Βασίλης Παππάς – Η αμηχανία του εκπαιδευτικού τερματοφύλακα, στο πρώτο πέναλτι

Προ ημερών πραγματοποιήθηκε η συνάντηση της ηγεσίας των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ) με τη νέα ηγεσία του Υπουργείου παιδείας.

Προ ημερών πραγματοποιήθηκε η συνάντηση της ηγεσίας των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ) με τη νέα ηγεσία του Υπουργείου παιδείας.

Ως ομοσπονδία εκπαιδευτικών μέσης εκπαίδευσης τέθηκαν και σωστά αιτήματα και θέσεις που απασχόλησαν όλα αυτά τα χρόνια, τα «πέτρινα» χρόνια της εκπαίδευσης. Συνοψίζοντας τέθηκαν θέματα που έχουν σχέση με τη ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ – ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, το ΝΟΜΟ 4186/13 (ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ), διάφορα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ και ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.

Ως λειτουργοί της εκπαίδευσης, είναι απορίας άξιο, πως και δεν τέθηκαν εκπαιδευτικά – παιδαγωγικά ζητήματα για την αναδιαμόρφωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Σε όλους είναι γνωστό ότι προ πολλού τα σχολεία έχουν πάψει να επιτελούν το έργο για το οποίο η εκπαιδευτική διαδικασία τα έχει επιφορτίσει. Είναι άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο «αποθήκες» ψυχών και φυλακές οραμάτων. Και πριν οι κήνσορες του κλάδου κατακεραυνώσουν ας ρωτήσουν τους ίδιους τους μαθητές να πουν πως βιώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και χωρίς τράπεζα θεμάτων!
Δεν τέθηκαν άξονες που να καθορίζουν το πλαίσιο επανακαθορισμού του ρόλου και του τρόπου λειτουργίας του «νέου» σχολείου. Το νεφελώδες σύνθημα περί «θεωρίας και πράξης» είναι ένα πυροτέχνημα χωρίς επαρκή παιδαγωγική αιτιολόγηση ούτε χρηματική κοστολόγηση. Θα γίνουν όλα τα σχολεία και θα αποκτήσουν δομές Μουσικών Σχολείων, ή θα αποκτήσουν, στο σύνολο τους, δομές Πολυκλαδικών, σε μια χώρα στην οποία για δύο εκατομμύρια άτομα ο επιούσιος είναι ζητούμενος;

Η επαναστατική ρητορική με ένα άκριτο παιδαγωγικό βερμπαλισμό οδηγεί στις μη θέσεις, ακόμη και αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα εκπαιδευτικά συνέδρια της ΟΛΜΕ με την ποσόστωση των συνέδρων ανά παράταξη, έχουν δημιουργήσει ένα πλαίσιο προτάσεων για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Η εκπαιδευτική επιστημονική απραξία οδήγησε την ΟΛΜΕ να είναι απούσα – επιστημονικά απούσα – στη διαμάχη κατάργησης των προτύπων πειραματικών σχολείων. Καλή η μπροσούρα περί της «αριστείας», αλλά σε όλα αυτά τα χρόνια (λίγα) λειτουργίας των ΠΠΣ, έχει στατιστικά στοιχεία για τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των μαθητών των σχολείων αυτών; Διαφοροποιούνται ανά περιοχή; Οι απόψεις της εκπαιδευτικής κοινότητας – σύλλογοι εκπαιδευτικών – εργαζομένων στα σχολεία αυτά ποιες είναι; Διαφοροποιούνται; Τα σχολεία αυτά μονοσήμαντα κινούνται προς τις θετικές επιστήμες υποβαθμίζοντας τις ανθρωπιστικές;

Από ένα συνδικάτο λειτουργών εκπαίδευσης ο μαχόμενος εκπαιδευτικός, ο εκπαιδευτικός της τάξης, που τόσο έχει λοιδορηθεί χρειάζεται βοήθεια. Εκπαιδευτική – παιδαγωγική βοήθεια και όχι μόνον συνδικαλιστική, που καλώς παρέχεται. Χρειάζεται θέσεις αναμόρφωσης των Αναλυτικών Προγραμμάτων, και όχι να βλέπουμε το κάκιστο φαινόμενο ανάλογα με τα «κονέ» ειδικοτήτων με το Υπουργείο παιδείας , να προκρίνονται άλλα μαθήματα εις βάρος άλλων και τούμπαλιν.
Το ΚΕΜΕΤΕ οφείλει να έχει τεκμηριωμένες θέσεις ακόμη και για τις ώρες διδασκαλίας ανά ειδικότητα και όχι ανάλογα με το «βάρος» κάθε ειδικότητας. Προφανώς οι συναντήσεις του χρειάζεται να γίνονται και σαββατοκύριακο γιατί δεν είναι Ελλάδα μόνο η Αθήνα.

Χρειάζονται όλα αυτά τα βιβλία στο γυμνάσιο και το λύκειο; Στον αιώνα της ψηφιακής εποχής εμείς εφοδιάζουμε ακόμη τους μαθητές μας με τόνους χαρτιού, (δεκαετία του 80), που δυστυχώς δεν φθάνει στο τέλος της χρονιάς ούτε στους κάδους ανακύκλωσης.

΄Εχει το συνδικάτο των λειτουργών θέσεις για τα παραπάνω ενδεικτικά, ή πιστεύει ότι με τη Βαρουφάκυα λογική των νεφελωδών απόψεων και θέσεων θα μπορέσει η εκπαιδευτικά κοινότητα να αναμορφώσει τα εκπαιδευτικά ζητήματα;

Προφανώς ενδιαφέρει την εκπαιδευτική κοινότητα να κερδίσει «κάτι ή πολλά» από τα πολλαπλώς κλεμμένα των χρόνων των μνημονίων. Αν όμως δεν υπάρξει και η ελπίδα για κάτι επαναστατικό στο χώρο δουλειάς, δεν υπάρξει ένα όνειρο μιας άλλης εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής διαδικασίας στην κυψέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, το σχολείο, που θα μεταφράζεται σε αλληλεγγύη, κοινωνική συνοχή, σπάσιμο των στερεοτύπων που μεθοδικά τα ΜΜΕ έκτιζαν όλα αυτά τα χρόνια, τότε θα είμαστε μοιραίοι, και άξιοι του κακού του ριζικού μας όπως λέει και ο ποιητής.

Ιδού η Ρόδος όπως λέχθηκε και από τον Πρωθυπουργό.

Υ.Γ. Προτρέπεται η τωρινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, να επισκεφθεί 20 – 30 σχολεία ανά την Ελλάδα. Στο Σουφλί, στο Αμύνταιο, στη Φαρκαδόνα Τρικάλων, στις Μοίρες Ηρακλείου, στη Δημητσάνα. Να επισκεφθεί ΕΠΑΛ και ΓΕΛ , Γυμνάσια και ΣΕΚ και να συνομιλήσει με τους μαθητές απουσία διεύθυνσης και διευθυντών. Θα εκπλαγεί!

Βασίλης Παππάς – Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Τρικάλων