Σε κλίμα συγκίνησης & περηφάνιας η εκδήλωση για τους εκτελεσθέντες αγωνιστές στα Νταμάρια Τρικάλων

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και περηφάνιας πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση τιμής, μνήμης και σύγχρονων διδαγμάτων για τους εκτελεσθέντες με αποφάσεις του Έκτακτου Στρατοδικείου Τρικάλων την περίοδο 1947-49 που διοργανώθηκε από την ΚΟΒ Ανατολικών Συνοικιών Τρικάλων του ΚΚΕ την Κυριακή 14 Νοέμβρη, στον τόπο της θυσίας τους στα Νταμάρια, στους πρόποδες του λόφου του Αϊ Λιά.

Στην εκδήλωση έγινε αποκατάσταση της τιμητικής πλάκας που τοποθετήθηκε τον Ιούνη του 2018, στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και καταστράφηκε πριν λίγους μήνες από θρασύδειλα φασιστοειδή. Συμμετείχαν άνθρωποι κάθε ηλικίας, ενώ ιδιαίτερης σημασίας είχε η παρουσία των απογόνων των εκτελεσθέντων.

Φέτος το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) & 75 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας(ΔΣΕ) αντίστοιχα . Η εποποιία τους διδάσκει πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό , βαδίζοντας οργανωμένα στο δρόμο της ανατροπής της εξουσίας της εκμετάλλευσης. Έτσι, συνεχίζοντας τη μελέτη και την προβολή διδαγμάτων από την ιστορία του επανασταστικού λαικού κινήματος στη χώρα μας ,που το ΚΚΕ αποτελεί  νου ,ψυχή και οργανωτή,  διοργανώθηκε η εκδήλωση για τους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγωνιστές που εκτελέστηκαν στην τοποθεσία των  Νταμαριών. Άλλωστε η επικαιρότητα των διδαγμάτων εκείνου του αγώνα είναι ακέραια τώρα που το εκμεταλλευτικό σύστημα με το κράτος του εντείνει τη βάρβαρη  αντιλαϊκή πολιτική , την καταστολή και τον αυταρχισμό, η Ευρωπαϊκή Ένωση, χρηματοδοτεί την προώθηση της επικίνδυνης, ανιστόρητης θεωρίας των «δύο άκρων», την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, ο αντικομμουνισμός φουντώνει . Την ώρα που δρουν ανενόχλητα και χαϊδεύονται από παράγοντες του συστήματος  για να  ρίχνουν το δηλητήριό τους θρασύδειλα φασιστοειδή , όπως αυτά που βεβήλωσαν τη συγκεκριμένη τιμητική πλάκα , που δρουν και σε σχολεία της περιοχής και στήνουν σκηνικά εκφοβισμού του λαού, όπως στη Σταυρούπολη Θεσ/κης κλπ.  

Έτσι στην εκδήλωση ανακοινώθηκε ότι το ΚΚΕ και  Η Τ.Ε. Τρικάλων θα προχωρήσει σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες ώστε ο χώρος αυτός να αναδειχθεί και να μετατραπεί σε πάρκο εκτελεσθέντων ως ελάχιστο φόρο τιμής σε εκείνους που θυσιάστηκαν, ως χώρος σύγχρονων διδαγμάτων με την δημιουργία ενός μνημειακού έργου , αντάξιο του τόπου θυσίας και μαρτυρίου των Νταμαριών , το οποίο μπορεί να επιμεληθεί και ν’ αναλάβει το ΚΚΕ.

 

