Περί Δημοσίων υπαλλήλων

Υπάρχει διογκωμένο κράτος; ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ. Υπάρχουν υπεράριθμοι Δημόσιοι Υπάλληλοι; ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Υπάρχουν πλασματικά επιδόματα; ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Να συρρικνωθεί το Κράτος, να φύγουν υπάλληλοι, να μειωθούν επιδόματα; ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ. Ναι σε όλα.

Από admin Δημοσίευση Ιούλ 1, 2011 -13:31

Όμως ποιός θα το κάνει αυτό; Η Κυβέρνηση; Ποια Κυβέρνηση; Η Κυβέρνηση που διόριζε υπαλλήλους και χορηγούσε τα επιδόματα; Και ποιος μας εγγυάται ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν θα λειτουργήσει με τα δικά της κριτήρια και ότι δεν θα κρατήσει τους ημέτερους που αυτή διόρισε;

Γινόμαστε μάρτυρες απίστευτων περιστατικών που ξεχειλίζουν το ποτήρι. Βουλευτής του Νόμου μας, υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας με τον Νόμο Κουτσόγιωργα που διόριζε με το απίστευτο κριτήριο των τριών τέκνων, διαπίστωνε σήμερα ότι πρέπει η κυβέρνηση να πράξει όλα τα παρακάνω και αυτοπαρουσιαζόταν έχοντας ψηφίσει φυσικά το μνημόνια, ως θεματοφύλακας και μπροστάρης της εξυγίανσης. Ας μας πει λοιπόν πρώτα αν σήμερα θα συμφωνούσε με μια πρόσληψη που ως κριτήριο θα είχε αυτό με το οποίο εκείνη προσλήφθηκε. Ας μας δώσει μια μισθολογική κατάσταση να δούμε το μισθό της και τα επιδόματα που έπαιρνε ως υπάλληλος. Τέλος ας μας πει αν υπήρξε αποσπασμένη και αν συνέχιζε να παίρνει επιδόματα που δεν θα έπρεπε να παίρνει ως απουσιάζουσα από τη δουλειά της. Ας μας πει επίσης πόσος κόσμος διορίστηκε την ίδια εποχή που διορίστηκε εκείνη, με ποιά κριτήρια και από ποιους. Ας μας πει αν αρνήθηκε κάποιο επίδομα, διαπιστώνοντας ότι είχε παράλογο χαρακτήρα.

Ας πάμε παρακάτω, Το Δημόσιο χρέος στην Ελλάδα οφείλετε κατά 10% στον διογκωμένο Δημόσιο Τομέα και κατά 40 και πλέον τοις 100 στην φοροδιαφυγή. Ένα δεδομένο που υπάρχει είναι ότι ο Δημόσιος Υπάλληλος δεν φοροδιαφεύγει. Υπάρχουν επιχειρηματίες στην Καλαμπάκα που δίνουν μισθούς κάτω από τον βασικό και κατ’ εξακολούθηση με τις γνωστές τράμπες τιμολογίων και ΦΠΑ αποκρύπτουν από το Δημόσιο τρελλά ποσά. Αυτά τα γνωρίζουν όλοι και δεν μιλάει κανείς. Αυτοί είναι το 40 και πλέον τοις εκατό της φοροδιαφυγής. Είναι παραγωγικοί μόνο για την τσέπη τους και κατά τα άλλα θεωρούνται ευεργέτες, διότι προσφέρουν εργασία. Εργασία του τρόμου, ανασφάλιστη, υποπληρωμένη. Είναι αυτοί όλοι αμέτοχοι στην διόγκωση του Κράτους, που με τις πρακτικές τους οδηγούσαν όλο τον κόσμο στους προθαλάμους των βουλευτικών γραφείων μπας και εξασφαλίσουν κάποιο μισθό που θα τους επέτρεπε να ζουν με αξιοπρέπεια; Είναι όλοι αυτοί αμέτοχοι για τον έλλειμμα που προέρχεται από την φοροδιαφυγή; Γιατί έχοντας εξασφαλίσει για τον εαυτό τους το άλλοθι του ελευθέρου επαγγελματία κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους και γιατί κανένας δεν τους αγγίζει;

Πάμε τώρα στα επιδόματα. Ποτέ και κανένας Δημόσιος Υπάλληλος δεν ζήτησε επίδομα “Έγκαιρης προσέλευσης”, ούτε επίδομα “Χρήσης Κυλικείου”. Τα επιδόματα είναι αμαρτία των πολιτικών ηγεσιών, οι οποίες επειδή θελαν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, χορηγούσαν όταν υπήρχε ένα αίτημα βελτίωσης αποδοχών ενός κλάδου, κάποιο απίστευτο επίδωμα. Γιατί το χορηγούσαν; Γιατί το επίδωμα είναι επί της ουσίας αύξηση μισθού, αλλά δεν υπολογίζεται στην σύνταξη, ενώ τα περισσότερα από αυτά φορολογούνται κανονικά. Το μεγαλύτερο ποσοστό των υπαλλήλων δεν ξέρει την ουσία των επιδωμάτων που παίρνει. Την ξέρουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που είναι κομματικά όργανα που έχουν μεταξύ των άλλων και την αποστολή να κρατούν μαντρομένους τους ψηφοφόρους υπαλλήλους μέσα στα κομματικά στεγανά. Με λίγα λόγια είναι διαχειριστές ψήφων και εννίοται προσφέρουν και την υπηρεσία της χειραγώσης των εργαζομένων που θα διεκδικήσουν με τρόπο απαράδεκτο για την ηγεσία του κόμματός τους κάποια δίκαια αιτήματα (π.χ. απεργίες). Και μη μου πείτε ότι δεν θυμάστε τον ρόλο που παίξαν οι ηγέτες συνδικαλιστικών οργανώσεων στην εκλογή ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ του σημερινού πρωθυπουργού μας, όταν περιφερόταν στα κανάλια διαλαλώντας την επιλογή τους.

