Τιμές Βρυξελλών παρά τις μειώσεις μισθών

Πολυεθνικές και ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις πωλούν τα ίδια αγαθά στη χώρα μας ακριβότερα μέχρι και 148% σε σχέση με άλλα κράτη της Ε.Ε.

Από admin Δημοσίευση Φεβ 21, 2012 -14:36

Αυτό προκύπτει από την επεξεργασία των στοιχείων του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ) που έκανε το «Έθνος» και αφορά στη σύγκριση τιμών για 20 κατηγορίες προϊόντων στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία και τη Γαλλία.

Στην ελληνική αγορά η ακρίβεια συνεχίζει να επιβάλλει… το δικό της μνημόνιο στα νοικοκυριά. Ακρίβεια στους καταναλωτές και κέρδη στις πολυεθνικές και εγχώριες επιχειρήσεις με δεσπόζουσα θέση στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Με βάση τις τιμές του ΙΕΛΚΑ προκύπτει ότι οι Έλληνες αγοράζουν ακριβότερα έως και 148% ο ψωμί για τοστ (συσκευασίες 480 – 500 γραμμαρίων). Πιο συγκεκριμένα εδώ πωλείται 2,52 ευρώ. Στην Αγγλία έχει τη χαμηλότερη τιμή 1,04 ευρώ, στην Ισπανία πωλείται 1,57 ευρώ και στη Γαλλία 2,24 ευρώ.

Όπως φαίνεται και από τον πίνακα η Ελλάδα είναι ακριβότερη και στο νωπό γάλα (παστεριωμένο με μειωμένα λιπαρά. Οι Ισπανοί καταναλωτές την ίδια μάρκα την αγοράζουν φθηνότερα σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Πωλείται 1 ευρώ το ένα λίτρο, στη Γαλλία 1,07 ευρώ, στην Αγγλία 1,32 ευρώ και εδώ 1,35 ευρώ. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι 35%.

Με τιμή υψηλότερη κατά 61,5% σε σχέση με τη Γάλλους, αγοράζουμε τον καφέ φίλτρου. Εδώ κοστίζει 4,28 ευρώ, στο Παρίσι 2,65 ευρώ, στην Ισπανία 3,64 ευρώ και στην Αγγλία 3,87 ευρώ.

Ακριβότερα έως και 13,7% είναι και τα απορρυπαντικά πλυντηρίου. Η Ελλάδα έχει την υψηλότερη τιμή σε σχέση με τα άλλα τρία κράτη που συμμετέχουν στην έρευνα. Τα ελληνικά νοικοκυριά τα αγοράζουν με μέση τιμή 8,62 ευρώ, τα γαλλικά με 7,58 ευρώ και τα εγγλέζικα 8,29 ευρώ.

Το αλεύρι επίσης πωλείται στη χώρα μας ακριβότερα κατά 102% σε σχέση με την Ισπανία, αν και είμαστε φθηνότεροι σε σχέση με το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία.

Υψηλότερη κατά 23,9% σε σχέση με την Ισπανία είναι η τιμή του αραβοσιτέλαιου στην ελληνική αγορά, ενώ ακριβότερο κατά 21,7% είναι και το μεταλλικό νερό.

Αν και η Ελλάδα είναι γεμάτη από πορτοκαλιές, εντούτοις οι Άγγλοι αγοράζουν φθηνότερα το χυμό. Έξω πωλείται 1,45 ευρώ το λίτρο κι εδώ 1,62 ευρώ.

Τα αναψυκτικά τύπου cola πωλούνται στα ελληνικά ράφια με μέση τιμή 1,27 ευρώ και στη Γαλλία με 1,10 ευρώ.

Οι Έλληνες αγοράζουν, όμως, φθηνότερα μήλα, πατάτες, κρεμμύδια, το κοτόπουλο, αλλά και τα μακαρόνια, τη σοκολάτα, τα χαρτιά υγείας και τα απορρυπαντικά πιάτων.

Το μέσο κόστος του ίδιου καλαθιού στην Ελλάδα είναι 41,78 ευρώ, στη Γαλλία 49,62 ευρώ, στο Ηνωμένο Βασίλειο 48,81 ευρώ και στην Ισπανία 42,35 ευρώ. Η Ελλάδα έχει χαμηλότερο κατά 16% καλάθι από την Αγγλία, χαμηλότερο κατά 18% σε σχέση με τη Γαλλία και κατά 0,5% συγκριτικά με την Ισπανία.

Χωρίς το ΦΠΑ η Ελλάδα είναι ακόμη φθηνότερη κάτι που δείχνει την επιβάρυνση των έμμεσων φόρων στις τελικές τιμές.

Φόροι – γραφειοκρατία

Η υψηλή φορολογία αλλά και η γραφειοκρατία είναι άλλοι δύο λόγοι για τους οποίους οι τιμές στην Ελλάδα είναι υψηλότερες σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.