Το ιστορικό του έκτακτου Στρατοδικείου Τρικάλων παρουσιάστηκε από τον Γιώργο Παπαθεοδώρου, μέλος της ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ, Ο Γ. Παπαθεοδώρου σημείωσε ότι «αμέσως μετά την απελευθέρωση της χώρας από την τριπλή φασιστική κατοχή ο συσχετισμός δυνάμεων έγερνε ήταν υπέρ του λαού και σε βάρος της άρχουσας τάξης. Παρά τις αρνητικές εξελίξεις από την ήττα του Δεκέμβρη του 1944 και τη συμφωνία της Βάρκιζας, ο συσχετισμός δυνάμεων στη μεταπολεμική Ελλάδα συνέχιζε να γέρνει υπέρ του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Αυτό το γεγονός δυσκόλευε σημαντικά την επιχειρούμενη ανασυγκρότηση του αστικού κράτους και το ξεπέρασμα του κλονισμού που είχε υποστεί η αστική εξουσία στη διάρκεια της Κατοχής. Λόγω αυτού του συσχετισμού η καταστολή ήταν μονόδρομος για την αστική τάξη γι’ αυτό και πήρε μέτρα. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας -και αξιοποιώντας την- το νεοσυσταθέν αστικό κράτος, ενίσχυσε όλους τους μηχανισμούς του, με στόχο να τσακίσει το ΕΑΜικό κίνημα και ειδικά τους κομμουνιστές, την πρωτοπορία, σε πόλεις και χωριά. Όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και του αστικού παρακράτους επιστρατεύτηκαν.

Από τις αρχές του 1945 μέχρι τη γενίκευση του ένοπλου αγώνα του Δημοκρατικού στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) το φθινόπωρο του 1946 η “Λευκή Τρομοκρατία” επιβλήθηκε με αιματηρή βία (δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, βιασμούς, εμπρησμούς, κ.τ.λ.). Τα όργανα του επίσημου κράτους και οι παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις και συμμορίες δρουν από κοινού και οργιάζουν, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο της περιοχής μας.

Σε όλο αυτό το διάστημα, το αστικό κράτος θωρακίζεται νομικά ενάντια στο κίνημα, με μέτρα και νομοθετήματα μονόπλευρης καταστολής. Η αστική Δικαιοσύνη αναλαμβάνει δράση με συλλήψεις, εκτοπίσεις και δίκες ενάντια σε αγωνιστές.

Αποκορύφωμα και “νομιμοποίηση” της “Λευκής Τρομοκρατίας” αποτελεί η υιοθέτηση του Γ΄ Ψηφίσματος τον Ιούνη του 1946, που έρχεται να θωρακίσει ακόμα περισσότερο το νομικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Με βάση το περιβόητο Γ` Ψήφισμα “Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν” ιδρύθηκαν τα Έκτακτα Στρατοδικεία ανά την επικράτεια. Το Γ΄ Ψήφισμα συμπληρώθηκε με διάφορα νομοθετήματα στη συνέχεια και έστειλε στο απόσπασμα και τα κάτεργα χιλιάδες αγωνιστές. Οι κομμουνιστές και οι ΕΑΜίτες αντιμετωπίζονται ως “εξωτερικοί εχθροί” και ως “αντεθνικώς δρώντες”.

Τα Έκτακτα Στρατοδικεία ήταν δικαστήρια πολιτικής σκοπιμότητας και αποτελούν μία από τις πολλές αποδείξεις της υποκρισίας για τη λεγόμενη “ανεξάρτητη Δικαιοσύνη”. Καταδικάστηκαν στελέχη και μέλη του ΚΚΕ, μαχητές του ΔΣΕ που πιάστηκαν ζωντανοί στα πεδία των μαχών, μέλη του ΕΑΜ, συνδικαλιστές του εργατικού κινήματος, απλοί λαϊκοί αγωνιστές. Καταδικάστηκαν και όσοι εξέφραζαν συμπάθεια ή βοηθούσαν τους αντάρτες του ΔΣΕ έστω και με “μια φέτα ψωμί”.

Το Έκτακτο Στρατοδικείο Τρικάλων ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 9 Μάη του 1947 στην αίθουσα του Πταισματοδικείου και το απαρτίζανε ο πρόεδρος, τέσσερις στρατοδίκες, ο βασιλικός επίτροπος και ο γραμματέας (όλοι ήταν στρατιωτικοί). Το Στρατοδικείο χωρίστηκε σε δύο τμήματα, το τμήμα Α’ με δικαιοδοσία στο Νομό Τρικάλων και το τμήμα Β’ με δικαιοδοσία στο Νομό Καρδίτσας. Οι υποθέσεις που εκδικάζονταν στο Στρατοδικείο ήταν πολυάριθμες και οι διαδικασίες συνοπτικές. Οι θανατικές ποινές, όταν ήταν ομόφωνες, εκτελούνταν δυο ή τρεις μέρες αργότερα στην τοποθεσία “Νταμάρια”, όπου βρισκόμαστε σήμερα.

