Τα Εκπαιδευτήρια Αθηνά στην παράσταση Περιπέτειες στο ασανσέρ

Για ακόμη μια φορά ο ζεστός και όμορφος χώρος του δημοτικού θεάτρου του Μύλου Ματσόπουλου φιλοξένησε εμάς, τους μαθητές της Α΄ και της Β΄ γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων «ΑΘΗΝΑ».

Για ακόμη μια φορά ο ζεστός και όμορφος χώρος του δημοτικού θεάτρου του Μύλου Ματσόπουλου φιλοξένησε εμάς, τους μαθητές της Α΄ και της Β΄ γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων «ΑΘΗΝΑ».

Τη Δευτέρα 4 Μαρτίου είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια ονειρεμένη θεατρική παράσταση, με τίτλο «Περιπέτειες στο ασανσέρ». Μια παράσταση με θέμα την απρόσμενη φιλία μεταξύ έξι άγνωστων ανθρώπων μέσα σε ένα ασανσέρ.

Η θεατρική ομάδα του δημοτικού θεάτρου κατάφερε να πλημμυρίσει όλη τη σκηνή του θεάτρου με τον επαγγελματισμό της. Όλα ήταν όπως έπρεπε, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ο φωτισμός και τα ειδικά οπτικοακουστικά τεχνάσματα ήταν καταπληκτικά. Όλα βρίσκονταν σε τέλεια αρμονία. Επίσης, η μουσική επένδυση των τραγουδιών εκτελούνταν ζωντανά από μια μικρή ορχήστρα, που ήταν «κρυμμένη» κάτω από τη σκηνή. Με λίγα λόγια αυτή η παράσταση ήταν «αληθινά ζωντανή». Δεν ήταν σαν όλες τις άλλες, ήταν διαφορετική.

Αρχικά οι ηθοποιοί έμπαιναν στη σκηνή ένας-ένας φορώντας αστείες ενδυμασίες και πολύχρωμες περούκες. Το έργο είχε αρχίσει. Έξι διαφορετικοί, άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι, συναντιόντουσαν κάθε μέρα μέσα σε ένα ασανσέρ. Κανείς δε μιλούσε σε κανέναν. Όλοι ήταν αφοσιωμένοι στις δουλειές τους και ούτε «μια καλημέρα» δεν αντάλλασσαν. Μέχρι που μια μέρα κάποιος από αυτούς τους έξι «έκανε τη διαφορά». Άρχισε να εξιστορεί ένα παραμύθι με έναν κάβουρα, αλλά κανείς δε του έδινε σημασία. Το ίδιο το άτομο διηγήθηκε την ίδια ιστορία και τη δεύτερη μέρα. Τότε οι υπόλοιποι, που βρίσκονταν στο ασανσέρ άρχιζαν να του δίνουν λίγη σημασία. Την τρίτη όμως μέρα το άτομο, που έλεγε την ιστορία μπήκε σιωπηλό και σοβαρό μέσα στο ασανσέρ, μα με μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε ότι όλοι επιθυμούσαν να ακούσουν ξανά την ιστορία με τον κάβουρα. Στη συνέχεια οι έξι άνθρωποι του ασανσέρ έστησαν ένα ολόκληρο θεατρικό έργο, κάτι σαν παιχνίδι. Από εκείνη τη στιγμή όμως κάτι μέσα τους άλλαξε και τελικά έγιναν οι καλύτεροι φίλοι.

Κάθε μέρα η συνάντηση στο ασανσέρ γι’ αυτούς ήταν μια γιορτή, ένα καράβι που το οδηγούσε η φαντασία τους, που τους ταξίδευε σε σκηνές και τόπους μαγικούς. Καθημερινώς διαδραματίζονταν ένα καινούριο θεατρικό έργο, γεμάτο ζωντάνια, χιούμορ και άφθονο γέλιο. Όλες αυτές οι χαρές τους έκαναν να καταλάβουν, πως όλοι ήταν ίδιοι μεταξύ τους και όχι διαφορετικοί.

Πιστεύω πως μέσα από αυτή την παράσταση όλα τα παιδιά συνειδητοποιήσαμε πόσο σημαντική είναι η αγάπη, η φιλία και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και ότι αν θέλουμε να βρούμε το κλειδί της ευτυχίας πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με γέλιο, χιούμορ και αισιοδοξία.

Ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να ξαναπαρακολουθήσουμε μια τέτοια θεατρική παράσταση, να ξαναγελάσουμε και να περάσουμε όμορφα. Όλοι οφείλουμε ένα μεγάλο «μπράβο» σε όλους του συντελεστές του δημοτικού θεάτρου, οι οποίοι κατάφεραν με αυτή τη θεατρική παράσταση να χαράξουν στη μνήμη μας την αξία της φιλίας, που επιτυγχάνεται μέσω της επικοινωνίας.

Βασιλίνα Ανδριώτη

Μαθήτρια της α΄ Γυμνασίου

των Εκπαιδευτηρίων «Αθηνά»