Στους καταυλισμούς των προσφύγων το τριήμερο ο Χρίστος Λιάπης

Ως εθελοντής Ψυχίατρος με μεταπτυχιακή εκπαίδευση στη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας και με την εμπειρία του Συντονιστή του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας,

Ως εθελοντής Ψυχίατρος με μεταπτυχιακή εκπαίδευση στη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας και με την εμπειρία του Συντονιστή του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας, ο γιατρός και Διδάκτωρ του πανεπιστημίου Αθηνών Χρίστος Χ. Λιάπης πέρασε το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας στους προσωρινούς προσφυγικούς σταθμούς των Τρικάλων -στο παροπλισμένο αναψυκτήριο του Φρουρίου και της Λάρισας -στο εγκαταλελειμμένο κτήριο της ROCA. Τόσο σε δηλώσεις του στο kalabacity, όσο και σε σχόλια που ανήρτησε στην προσωπική του σελίδα στο facebookbook, ανέφερε: .

“Συγκρίνοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες του υπαίθριου (εν σκηναίς, στον περίβολο της ROCA) Κέντρου Προσωρινής Φιλοξενίας Προσφύγων της Λάρισας με τις αντίστοιχες διαχειριστικές δυσκολίες των ομοιοπαθών και ομοεθνών τους οι οποίοι φιλοξενούνται στο αντίστοιχο (στεγασμένο στο ανενεργό αναψυκτήριο του Φρουρίου) Κέντρο Φιλοξενίας των Τρικάλων, νιώθω πως δικαιώνεται ο Δήμαρχος Δημήτρης Παπαστεργίου που ανέλαβε την πρωτοβουλία (και το κόστος των αντιδράσεων) για τη στεγασμένη φιλοξενία τους (την πρώτη φορά στο κλειστό Γυμναστήριο της Μπάρας και έπειτα στους χώρους της ανενεργούς καφετέριας του Φρουρίου). Τονίζω δε πως τα κέντρα αυτά έχουν, εκ των πραγμάτων, ορίζοντα λειτουργίας 10-15 ημερών. Ούτε οι υποδομές ούτε η εθελοντική και αυτοδιοικητική βάση οργάνωσής τους, ούτε τα πολιτισμικά συνδηλούμενα του Φρουρίου μπορούν να αντέξουν περισσότερες ημέρες ή συνεχιζόμενες προσφυγικές ροές. Οι πρόσφυγες προβλέπεται να μεταφερθούν στα Κέντρα που θα δημιουργηθούν στο Συκούριο και στο Αέρινο, αν η Κυβέρνηση αποδειχθεί συνεπής προς τον αναφερόμενο σχεδιασμό της. Εκεί όμως οι συνθήκες αναμένονται ακόμη πιο δύσκολες, καθώς θα πρόκειται αποκλειστικώς για σκηνοπηγικούς καταυλισμούς και για αυτό χρειάζεται εντατικοποίηση και συγκρότηση της κυβερνητικής δράσης για να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με μικρές Θεσσαλικές Ειδομένες. Και φυσικά η ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος έχει ακόμη βαθύτερες κυβερνητικές και διακρατικές ρίζες οι οποίες αφορούν στη φύλαξη των ανατολικών θαλασσίων συνόρων μας για μείωση των εισροών (και για επαναπροώθηση των παρανόμως εισερχομένων προσφύγων, στην επαμφοτερίζουσα και ιδιοτελή Τουρκία) και στο άνοιγμα των βορείων συνόρων (που με αήθη και αντι-αλληλέγγυο τρόπο έκλεισαν οι Βαλκάνιοι γείτονές μας) για αποσυμφόρηση των εγκλωβισθέντων εντός Ελλάδος προσφύγων.

Η ανθρωπιά και η αυτόβουλη ενεργοποίηση των πολιτών και της τοπικής αυτοδιοίκησης καλύπτει, για την ώρα, την κρατική αδιαφορία και τη θεσμική και προσωπική ανεπάρκεια των κυβερνώντων. Το ζήτημα, όμως, της διαχείρισης των εγκλωβισθέντων και των διαρκώς εισρεόντων προσφύγων απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, συντεταγμένες κυβερνητικές επιλογές, συμπαγείς δράσεις και αποτελεσματικές λύσεις και δεν μπορεί να επαφίεται στον εθελοντισμό, στο φιλότιμο των Ελλήνων και στον πατριωτισμό της αυτοδιοίκησης. Σε όλον τον κόσμο, η αλληλέγγυα στον συνάνθρωπο ενεργοποίηση της “κοινωνίας των πολιτών” καλείται να ενισχύσει και να πολλαπλασιάσει την κρατική μέριμνα, όχι να την υποκαταστήσει. Στην Ελλάδα του 2016 φαίνεται πως αυτό δεν ισχύει. Είναι, επιτακτική, η ανάγκη για κεντρικό σχεδιασμό και κυβερνητική, όχι μόνον εθελοντική και αυτοδιοικητική μέριμνα.

Με τους δείκτες του ρολογιού των Τρικάλων, αλλά και του ρολογιού της καρδιάς μας, συντονισμένους στους χτύπους της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, προσφέρουμε εθελοντικά έως ότου έρθει -σύντομα- η ώρα για να συνεχίσουν οι ταλαιπωρημένοι συνάνθρωποί μας το ταξίδι τους. Παρά τη βροχή, ας ανεβούμε όλοι στο Φρούριο. Για να προσφέρουμε ότι μπορεί ο καθένας. Ή έστω για να επισκεφθούμε τα ξεχωριστά μνημεία του χώρου, παρότι τα έχουμε θαυμάσει από κοντά πολλές φορές.Για να δείξουμε πως η επισκεψιμότητα και η λειτουργικότητά τους παραμένουν αδιατάρακτες. Για να δείξουμε πως η ζωή και ο πολιτισμός της πόλης δεν κινδυνεύουν, ούτε διαταράσσονται, από τη φιλοξενία των προσφύγων, αντίθετα επιβεβαιώνουν τις ποιότητές τους μέσα από αυτή. Γιατί πολιτισμός δεν είναι μόνον οι αρχαίες και οι βυζαντινές μας πέτρες αλλά πρωτίστως οι άνθρωποι και οι ηθικές τους παρακαταθήκες. Παρακαταθήκες ανθρωπιάς, δημιουργίας και αλληλεγγύης.. Γιατί, η βροχή δυναμώνει, στο τέλος όμως οι άνθρωποι θα νικήσουμε….”