Σάκης Παπαδόπουλος « Περί ματωβαμένων πλεονασμάτων » – « Προεκλογικών παροχών » και ιδεολογικοπολιτικών επιλογών

Η υποχρέωση της Ελλάδας  να έχει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα – 3,5 % ετησίως μέχρι το 2022 – είναι πραγματικά δυσβάστακτη. Αφαιρεί εισοδήματα, πόρους, από τους πολίτες – την ανάκαμψη της οικονομίας – την ανάπτυξη της χώρας και τα μεταφέρει στην εξυπηρέτηση του χρέους προς τους δανειστές. Όσοι θεωρούν ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί, κατατάσσονται σε 2 κατηγορίες :

• Σε κείνους που επιθυμούν ιδεολογικοπολιτικά την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την ΕΕ
• Σε κείνους που υποκρίνονται ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές εάν δεν έπεφτε η Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, εάν δεν κυβερνούσε η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ και εάν δεν υπήρχε επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας με τους κυβερνητικούς χειρισμούς του 1ου εξαμήνου του 2015 και συνεχίζουν να δημαγωγούν ότι εάν ο λαός τους επιτρέψει να παλινορθώσουν την εξουσία τους μπορούν να πετύχουν νέα Συμφωνία με τους δανειστές για  πολύ μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα.

Η έξοδος της Ελλάδας από την ΕΕ είναι ένας διαφορετικός δρόμος για τη πορεία και τη προοπτική της χώρας. Δεν γνωρίζουμε εάν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα τον προτιμούσε, γιατί ποτέ δεν ρωτήθηκε. Το Δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015 δεν περιλάμβανε αυτό το στρατηγικό ερώτημα, με τον άμεσο τρόπο που τέθηκε στους Βρετανούς. Το τρανταχτό  ΟΧΙ απέρριπτε ταπεινωτικές απαιτήσεις των εκπροσώπων των Ευρωπαίων δανειστών. Δεν επέλεγε την έξοδο από την Ευρωζώνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το Δημοψήφισμα και τον Συμβιβασμό της 14ης Ιούλη, διακήρυττε : « Καμία θυσία για το ευρώ, καμία αυταπάτη για την δραχμή». Τελικά έκανε και θυσίες για το ευρώ και περιλάμβανε ένα τμήμα που είχε αυταπάτες για τη δραχμή – το τμήμα που αποχώρησε. Εκείνο το διάστημα είχα προβληματισμούς για την ορθότητα της επιλογής. Στη συνέχεια κατέληξα : ο Ιστορικός Συμβιβασμός της 14ης Ιούλη 2015 ήταν μια αμείλικτη αναγκαιότητα, « κάθε τι άλλο θα ήταν χειρότερο για τον λαό και την χώρα».

Όσοι δημαγωγούν για καλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα, αφαιρούν τον ρόλο των δανειστών στον στραγγαλισμό της ελληνικής οικονομίας. Ξεχνάνε συνειδητά και το σενάριό τους για « εσωτερική υποτίμηση» και τους « λαθεμένους πολλαπλασιαστές» τους και τους εκβιασμούς τους προς όλες τις μνημονιακές Κυβερνήσεις – ασφαλώς και προς τη Κυβέρνηση Σαμαρά που της καταλόγιζαν δημοσιονομικό κενό 2 δις ευρώ, σταμάτησαν τις εκταμιεύσεις τον Αύγουστο του 2014 προκαλώντας κατάρρευση των αποθεματικών και απαιτώντας 19 εξοντωτικά προαπαιτούμενα μέτρα, μέσα στα οποία περιλαμβάνονταν πρωτογενή πλεονάσματα 4,5 % για το 2017 και 2018, που θα συνεχίζονταν και στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μέχρι το 2022. « Πήρατε 10 από τον λαό, επιστρέφετε 1» λέει το τσιτάτο της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛΛ, όταν και το « 1» το θεωρούν « προεκλογική παροχή» και όταν τα « 10» που αφαιρέθηκαν από τον λαό – τον στραγγαλισμό της ελληνικής κοινωνίας και  οικονομίας από τους δανειστές με εκβιασμούς, τον αποδίδουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ επιτυγχάνει υπέρβαση του 3,5 % όταν η Αντιπολίτευση πρόβλεπε ενεργοποίηση του περιβόητου « Κόφτη». Στην υπέρβαση περιέχεται και η σκληρή υπερφορολόγηση. Τα πλεονάσματα είναι πραγματικά ματωβαμμένα. Περιέχεται όμως και το νοικοκύρεμα, η επισκόπηση δαπανών των υπουργείων, η αυτοαποκάλυψη αδήλωτου πλούτου, η εξοικονόμηση πόρων, η καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής, η αποφυγή της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος – της σπατάλης – των υπερτιμολογήσεων – της ρεμούλας – της διαπλεκόμενης διαφθοράς…

