Αυτός είναι ο τίτλος ενός άρθρου με αναφορά στην περιοχή μας που δημοσιεύεται σήμερα στον ιστότοπο travel.gr από τον κ. Δημήτρη Σταθόπουλο.
Ο αρθρογράφος μιλά για την επίσκεψη του στα Μετέωρα και στην περιοχή γενικότερα καθώς και στην επαφή που είχε για τα περαιτέρω με τον Γιώργο Κουρέλη του VisitMeteora,
Ακολουθεί μερική δημοσίευση του άρθρου.
Είναι σχεδόν έξι το πρωί, ημέρα Δευτέρα, κάπου στα μέσα του Δεκεμβρίου. Το ταξίδι για τα Μετέωρα έχει μόλις ξεκινήσει.
Το προηγούμενο βράδυ, αναζητούσα στο διαδίκτυο μερικά παραπάνω πράγματα για τους βράχους των Μετεώρων, για τον σχηματισμό τους, αλλά και τη ζωή στον τόπο πριν από εκατοντάδες χρόνια. Καθώς κινούμαστε με την Αμαλία, την φωτογράφο μας, στην Εθνική Οδό, μου λέει ότι έκανε και εκείνη το ίδιο το προηγούμενο βράδυ. «Νομίζω ότι έχω εστιάσει σε μερικά σημεία που θέλω να πάμε για κάποιες λήψεις» μου λέει, και την ίδια στιγμή συνδέει το κινητό της με το σύστημα πολυμέσων του Peugeot 5008, του αυτοκινήτου, που με την άνεσή του και την ασφάλεια του, θα είναι ο συνοδοιπόρος μας, σε αυτό το ταξίδι. Ανοίγει το Spotify, επιλέγει μουσικές, ξεκινώντας με Ματούλα Ζαμάνη και το «Πριν» και περνάει σε Παυλίδη και το «Τώρα που χάνεται το φως». Την ίδια στιγμή ξημερώνει, αλλά αυτή είναι η Αμαλία.
Κάπως έτσι και με τους καφέδες μας σε κάποιες από τις πολλές θήκες που διαθέτει «ο συνοδοιπόρος» μας για να κάνει άνετη την οδήγηση και την τοποθέτηση πραγμάτων, τα χιλιόμετρα περνούν. Στο Navigator του αυτοκινήτου, έχουμε εισάγει ως προορισμό «Meteora» και για να είμαι ειλικρινής κρατιέμαι ώστε να μην πατήσω τη σμίκρυνση του χάρτη για να δω σε ποιον από όλους τους γεωλογικούς σχηματισμούς θα μας κατευθύνει. Από τα χειριστήρια του τιμονιού έχω επιλέξει ώστε το i-cockpit, να εμφανίζει και εκεί το χάρτη, ενώ κάποια όμορφα γραφικά μάς ενημερώνουν για σημεία ενδιαφέροντος που βρίσκονται στη διαδρομή μας.
το δέος μπροστά στους βράχους των Μετεώρων
Περνάμε από τις παρυφές των Τρικάλων, ο καιρός είναι πεντακάθαρος, και ήδη διακρίνονται μπροστά μας οι αγέρωχοι βράχοι των Μετεώρων, οι οποίοι μάλιστα είναι χαρακτηρισμένοι από την UNESCO, ως «Διατηρητέο και Προστατευόμενο Μνημείο της Ανθρωπότητας». Κάθε φορά που φτάνω σε αυτό το σημείο, θυμάμαι την πρώτη φορά που τους αντίκρυσα πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια. Καθώς πλησιάζεις και αντιλαμβάνεσαι το μέγεθός τους, αισθάνεσαι πάντα το ίδιο δέος. Και πώς να μην το αισθανθείς όταν το τοπίο αυτό αποτελεί ένα από τα πλέον πρωτόγνωρα και μοναδικά στον πλανήτη.