Στο Στρατοδικείο Τρικάλων από τον Μάη του 1947 έως τον Απρίλη του 1950 εκδικάστηκαν συνολικά 1.082 υποθέσεις. Το 1947 εκδικάστηκαν 321 υποθέσεις και επιβλήθηκαν διάφορες ποινές ή απαλλάχτηκαν 897 άτομα, το 1948 εκδικάστηκαν 417 υποθέσεις που αφορούσαν 800 άτομα, το 1949 σε 332 υποθέσεις παραπέμπονται 471 άτομα και το 1950 εκδικάστηκαν 12 υποθέσεις που αφορούσαν 25 άτομα. Συνολικά παραπέμφθηκαν 2.193 άτομα. Από αυτά 186 αγωνιστές καταδικάστηκαν σε θάνατο, 190 σε ισόβια, 284 πρόσκαιρα, 231 σε ειρκτή, 174 σε φυλάκιση, 810 αθωώθηκαν, 499 απαλλάχτηκαν, 19 τέθηκαν σε επιτήρηση.

Από τους 186 καταδικασθέντες αγωνιστές σε θάνατο, σύμφωνα με τα στοιχεία του Στρατοδικείου Τρικάλων, εκτελέστηκαν οι 112. Σήμερα έχουμε στοιχεία για τους 94 αγωνιστές που εκτελέστηκαν στα Νταμάρια, ωστόσο υπήρχαν αγωνιστές που οδηγήθηκαν για εκτέλεση σε άλλες περιοχές, προφανώς επειδή το καθεστώς φοβόταν τον αντίκτυπο. Αυτό συνέβη στις περιπτώσεις της Ματίνας Πλατογιάννη από τα Τρίκαλα και της Δήμητρας Κορδαλή από τη Μεσοχώρα, που εκτελέστηκαν στο Γουδί. Μοναδική γυναίκα που εκτελέστηκε στα Νταμάρια ήταν η αντάρτισσα του ΔΣΕ, Ευθυμία Ντιντή, από το Μικρό Κεφαλόβρυσο που εκτελέστηκε την 1η Νοέμβρη 1947».

 

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Ορέστη Πετράκη  , μέλος της ΤΕ Τρικάλων & γραμματέα της ΚΟΒ Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ. 

Βρισκόμαστε ξανά, στον χώρο αυτό για να τιμήσουμε όλους αυτούς, τους επώνυμους και ανώνυμους, που έπεσαν στη μάχη, που εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, κατέθεσαν ανιδιοτελώς ολόκληρη τη ζωή τους στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές. Βρισκόμαστε εδώ ξανά σήμερα για να προχωρήσουμε στην αποκατάσταση της τιμητικής πλακέτας που καταστράφηκε νύχτα από θρασύδειλα φασιστοειδή.

Όπως είναι γνωστό μετά την ήττα το Δεκέμβρη του 1944 το αστικό καθεστώς προχώρησε άμεσα σε μια σειρά κινήσεων με σκοπό να χτυπήσει το ΚΚΕ που εξακολουθούσε να είναι η κύρια πολιτική δύναμη με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη σε όλη τη χώρα. Αντί να τιμωρηθούν οι συνεργάτες του γερμανικού κατοχικού στρατού για τα αμέτρητα εγκλήματά τους,  το αστικό κράτος, αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, τους αξιοποίησε και τους χρησιμοποίησε με στόχο την εξόντωση των κομμουνιστών αγωνιστών και του ΕΑΜικού κινήματος, για τον εκφοβισμό του λαού.. Ο κύριος στόχος των ντόπιων και ξένων κυβερνώντων ήταν να κάμψει το φρόνημα του αγωνιζόμενου λαού. Όμως, η αποτυχία τους ήταν παταγώδης.

Εμείς σήμερα εμπνεόμαστε, πορευόμαστε και παραδειγματιζόμαστε από τον ηρωισμό τους. Την αυτοθυσία, τη συλλογική δράση, τον αγώνα για το δίκιο, την πάλη για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια και πολέμους. Είμαστε περήφανοι για όλους αυτούς, τους άνδρες και τις γυναίκες που πορεύτηκαν με υψηλά ιδανικά και αξίες, κράτησαν μέχρι το τέλος, ψηλά, τη σημαία του ανυποχώρητου αγώνα. Γι’ αυτό και είναι αθάνατοι! 

Τέτοια συνειδητή στάση, του αγνού λαϊκού αγωνιστή, εκφράζεται μαζικά σε στιγμές κορύφωσης της ταξικής πάλης. Δεν είναι όμως κεραυνός εν αιθρία. Καλλιεργείται σε περιόδους που φαίνεται ότι τίποτα δεν αλλάζει, όταν η κοινωνική κίνηση, η ιστορία, βαδίζει αργά και ο αγώνας φαίνεται ότι δεν έχει αποτελέσματα. Όμως δεν είναι έτσι.

Τα πάντα αλλάζουν συνεχώς, ακόμη κι όταν ο αντίπαλος φαίνεται παντοδύναμος και η μοιρολατρία, η λογική της αναποτελεσματικότητας είναι κυρίαρχη, όπως συμβαίνει και στις δικές μας μέρες.

Τέτοιους ανθρώπους αποδεικνύει ότι γεννά, με την ιστορική του διαδρομή, το ΚΚΕ. Γιατί εκφράζει το νέο που γεννιέται σε κάθε φάση, συνολικά στη σύγχρονη εποχή. Εξοπλισμένο με την επιστημονική επαναστατική θεωρία, με τις επεξεργασμένες καινοτόμες θέσεις του, αγωνίζεται για να απαλύνονται τα καθημερινά μας βάσανα, ανοίγοντας ταυτόχρονα δρόμο για το πιο φωτεινό αύριο.

Για να γίνουν πράξη τα μεγάλα και ωραία ιδανικά που είναι επιτακτική και ώριμη ανάγκη να πραγματοποιηθούν. Για να ανοίξει ο δρόμος στην κοινωνική εξέλιξη και απελευθέρωση, με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, με το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις, τις αδυναμίες και τα λάθη του παρελθόντος.

 

Όπως τότε, την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, έτσι και σήμερα δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται.

 

Από τη μια, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και λοιπούς ριζοσπάστες αγωνιστές, και από την άλλη, ο καταπιεστικός μηχανισμός της αστικής τάξης που υπερασπιζόταν το εκμεταλλευτικό σύστημα και τις επιθετικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της.

Από τη μία, ήταν η περηφάνια, η λεβεντιά, η αντοχή, η ανιδιοτέλεια και ο ηρωισμός του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Από την άλλη, ήταν ο κόσμος των εκμεταλλευτών, των βασανιστών και των χαφιέδων, της δολιότητας και της εξαγοράς, του ψέματος και της διαφθοράς, ενός σάπιου, διεφθαρμένου και άδικου συστήματος.

Αυτοί οι δύο κόσμοι συνεχίζουν και σήμερα να συγκρούονται. Δεν μπορούν να γίνουν “ένα”, όπως φαντασιώνονται ορισμένοι. Είναι οι ίδιοι που στο παρελθόν, κήρυτταν το «τέλος των ιδεολογιών», το «τέλος της ταξικής πάλης», το «τέλος της ιστορίας».

Η «συμφιλίωση» που προπαγανδίζουν είναι ψεύτικη. Προσπαθούν να την εξωραΐσουν, λέγοντας δήθεν ότι «αφήνουν πίσω το παρελθόν, γιατί προχωράνε προς το μέλλον».

Βέβαια τα σχέδιά τους για το μέλλον έχουν βαρύτερες αλυσίδες για το λαό, μεγαλύτερα προνόμια και κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια, συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με επεμβάσεις και ληστρικούς αιματηρούς πολέμους.

Είναι οι ίδιοι που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό που γερνάει και σαπίζει όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα να γεννά όλο και συχνότερα οικονομικές κρίσεις, ακρίβεια, φτώχια, πολέμους, βαρβαρότητα για τους λαούς.

Από την άλλη, είναι ο κόσμος των πολλών, ο κόσμος των ανθρώπων του μόχθου, της εργατικής τάξης που με το μυαλό και τα χέρια της, παράγει όλο τον πλούτο και μπορεί να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για όλο το λαό. Με βασική προϋπόθεση βέβαια να πάρει στα δικά της χέρια την εξουσία και μετατρέψει σε κοινωνική ιδιοκτησία το φυσικό, ορυκτό, ενεργειακό πλούτο της χώρας.

Αυτός είναι ο πραγματικός διαχωρισμός στην ελληνική κοινωνία και όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να τον συσκοτίσουν.

Σήμερα που φαντάζει πιο ισχυρή από ποτέ η αστική εξουσία, σήμερα που δείχνει τα δόντια του το άδικο σύστημα σε κάθε πλευρά της ζωής των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, σήμερα δείχνει ταυτόχρονα και την μεγάλη αδυναμία του.

Ας σκεφτούμε:

Γιατί προσπαθεί να βάλει στο γύψο τις λαϊκές διαδηλώσεις, τις εργατικές διεκδικήσεις, αν αυτές είναι δίχως αποτέλεσμα και μάταιες;

Γιατί το ίδιο το κράτος βάζει χέρι στο απεργιακό δικαίωμα, στη λειτουργία των συνδικάτων, αν η ταξική πάλη είναι πια ξεπερασμένη;

Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, χρηματοδοτεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ την προώθηση της επικίνδυνης, ανιστόρητης θεωρίας των «δύο άκρων», την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό;

Γιατί φουντώνει με διάφορα μέσα ο αντικομουνισμός, και η επίθεση στο ΚΚΕ;

Γιατί εμείς αποδεικνύουμε με τη δράση μας την πεποίθησή μας ότι ο λαός, οι νέες γενιές της πατρίδας μας, όπως και οι άλλοι λαοί σε όλο τον κόσμο, θα γράψουν τα υπόλοιπα κεφάλαια της ιστορίας με τη δράση τους.

Θα μεγαλουργήσουν ξανά, όπως το έχουν ξανακάνει όποτε συναντήθηκαν με το ΚΚΕ και τις πρωτοπόρες ιδέες.

Τραβάμε μπροστά με τη θυσία των χιλιάδων αγωνιστών, λίπασμα λευτεριάς στους αγώνες που έρχονται.

Είμαστε εδώ για να βεβαιώσουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας που χάθηκαν, πως όχι μόνο τίποτα δεν πάει χαμένο, μα και πως η θυσία τους είναι  ζωογόνος δύναμη για τους αγώνες που έρχονται.

Απευθύνουμε κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Το κάλεσμά μας αφορά όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους ανθρώπους του μόχθου, όσους αγανακτούν με τη σημερινή κατάσταση και θέλουν να την αλλάξουν.

Θέλουμε να βρεθούμε, να συζητήσουμε το επόμενο διάστημα μαζί τους την πολιτική μας πρόταση διεξόδου και κυρίως να τους καλέσουμε να πάρουν τη θέση τους δίπλα μας, μαζί με το ΚΚΕ στους αγώνες, για να φέρουμε τις λαϊκές ανάγκες στο προσκήνιο. Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς που βλέπουν ότι τα αστικά κόμματα παρά τις επιμέρους διαφορές τους, μοιράζονται τους ίδιους στρατηγικούς στόχους, τους στόχους του κεφαλαίου.

Μέσα στους τόπους δουλειάς, τα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές, υπάρχουν άνθρωποι που μέχρι χτες είχαν κάνει άλλες πολιτικές επιλογές, και σήμερα προβληματίζονται, αναζητούν εναλλακτικές.

