Σκέψεις… – Άρθρο αναγνώστη

Βράδυ , περπατάω μέσα στην ομίχλη που έχει πέσει στην πόλη μας , σηκώνοντας που και που τα μάτια στα Μετέωρα ,

Βράδυ , περπατάω μέσα στην ομίχλη που έχει πέσει στην πόλη μας , σηκώνοντας που και που τα μάτια στα Μετέωρα , μια μου φαίνονται πολύ σκοτεινά και την επόμενη στιγμή φωτεινά και ήρεμα . Κάπου άκουσα ότι κάθε ημέρα θα έχουν λειτουργία στον Άγιο Αθανάσιο , τι την θέλουν σκέφτηκα ; δεν φτάνει που έχουν κάθε Κυριακή γιατί να κάνουν και κάθε ημέρα – δεν μπορώ να καταλάβω – .

Φτάνοντας στο σπίτι μου, ξανά και ξανά μου έρχεται η σκέψη για τον Άγιο Αθανάσιο , καιρό έχω να πάω στην εκκλησία , μήπως να πάω αύριο να δω και τι το διαφορετικό έχει η λειτουργία εκεί στο εκκλησάκι ;

Το βράδυ πέρασε γρήγορα και όπως κάθε πρωί ξυπνάω στις 6.00 και φτιάχνω τον καφέ μου . Κοιτάω από το παράθυρο , βλέπω τα βράχια μπροστά μου να ξεπροβάλουν και να μου θυμίζουν την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου . Ντύνομαι γρήγορα και κατεβαίνω στο δρόμο σιγά – σιγά , μια ηρεμία απλώνετε πάνω από την πόλη μας , ακούω την καμπάνα νομίζοντας ότι είναι από τον Άγιο Αθανάσιο αλλά όχι με λίγη προσοχή τελικά καταλαβαίνω ότι ακούγεται από τα Μετέωρα .

Εντωμεταξύ έχω φτάσει ήδη στο εκκλησάκι προσκυνώ τις εικόνες , μπαίνω μέσα , δεν έχει πολύ κόσμο , ωραία σκέφτηκα δεν θα με δούνε και πολύ , κάθομαι στην καρέκλα μου και αφήνω τα μάτια μου να εξερευνούν το χώρο , σταματάω και παρατηρώ τις τοιχογραφίες του ιερού , αναρωτιέμαι πόσων χρόνων να είναι άραγε ; πόσοι άνθρωποι έχουν περάσει από αυτόν τον ναό ; απορίες πολλές έρχονται στο μυαλό μου . Προσέχω ότι έρχεται κόσμος , άλλοι για να ανάψουν ένα κεράκι πριν πάνε στις δουλειές τους , άλλοι κάνουν τον σταυρό τους μπροστά από τις εικόνες ψελλίζοντας λίγα λόγια . Η ήρεμη φωνή του παπά και του ψάλτη με επαναφέρουν , κοιτάω δίπλα μου , βλέπω ότι υπάρχει κόσμος , τόση ώρα νόμιζα ότι είμαι ο μόνος που παραμένω στο ναό .

Η λειτουργία σύντομη αλλά μου αφήνει μια εσωτερική γλύκα που δεν μπορώ να καταλάβω από πού προέρχεται . Παίρνω το αντίδωρο καλημερίζω κάποιους γνωστούς και βγαίνω έξω . Τα μάτια μου αυτόματα ανεβαίνουν και πάλι στα βράχια των Μετεώρων , τώρα τα βλέπω καθαρά και ιδιαίτερα το βράχο της Αγίας Τριάδος, σκέφτομαι – πόσο εύκολο είναι για μένα να πάω όποτε θέλω στην εκκλησία χωρίς να χρειάζεται να διανύσω μεγάλες αποστάσεις αλλά και χωρίς να φοβάμαι για την ζωή μου – . Το ερώτημα που είχα χθες μου απαντήθηκε , η καθημερινή Θεία Λειτουργία γίνεται για να δίνει δύναμη σε όποιον το επιζητεί αλλά και για να αγιάζει τον τόπο μας.

Δεν ξέρω πότε θα ξαναπάω στην Λειτουργία που γίνεται στον Άγιο Αθανάσιο αλλά δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα είναι πολύ σύντομα !!!

Ο ΛΕΥΪΤΗΣ