Παρακάμπτουμε το κέντρο της Καλαμπάκας και κατευθυνόμαστε προς Καστράκι και κατευθείαν βρισκόμαστε να κινούμαστε με το Peugeot 5008 ανάμεσα σε αυτό το μοναδικό σύμπλεγμα βράχων. Είναι η πρώτη μας επαφή με τον τόπο και σίγουρα είμαστε έτοιμοι για κάποιες ημέρες γεμάτες όμορφες εικόνες, εμπειρίες και συναντήσεις με ανθρώπους που από την έρευνα που έχουμε κάνει, έχουν μετατρέψει την αγάπη τους για τον τόπο, σε σπουδαία δουλειά.
Η δημιουργία των Μετεώρων
Πώς δημιουργήθηκαν όμως τα Μετέωρα; Τι ήταν αυτό που συντέλεσε στο να μπορούμε σήμερα να απολαμβάνουμε αυτό το μοναδικό θέαμα; Οι σχηματισμοί αυτοί, δημιουργήθηκαν πριν από σχεδόν 30 εκατομμύρια χρόνια, τότε που ο θεσσαλικός κάμπος ήταν καλυμμένος με νερό· ήταν δηλαδή θάλασσα. Τα έντονα ρεύματα που δημιουργούνταν μέσα στο νερό, ωθούσαν τεράστιες ποσότητες πετρωμάτων και ιζημάτων, δημιουργώντας μεγάλους σχηματισμούς στο βυθό. Στη συνέχεια και καθώς προκλήθηκαν μεγάλοι σεισμοί, παρατηρήθηκε ανύψωση της Θεσσαλίας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα άνοιγμα στην κοιλάδα των Τεμπών, και τα νερά που μέχρι τότε ήταν εκεί εγκλωβισμένα να βρουν διέξοδο στο Αιγαίο. Οι βράχοι ήταν πλέον ορατοί. Προφανώς και όχι με την εικόνα που τους βλέπουμε σήμερα, καθώς στο διάβα των χιλιετηρίδων, τα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως για παράδειγμα οι παγετώνες, οι ισχυροί άνεμοι και οι υψηλές θερμοκρασίες προκάλεσαν μία σειρά από σημαντικές διαβρώσεις και μεταβολές δίνοντας μας σήμερα αυτό το αποτέλεσμα.
Η γάτα μας, η Τούλα
Μετά από την πρώτη μας επαφή με την περιοχή, και μερικά πρώτα κλικ με θέα τα μοναστήρια και τους απόκρημνους βράχους, επιστρέφουμε στην Καλαμπάκα. Εκεί, στο κέντρο της πόλης, θυμάμαι από την προηγούμενη φορά, είναι ο χώρος του VisitMeteora, όπου μας περιμένει ο Γιώργος Κουρέλης, ο άνθρωπος που αγαπά τον τόπο του και αποφάσισε μαζί με την οικογένειά του να ασχοληθεί με τον τουρισμό και την πραγματοποίηση αυθεντικών εμπειριών σε μοναδικά σημεία της περιοχής. «Προφανώς τα Μετέωρα είναι το επίκεντρο, και ο λόγος για τον οποίο έρχονται εδώ άνθρωποι από την Αμερική, την Αυστραλία, ακόμη και τη Νέα Ζηλανδία» θα μας πει, στη συνάντησή μας στο γραφείο του. Κάθομαι αναπαυτικά στον μαύρο καναπέ, βλέπω απέναντι μου τη γραφιστική απεικόνιση της υδρογείου, και σχεδιάζουμε με την πολύτιμη βοήθεια του Γιώργου τις κινήσεις μας. Η Τούλα, είναι η μασκότ του VisitMeteora. Πρόκειται για μία πανέμορφη και φιλική γάτα, η οποία ακολουθεί το δικό της πρόγραμμα, άσχετα με τη ροή του κοινού στο γραφείο. Κάποια στιγμή μάλιστα αποφάσισε ότι θα ξεκουραστεί στα πόδια μου, κάτι που φυσικά δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήταν μάλιστα τέτοια η αγάπη μας για την Τούλα, που μετά από μερικές ημέρες που το ταξίδι στην περιοχή ολοκληρώθηκε, περάσαμε από το γραφείο να της πούμε αντίο. Δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς με την Αμαλία στο αυτοκίνητο, που νομίζω φωτογράφισε την Τούλα πιο πολλές φορές από ό,τι τα Μετέωρα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ
