είναι αξιόποινη πράξη? Στο απυρόβλητο ο γονέας, την πενταήμερη ο μαθητής. Και πηγαίνει δίπλα. Στο άλλο σχολείο. Προφανώς ο ένας Σύλλογος πετά τα αναμμένα κάρβουνα στην αυλή του δίπλα σχολείου. Και μετά? Ο αποβαλλόμενος με το φωτοστέφανο του διωκόμενου θα δημιουργήσει τις νέες συνθήκες παραβατικότητας στη νέα αυλή. Και μετά τι? Νέα πενταήμερη αποβολή? Στο λύκειο στο σπίτι του. Ευκαιρία για διακοπές. Στο γυμνάσιο, πενταήμερη στο χώρο του σχολείου. Αλήθεια που? Στο γραφείο του Δ/ντη, του συλλόγου, σε κάποια αποθήκη? Α ναι και θα περιμένει την μία ημέρα της εβδομάδας για να συναντήσει τον/την ψυχολόγο ή την κοινωνικό λειτουργό!!!
Σε καλλιεργούμενο ανταγωνιστικό περιβάλλον μάθησης, τα εργαστήρια δεξιοτήτων ως μάθημα στο γυμνάσιο δεν τολμούν να μιλήσουν για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων, η κοινωνιολογία ως επιστήμη έχει αποβληθεί από το λύκειο, η ιστορία που κριτικά εξορύσσει το παρελθόν, μετατρέπεται απλά σε αφηγήσεις ηρώων, χωρίς αυτογνωσία.
Η καλαισθησία απουσιάζει, χωρίς διεξόδους, σε παιδιά που θέλουν να φέρονται «αλλιώς». Αλήθεια πως μπορούν να δοθούν διέξοδοι σε εφήβους που «βράζει» το αίμα τους, σε καλλιτεχνικές αίθουσες που δεν υπάρχουν ή σε αίθουσες μουσικής χωρίς όργανα? Κύριε πρώην Δήμαρχε – νυν Υπουργέ, εσείς, τυχερός της εποχής σας, τελειώσατε το Πολυκλαδικό Λύκειο Τρικάλων. Με εκπληκτικές και πολλές διεξόδους. Αλήθεια ποιο λύκειο και ποιο σημερινό Αναλυτικό πρόγραμμα μπορεί να το φθάσει? Όντως ήταν ένα ακριβό σχολείο.
Αντί λοιπόν να ενισχύσουμε τα δημόσια σχολεία, όντως να γίνουν «ακριβά» σχολεία με υποδομές και επαρκές ειδικό προσωπικό, που θα μπορεί να καλλιεργεί, να διδάσκει, να προλαμβάνει, να θεραπεύει παιδαγωγικά, να γαλουχεί έλλογους πολίτες η λύση βρέθηκε: πενταήμερη αποβολή. Λείπει όμως ένα άλλο μέτρο. Ελπίζουμε να θεσμοθετηθεί. Ο νόμος 4000 «περί τεντυμποϊσμού» και η «κουρά εν χρώ».
Βασίλειος Παππάς – εκπαιδευτικός