Σύμφωνα με το ΙΕΛΚΑ, η σύγκριση των μέσων τιμών των καλαθιών δείχνει ότι η Ελλάδα έχει σημαντικά χαμηλότερο μέσο καλάθι από την Αγγλία (κατά σχεδόν 16%) και τη Γαλλία (κατά σχεδόν 18%) και ελαφρώς φθηνότερο καλάθι από την Ισπανία (σχεδόν 0,5%).

«Η εικόνα των αποτελεσμάτων», σχολιάζει το ΙΕΛΚΑ, «αλλάζει σημαντικά όταν αφαιρέσουμε τον αναλογούντα ΦΠΑ ανά χώρα». Η σύγκριση των καλαθιών σε αυτή την περίπτωση δείχνει ότι η Ελλάδα έχει ακόμα χαμηλότερο μέσο καλάθι από την Αγγλία (κατά 24% περίπου) και τη Γαλλία (κατά 24,5% περίπου) ενώ έχει πλέον και φθηνότερο μέσο καλάθι από την Ισπανία (κατά 4,5% περίπου).

Αυτό είναι αποτέλεσμα της πολύ μεγάλης διαφοράς που έχει ο χαμηλός ΦΠΑ ανά χώρα (πρόκειται για το συντελεστή που αναφέρεται σε τρόφιμα και ποτά).

Στην Ελλάδα αυτός ο ΦΠΑ από τον Ιανουάριο 2011 είναι 13%, σημαντικά υψηλότερος από την Αγγλία (5%), τη Γαλλία (5,5% ή 7%) και την Ισπανία (8%), επηρεάζοντας αναπόφευκτα τις τελικές τιμές.

Επιπλέον, στη χώρα μας γραφειοκρατικά εμπόδια, όπως για παράδειγμα στον τομέα των μεταφορών «φουσκώνουν» τις τιμές. Η μη απελευθέρωση του επαγγέλματος των μεταφορέων και το αναχρονιστικό πλαίσιο στη δημιουργία αποθηκών (logistics) επηρεάζουν τις τιμές.

Το μεταφορικό κόστος επιβαρύνει κατά 10 με 15% τις τελικές τιμές των προϊόντων. Είναι χαρακτηριστικό πως η μεταφορά ενός κυβωτίου προϊόντων από τον Πειραιά στο Ηράκλειο της Κρήτης κοστίζει όσο η διακίνησή του από τον Πειραιά στην Ολλανδία.

Άλλο ένα παράδοξο είναι πως ενώ επιτρέπεται στα φορτηγά –ψυγεία Δ.Χ. και η μεταφορά ξηρών φορτίων, στα Ι.Χ. απαγορεύεται.

Έλεγχοι

Ελέγχους στις ενδοομιλικές συναλλαγές των πολυεθνικών επιχειρήσεων διενεργεί αυτήν την περίοδο το υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Υπηρεσία Εποπτείας Αγοράς μαζί με το υπουργείο Οικονομικών ερευνούν 10 φακέλους πολυεθνικών όπου διαπιστώνεται πως πολλές από αυτές εμφανίζουν εικονικά ζημιές, ή μειωμένα αρνητικά αποτελέσματα μέσα από υπερτιμολογήσεις ώστε να αποφεύγουν στην Ελλάδα την υψηλή φορολόγηση των κερδών τους. Έτσι, τα κέρδη μεταφέρονται στις μητρικές εταιρίες.

Στα πρώτα ευρήματα των ελέγχων της ΥΠΕΑ έχουν καταγραφεί τα ακόλουθα κόλπα των πολυεθνικών για να αποφεύγουν τη φορολόγηση:

1. Οι μητρικές εταιρίες χρεώνουν υψηλά royalties (δικαιώματα χρήσης σημάτων) στις θυγατρικές. Οι χρεώσεις είναι υψηλές προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολόγηση στην Ελλάδα, εμφανίζοντας υψηλό κόστος.
2. Θυγατρικές αγοράζουν από τις μητρικές τους σε υψηλές τιμές προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας. Οι τιμές είναι «φουσκωμένες» για να παρουσιάζουν μεγάλο κόστος και να γλιτώνουν τη φορολόγηση κερδών στη χώρα μας.
3. Οι μητρικές δανείζουν με υψηλό κόστος τις θυγατρικές τους. Έτσι δικαιολογούν αφενός αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα και αφετέρου τις αυξημένες τιμές των προϊόντών τους.
4. Μία θυγατρική λιανικής κάνει ειδική συμφωνία αγοράς προϊόντων από θυγατρική προμηθευτικής. Ταυτόχρονα σε παγκόσμιο επίπεδο συμφωνία κάνουν και οι μητρικές. Ωστόσο, το όφελος για τη θυγατρική λιανικής δεν της αποδίδεται αλλά πάει στη μητρική της εταιρία.
5. Εταιρίες εμφανίζουν επί σειρά ετών ζημιές και πρόβλημα ρευστότητας. Με τον τρόπο αυτό κέρδη τους μεταφέρονται σε άλλες χώρες όπου δραστηριοποιούνται με χαμηλότερους συντελεστές φορολόγησης.