ΠΑΣΟΚ Καλαμπάκας – Διχάστηκε το έθνος στη βάση ενός ψέματος

Διχάστηκε το έθνος στη βάση μιας φτηνής δημαγωγίας, που μοίρασε τους Έλληνες σε δήθεν μνημονιακούς, δοσίλογους, προδότες,

Διχάστηκε το έθνος στη βάση μιας φτηνής δημαγωγίας, που μοίρασε τους Έλληνες σε δήθεν μνημονιακούς, δοσίλογους, προδότες, ενδοτικούς και δήθεν αντιμνημονιακούς, σκληρούς, πατριώτες, υπερήφανους, τσαμπουκάδες, που δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα.

Βρισκόμαστε στο απόλυτο στρατηγικό κενό. Είναι όλα στον αέρα. Τα δημόσια έσοδα μειώνονται, τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων μειώνονται, οι χρηματοδοτικές ανάγκες αυξάνονται, οι επενδύσεις αδρανοποιούνται, ο ρυθμός ανάπτυξης δυστυχώς τείνει να ξαναγίνει αρνητικός, το πρωτογενές πλεόνασμα εξανεμίζεται. Η χώρα αναγκάζεται να μπει σε μια διαπραγμάτευση επί της ουσίας υπό συνθήκες πολύ χειρότερες για την οικονομία της, άρα πολύ πιο ασθενής διαπραγματευτικά.

Μπορούσε η Κυβέρνηση να κάνει κάτι διαφορετικό; Ναι, να αποδεχτεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο βρισκόμασταν.

Αντί να το κάνει αυτό, θέλησε να αλλάξει τις λέξεις και στις λέξεις θυσίασε τα πράγματα και τελικά δεν έμειναν ούτε οι λέξεις, ούτε τα πράγματα. Γιατί φυσικά από ένα σημείο και μετά το σύστημα σε εκδικείται. Όταν δει ότι δεν μπορείς να κάνεις μια ουσιαστική διαπραγμάτευση, αρχίζει το πουλόβερ να ξηλώνεται και οι απαιτήσεις να αυξάνονται.

Γιατί αποφεύγουν τη Βουλή;
Έχουν νομιμοποίηση; Έχουν συσχετισμό; Έχουν την αποδοχή των βουλευτών τους; Τι εικόνα δημιουργείται διεθνώς όταν η γερμανική Βουλή συζητά και ψηφίζει για το ελληνικό πρόγραμμα, η Ελληνική Βουλή να μη συζητά και να μην ψηφίζει. Η κυβέρνηση έχει τη δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής; Διαθέτει πράγματι στη μεγάλη αυτή επιλογή που κάνει διεθνώς, στη δέσμευση της χώρας, διαθέτει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της χώρας; Εάν τη διαθέτει, πρέπει να το αποδείξει. Και πρέπει να το αποδείξει με συζήτηση και ψηφοφορία στην τροποποίηση και παράταση της δανειακής σύμβασης.

Η εικόνα μιας κυβέρνησης που φοβάται τους βουλευτές της, είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό πολιτικό ζήτημα και όλα αυτά συνθέτουν ένα ακόμη πιο σοβαρό ζήτημα διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας. Γιατί πώς μπορείς να διαπραγματευτείς, να απαιτήσεις, να προστατευθείς, να προχωρήσεις, όταν λες στη διεθνή κοινότητα ότι φοβάμαι τους βουλευτές μου και τη Βουλή μου;

Το υποκατάστατο της απουσίας της κοινοβουλευτικής συζήτησης για το πρόγραμμα, είναι η πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια. Αυτό είναι το πιο ευχάριστο νέο των τελευταίων ημερών, ειδικά για μας, γιατί είναι πράγματι εξαιρετική ιδέα, την οποία θα ψηφίσουμε με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό στη Βουλή

Για να δούμε λοιπόν πού βρισκόταν η ελληνική οικονομία το 2009; Τι έγινε με το μνημόνιο 1; Τι έγινε με το μνημόνιο 2 και πώς πάμε τώρα ,με τα μάτια κλειστά ,στο μνημόνιο 3 αντί να βγούμε στο ξέφωτο της προληπτικής πιστωτικής γραμμής;

Και βέβαια πρέπει να υπάρξει και μια δεύτερη εξεταστική για το πώς όλες οι άλλες χώρες φεύγουν από το μνημόνιο, αλλά με την ανεύθυνη αντιπολίτευση και τη δημαγωγία πέντε ετών, η χώρα μας παραμένει σε αυτό.

Ας παραδεχτούν ότι υπάρχει μόνο μία εθνική στρατηγική. Έκαναν λάθος. Και το λάθος αυτό έχει τεράστιο κόστος.

Πρέπει η χώρα να αποκτήσει προοπτική και για να αποκτήσει προοπτική πρέπει να αντιληφθεί που πατά και που πηγαίνει. Γιατί όταν μια χώρα ζει μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα που η ίδια με χειροκροτήματα υποδέχεται και αναπαράγει, κινδυνεύει. Δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.

Ο Γραμματέας – Συντονιστής
της Δ.Ο.ΠΑΣΟΚ
Δήμου Καλαμπάκας:
Αθανάσιος Καρνέζης