Είμαι 38 ετών, και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η συγκεκριμένη σχάρα ήταν χαλασμένη. Μια τεράστια σχάρα, καθισμένη από τον χρόνο και τα βαρέα οχήματα, να μας εξομολογείται ότι πολλοί την βλασφήμησαν, πολλοί την καταράστηκαν, κάποιοι την λυπήθηκαν, αλλά εν τέλει ΔΕΝ γίνονται έργα. Πόσα άραγε αυτοκίνητα να είχανε χτυπήσει εκεί???? Και τελικά, φτιάχτηκε!!! Για πόσο βέβαια θα αντέξει είναι άλλη συζήτηση, αλλά φτιάχτηκε!
Μετά από μερικές δεκαετίες, φτιάχτηκε!
Μετά από πολλούς δημάρχους, αντιδημάρχους, δημοτικά συμβούλια, προέδρους κοινότητας, κοινοτικά συμβούλια, φτιάχτηκε!!!
Μερικές λεπτομέρειες μένουν ακόμα κύριοι. Λακκούβες στους δρόμους όλου του χωριού, λακκούβες στους δρόμους πέριξ του χωριού, σχολείο γεμάτο μπαλώματα, καλώδια ρεύματος και τηλεφώνου μπλεγμένα σε κλαδιά, οικόπεδα και παρατημένες αυλές σαν ζούγκλα μέσα στο χωριό, ιατρείο σε άθλια κατάσταση, αγροτικός γιατρός εξαφανισμένος. Και πόσα ακόμα προβλήματα, άλλα μικρότερης και άλλα μεγαλύτερης βαρύτητας….
Σε ένα από τα πολυπληθέστερα χωριά του Δήμου, που λόγω της φυσικής του ομορφιάς θα μπορούσε να είναι διαμάντι, μην συμπεριφέρεστε σαν να είναι σκουπίδι. Σηκώστε τα μανίκια και τρέξτε. Κάντε επιτέλους κάτι χρήσιμο για το χωριό μου. Αν δεν απατώμαι, γι’αυτό σας ψήφισε ο κόσμος. Μια καρότσα ασφάλτου με την οποία καλύψατε μερικές λακκούβες γύρω από την πλατεία δεν είναι αρκετή. Μια σχάρα μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αρκετή, είναι κοροϊδία.
Με εκτίμηση, εκ μέρους των πολιτών που αγαπούν τον τόπο τους,
Αντωνίου Γεώργιος