Για να μπουν λοιπόν τα πράγματα στην θέση τους. Βουλευτές αυτής της ποιότητας που αναφέρθηκε, δεν έχουν θέση σε καμία εξυγίανση. Εξυγίανση θα είναι η αποπομπή τους και να ξέρουν και κάτι δτην συνείδηση όλων μας έχουν ήδη αποπεμπθεί. Αν θέλουν να συρρικνώσουν τον Δημόσιο Τομέα ας ξεκινήσουν από αυτούς που οι ίδιοι διόρισαν από το παράθυρο, που δεν θα χρειαστεί να τους ψάξουν και μακριά. Να γίνει έλεγχος των συνεργατών όλων των βουλευτών από το 1974 και μετά, να τους βρούμε που δουλεύουν ή που έχουν αποσπασθεί ή μεταταχθεί και αφενός να τους ζητηθεί να επιστρέψουν όλα τα επιδώματα που δεν δικαιούταν και αφετέρου να αξιολογηθούν αν έχουν τα προσόντα για την θέση που βρίσκονται. Γιατί μη μου πείτε ότι έπρεπε να παίρνει επίδωμα “έγκαιρης προσέλευσης” κάποιος που δεν προσερχόταν καν στην υπηρεσία του ή πριμ παραγωγικότητας από μια υπηρεσία για την οποία δεν παρήγαγε. Αν επίσης δεν έχουν τα προσόντα θέσεως να απολυθούν αμέσως και να επιβληθεί πρόστιμο στον βουλευτή που τους διόρισε και στον υπουργό που υπέγραψε το ΦΕΚ διορισμού τους.

Να ξεκινήσουν οι έλεγχοι της επιθεώρησης εργασίας και της εφορίας στους “τίμιους” ελεύθερους επαγγελματίες που απασχολούν ανασφάλιστους σκλάβους και φοροδιαφεύγουν. Να ελεγχθούν ποιοί απασχολούσαν υπαλλήλους μέσα από τον ΟΑΕΔ και κρατήσαν τους υπαλλήλους ανασφάλιστους μετά την επιδότηση για την λήξη της επιδότησης για την ασφάλειά τους. Να κλιθούν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι σαν μάρτυρες. Εκεί θα βγει και ένα άλλο χρήσιμο συμπέρασμα. Θα δει λοιπόν όλη η ελληνική κοινωνία ότι αυτά τα προγράμματα. με την συνεργασία των πολιτικών, τον τελευταίο που εξυπηρετούσαν ήταν ο εργαζόμενος. Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς όταν έληγε το πρόγραμμα αν και είχαν αποκτήσει εργασιακή εμπειρία είτε απολυόταν και ο εργοδότης προσλάμβανε άλλους με νέο επιδοτούμενο πρόγραμμα, είτε απολυόταν και πετούσαν κάποιους μήνες από την ζωή τους στα σκουπίδια παίρνοντας ένα μεγάλο τίποτα που απλά ισοδυναμούσε με την επιβίωσή τους.

Τέλος να αρθεί η μονιμότητα στο Δημόσιο και οι κρίσεις να γίνονται από ανεξάρτητη αρχή, αλλά ταυτόχρονα να βελτιωθεί το νομικό οπλοστάσιο με το οποίο λειτουργεί η Δημόσια Διοίκηση. Να θεσπισθούν προϋποθέσεις για το αν θα πρέπει να μείνει ή θα πρέπει να φύγει κάποιος και να ελεγχθούν για όλους οι συνθήκες πρόσληψής τους. Αυτές οι συνθήκες θα πρέπει να είναι ουσιαστικό κριτήριο κρίσης τους. Οι πολυνομία να παταχθεί κάνοντας ευκολότερη την εργασία των υπαλλήλων και μειώνοντας έτσι τον αριθμό των απαιτουμένων θέσεων για διοίκηση.

Τελειώνοντας θα πρέπει επιτέλους σαν κοινωνία να μην δεχθούμε να παίζουμε το παιχνίδι τους. Υπάρχουν οι σωστοί ελεύθεροι επαγγελματίες και οι σωστοί δημόσιοι λειτουργοί. Τους ξέρουμε, τους γνωρίζουμε και τους σεβόμαστε όλοι. Το πιό απλό που έχει να κάνει μια συντεταγμένη πολιτεία είναι να νομοθετήσει και να θεσπίσει κριτήρια λειτουργίας τόσο της ελεύθερης αγοράς όσο και του δημοσίου έχοντας μπροστά τους την εικόνα αυτών των ανθρώπων . Είναι καιρός σ’ αυτόν τον τόπο να τιμήσουμε τους αρίστους μας εν ζωή και όχι μετά θάνατον.