Τα μέτρα που λαμβάνει η Κυβέρνηση, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών – η μείωση του ΕΝΦΙΑ – η κατάργηση της περικοπής των προσωπικών διαφορών στις συντάξεις – η επιδότηση ενοικίου – οι προσλήψεις στην ειδική αγωγή και στο πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι –  η χορήγηση αναδρομικών – το κοινωνικό μέρισμα – και όσων άλλων ακολουθήσουν, δεν είναι παροχές προεκλογικού χαρακτήρα. Είναι συγκεκριμένες αποδείξεις ότι η Ελλάδα – μετά την 21/8/2018 – μπήκε σε μια νέα εποχή, στην οποία σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας και όχι στρεβλού  πελατειακού εκτροχιασμού ( όπως έγινε την περίοδο 2007 – 2009 ), μπορούν να λαμβάνονται μέτρα που ελαφρύνουν τα στρώματα που σήκωσαν τα βάρη της μνημονιακής λεηλάτησης και αντανακλούν τη πορεία προς τη δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη.

Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, μπροστά στις επερχόμενες Εκλογές, μιλούν για ανασυγκρότηση της χώρας – για στήριξη των δίκαιων αιτημάτων του λαού – για καλύτερες μέρες – για ανάπτυξη – για ευημερία… Το ιδεολογικοπολιτικό ζήτημα που οφείλουν όλες να απαντήσουν είναι το πώς. Με ποιες ταξικές  επιλογές, με ποιες ιεραρχήσεις, με ποιες ιδέες, με ποιες θεσμικές αλλαγές, με ποιες μεταρρυθμίσεις, με ποια εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη – στα Βαλκάνια – στο Αιγαίο – στις διακρατικές σχέσεις, με ποια μέτρα παραγωγικής ανασυγκρότησης, με ποια πολιτική για την αποδοτική απασχόληση – για την επιστροφή στην Ελλάδα των προικισμένων νέων – για την υγιή επιχειρηματικότητα – για τις αναγκαίες επενδύσεις – για τη φορολογία – για το ασφαλιστικό σύστημα – για τις εργασιακές σχέσεις – για το κοινωνικό κράτος –  για την Δημόσια Διοίκηση και την Αυτοδιοίκηση…

Οι απαντήσεις θα γίνουν και καθοριστικές για την ετυμηγορία του λαού στις Ευρωεκλογές, στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές, στις κρίσιμες Βουλευτικές Εκλογές.

Εμείς, στον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζουμε να δίνουμε εξετάσεις για να μπορούν οι πολίτες να κρίνουν ποια Ελλάδα παραλάβαμε, ποια Ελλάδα  θα παραδώσουμε στη νέα Κυβέρνηση, γιατί διεκδικούμε μια 3η λαϊκή εντολή με ρεαλιστικές ουτοπίες, με στόχους  για την προοδευτική Αναγέννηση της χώρας σε μια διαφορετική Ευρώπη – αν κατορθώσουμε να βελτιώσουμε τους συσχετισμούς  της Αριστεράς που θέλει τον Σοσιαλισμό με ελευθερία – συμμετοχική δημοκρατία – ποιότητα ζωής, με τις Δεξιές δυνάμεις του ανελέητου νεοφιλελεύθερου Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας και τις δυνάμεις της  εθνικολαϊκιστικής αναδίπλωσης – της Ακροδεξιάς.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ – ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΕΠΕΚΕ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΡΙΖΑ