Άνω του 30% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προιόντος (ΑΕΠ) της χώρας μας παράγεται από τον τουρισμό! Και σχεδόν ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι απασχολούνται στον τουριστικό κλάδο.
Τα μεγέθη είναι σαφώς εντυπωσιακά αλλά μια μονοδιάστατη οικονομία είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε περιόδους κρίσεως.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ιταλία η οποία με υπερδιπλάσιο τουρισμό από την Ελλάδα και το ποσοστό του ΑΕΠ από τον τουρισμό να κυμαίνεται μόνο στο 13%, κάτι που εκφράζει την οικονομική υγεία και τη διασπορά σε όλους τους κλάδους της αγοράς, επιβεβαιώνει τον ορισμό της έξυπνης διαχείρισης από ένα κράτος ή οργανισμό.
Καμία κυβέρνηση δεν φρόντισε να καλλιεργήσει την τουριστική συνείδηση και παιδεία ώστε οι γονείς να δέχονται, τα παιδιά τους να ασκήσουν το επάγγελμα του σερβιτόρου, της καμαριέρας κλπ. κανείς δεν ονειρεύεται να κάνει καριέρα στις παραδοσιακές ειδικότητες του τουριστικού κλάδου. Μιλάμε για τουρισμό αλλά ντρεπόμαστε να υπηρετήσουμε τον επισκέπτη – πελάτη. Το συντριπτικό ποσοστό των ανέργων, ίσως στραφεί στον τουριστικό κλάδο, μόνο ως προσωρινή λύση. Πως λοιπόν να έχουμε τη δυνατότητα να παρέχουμε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και εξαιρετική εξυπηρέτηση όταν δεν συναισθανόμαστε το ρόλο που πρέπει να ασκήσουμε και τις ιδιαίτερες δυσκολίες που το τουριστικό επάγγελμα εμπερικλείει;
Επιπρόσθετα, ο σεβασμός προς τον εργαζόμενο από τον εργοδότη με την τήρηση των νόμιμων δικαιωμάτων αποτελεί ισχυρό κίνητρο για την πρόκληση ενδιαφέροντος από τους εργαζομένους. Πλην της απαιτούμενης εκπαίδευσης των εργοδοτών, ώστε να έχουν την ικανότητα διαχείρισης και κρίσης, η προχειρότητα και η αστάθεια, στοιχεία με τα οποία οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν τους ενδιαφερόμενους, θα πρέπει να εκλείψουν ώστε η τουριστική βιομηχανία να λειτουργήσει σε σωστά πρότυπα. Για να θεωρηθεί μία επιχείρηση σωστή και υγιής, πρέπει να σέβεται τον εργαζόμενο και να τον «γεννά» κίνητρα, να τον θεωρεί ενεργό κομμάτι της επιχείρησης και όχι αντικείμενο εκμετάλλευσης παραγωγής έργου.
Να τον επιμορφώνεις ώστε να απαιτείς, να τον σέβεσαι και να τον αναγνωρίζεις ώστε να αποτελεί άξιο πρεσβευτή της εταιρικής κουλτούρας και όχι να σε εκθέτει άμεσα και έμμεσα ανά πάσα στιγμή. Δεν έχεις δικαίωμα να απαιτείς πνεύμα συνεργασίας και αποδοτικότητας όταν τον εργαζόμενο τον υποτιμάς και τον υποβαθμίζεις.
Εν κατακλείδι, πως λοιπόν θα αποκτηθεί η σχέση εμπιστοσύνης στον κλάδο του τουρισμού η οποία θα επιφέρει την αξιοπιστία και το επιθυμητό αποτέλεσμα της ιδανικής κάλυψης των θέσεων εργασίας μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων;
- Η καλλιέργεια της τουριστικής συνείδησης και παιδείας,
- Η σχέση εμπιστοσύνης,
- Ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων,
- Η εκπαίδευση εργοδοτών και εργαζομένων,
- Η αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού στον κλάδο,
- Η ηθική προσέγγιση των εργασιακών σχέσεων,
Θα διαμορφώσουν ένα υγιές και αποδεκτό περιβάλλον εργασίας το οποίο δεν θα αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά θα προσφέρουμε τις υπηρεσίες με καχυποψία αλλά θα προσφέρουμε τις υπηρεσίες νιώθοντας υπερηφάνεια και τιμή ως πρεσβευτές της βαριάς μας βιομηχανίας.
Σπυρίδων Δημ. Νικολογιάννης
Οικονομολόγος MSc in Finance and Tourism Management