Από την ίδια τη ζωή αποδεικνύεται ότι είτε η ΝΔ είναι στην εξουσία είτε ο Σύριζα, είτε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ παλαιότερα, ο λαός δεν έχει να προσμένει σε καλύτερες μέρες. Όλοι τους πατάνε πάνω στο έδαφος που έστρωσε ο προκάτοχός τους και συνεχίζουν το ίδιο έργο με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και εκλεκτών. Μην ξεχνάμε για παράδειγμα ότι ο νόμος Χατζηδάκη, που αποτελεί η αιχμή του δόρατος της κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα, πάνω σε νόμο του ΣΥΡΙΖΑ πάτησε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάργησε ούτε έναν μνημονιακό νόμο της ΝΔ, δεν επαναλειτούργησε ούτε ένα νοσοκομείο από αυτά που έκλεισαν οι προηγούμενοι. Για το διαλυμένο σύστημα υγείας με συγχωνεύσεις και κλείσιμο νοσοκομείων, με απολύσεις γιατρών και υγειονομικών υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες όλων τους. Το ίδιο και για τη διαχείριση της πανδημίας όπου τα πράγματα βλέπουμε ότι πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η κυβέρνησή ακόμα και τώρα που το δημόσιο σύστημα υγείας γονατίζει, αρνείται να προχωρήσει στην επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων  Υγείας, οι οποίες εξακολουθούν να θησαυρίζουν, εκμεταλλευόμενες τα κενά του δημοσίου συστήματος. Η πανδημία εξελίσσεται σε Λερναία Ύδρα είναι γιατί δεν πάρθηκε κανένα μέτρο προστασίας και μείωσης του κινδύνου σε χώρους μεγάλης διασποράς, όπως είναι τα Μέσα Μεταφοράς, τα σχολεία και οι μεγάλοι χώροι δουλειάς. Μάλιστα εν μέσω πανδημίας θεώρησε σωστό στα σχολεία να προχωρήσει σε συγχωνεύσεις τμημάτων βάζοντας 30 παιδιά ανά τμήμα. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, το μαρτυρούν τα χιλιάδες νέα κρούσματα και οι δεκάδες νεκροί καθημερινά.

Συνυπεύθυνοι είναι για την ολοένα αυξανόμενη ακρίβεια γιατί η πολιτική της ΕΕ που έχουν ευαγγέλιο αποτελεί βασική αιτία του προβλήματος. Μαζί εμπλέκουν τη χώρα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στην περιοχή και ευρύτερα, αυξάνοντας τους κινδύνους, καθιστώντας την Ελλάδα άμεσο στόχο σε περίπτωση εμπλοκής.

Αν σήμερα η ΝΔ μπορεί να κοροϊδεύει το λαό ότι με τις δήθεν αμυντικές της συμφωνίες με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ θωρακίζει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας απέναντι στην Τουρκία, μπορεί να το κάνει γιατί έχει συνεργό το ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το βρώμικο έργο.

Εμπόδια στη σημερινή βαρβαρότητα μόνο το εργατικό – λαϊκό κίνημα μπορεί να βάλει. Εμπόδια μπορούν να μπουν μόνο με την ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας όλων όσοι σήμερα πλήττονται. Τρανή απόδειξη αυτών οι πρόσφατες απεργίες στην e food και την Cosco όπου έσπασε στην πράξη ο τσαμπουκάς της εργοδοσίας. Το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ότι η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης θα έχει συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική. Αποδείξαμε στην πράξη ότι βρισκόμαστε στην όχθη της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων, αρνούμενοι να στηρίξουμε ή να συμμετάσχουμε σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Η πάγια θέση αυτή του ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση για τον λαό και τους νέους που αμφισβητούν το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης. Η ιστορία έχει δείξει τι μπορεί να πετύχει ο λαός όταν πιστέψει στη δύναμή του στις κρίσιμες στιγμές. Δεν μπορεί να προσμένει σε σωτήρες. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας.

Ταιμή και δόξα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης!»

 

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με προσκλητήριο νεκρών, και αποκατεστημένη τιμητική πλάκα -για τους εκτελεσθέντες 94 λαϊκούς αγωνιστές – έγινε κατάθεση στεφανιών εκ μέρους της ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ , της ΚΟΒ Ανατ. Συνοικιών , της ΚΝΕ , του παραρτήματος Τρικάλων της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης & Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) , καθώς  και λουλουδιών από συγγενείς – απογόνους των εκτελεσθέντων.

 

ΤΡΙΚΑΛΑ  14/11/2021      ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Τ.Ε.  ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