Στον Ελληνικό Στρατό κατετάγη και εκπαιδεύθηκε στο Βελεστίνο, σε μονάδα ορεινού πυροβολικού.
Απολύθηκε με τον βαθμό του λοχία, μια και είχε τελειώσει το σχολαρχείο (τον καιρό εκείνο απόφοιτος σχολαρχείου μετρούσε …) και είχε καλό χαρακτήρα.
Πριν τον πόλεμο του ’40 συνεταιρίστηκε με τον εξάδελφό του Σωτήριο Ντινόπουλο και ο συνεταιρισμός τους ευδοκίμησε. Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος επιστρατεύτηκε, πούλησε το μερίδιό του στον συνεταίρο του και επιτέλεσε το καθήκον του προς την Πατρίδα.
Πολέμησε, επικεφαλής 10-18 ανδρών, στο αλβανικό μέτωπο με μεγάλη επιτυχία· στην ομάδα του αρκετοί ήταν συμπατριώτες του από τον Ασπροπόταμο.
Από την Πολυθέα είχε στρατιώτες τον Κώστα Σελιώνη και τον Χρίστο Μάκκα, τον οποίο δεν δίστασε να απειλήσει με μετάθεση, όταν έκανε κατάχρηση της προσωπικής φιλίας τους. Οι επιτυχίες της ομάδας βασίζονταν στην πίστη τους στον Θεό, στο δίκαιο του αγώνα τους, στην τόλμη τους (πυροβολούσαν με επιτυχία από τα 600 μέτρα, ενώ θα μπορούσαν να απέχουν από την πρώτη γραμμή 1500 μέτρα) και στον αέρα που είχαν οι Βλάχοι να ταξιδεύουν στα βουνά με τα μουλάρια τους: τα όπλα τους ήταν λάφυρα του τουρκικού στρατού από τους βαλκανικούς πολέμους ―τα έψυχαν με τσουβάλια βουτηγμένα στο χιόνι. Ο Σωτήριος κρατούσε ημερολόγιο το οποίο η σύζυγός του το θυσίασε για να αναθρέψει τα παιδιά του (το μουτζουρώσαμε) .
Πάντως, κάθε παραμονή 28ης Οκτωβρίου ο Σωτήριος μάς διηγούταν την πολεμική του περιπέτεια. Κατά σύμπτωση, το Πλατύ ποτάμι του Γιάννη Μπεράτη έχει την ίδια διαδρομή. Το άδοξο τέλος των νικητών τούς βρήκε όλους ζωντανούς νικητές και την Ελλάδα προδομένη, ηττημένη. Στην επετειακή του αφήγηση κάθε χρόνο νομίζω ότι αξιοσημείωτα είναι τα παρακάτω Αιχμάλωτος Ιταλός συνταγματάρχης παρακάλεσε να δει με τι είδους κανονιά οι Έλληνες έχουν τόση επιτυχία …… αποτέλεσμα ο 50 ετών συνταγματάρχης πέθανε στα χέρια του πατερά μου μάλλον από κάρδιά.
Το Άλλο , Μέσα στο βαρύ χειμώνα της Πίνδου για μια διανυκτέρευση επέταξε το σπίτια μιας Αλβανικής οικογενείας οπού υπήρχαν 4 κοπέλες , μάζεψε τον λόχο του έβγαλε το περίστροφο του και τους υπενθύμισε ότι εν καιρώ πολέμου εχει δικαίωμα ζωής και θανάτου και θα τον έχει όποιος θα πλησιάσει το δωμάτιο που ήταν οι κοπέλες Την άλλη μέρα ο Αλβανός του φίλαγε τα χέρια …….