Παναγιώτα Δριτσέλη: Η Ελλάδα εδραιώνεται ως παράγοντας σταθερότητας και συνανάπτυξης

Ομιλία Παναγιώτας Δριτσέλη στο σχέδιο νόμου “Κύρωση της Τελικής Συμφωνίας για την Επίλυση των Διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη Λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την Εδραίωση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των Μερών.” Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων. 22.1.2019

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η κύρωση που συζητάμε σήμερα, έχει ειπωθεί αρκετά το τελευταίο διάστημα, αλλά και εχθές και σήμερα στην αρμόδια επιτροπή, ότι είναι ιστορικής σημασίας. Βέβαια, η ιστορικότητα κάθε στιγμής είναι λίγο υποκειμενική και το λέω αυτό γιατί, αφενός, με αυτή τη συμφωνία, τα Δυτικά Βαλκάνια γυρνάνε οριστικά σελίδα στους διχασμούς και στους εθνικισμούς, προχωράνε μπροστά στην συνανάπτυξη και τη συνεργασία. Αυτή η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί μοναδικό ιστορικό παράδειγμα ενός συμβιβασμού που καταφέρνει να επουλώσει ιστορικές εκκρεμότητες, αλλά και να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια. Αφετέρου, η συμφωνία αυτή αναδεικνύει την πολιτική υποκρισία ορισμένων. Αναδεικνύει, όλους αυτούς που με τους τακτικισμούς τους προσπαθούν να δηλητηριάσουν την πολιτική ζωή του τόπου και τον δημόσιο διάλογο. Γιατί, η πολιτική υποκρισία που διέπει, ως ένα βαθμό, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σχετικά με το αν υπάρχει συνέπεια σε αυτά που πρεσβεύουμε, σε αυτά που κάνουμε, σε αυτά που λέμε, είναι νομίζω εμφανές το τελευταίο διάστημα.

Ακούγονται, από την πρώτη στιγμή της υπογραφής, συνεχώς οι ίδιες κορώνες παραπληροφόρησης σε σχέση με το τι αναγνωρίζει τελικά αυτή η συμφωνία. Να τα ξαναπούμε όσες φορές θέλετε. Η συμφωνία αναγνωρίζει το δικαίωμα των γειτόνων να χρησιμοποιούν για όλες τις χρήσεις ένα σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό. Βελτιώνοντας αυτό που ισχύει σήμερα, την ενδιάμεση συμφωνία του 1995. Ακούστηκε επίσης, κατ’ επανάληψη, ότι η συμφωνία αυτή παραχωρεί μακεδονική εθνότητα στους γείτονες. Πρόκειται για έναν εσκεμμένα ψευδή και αντιεπιστημονικό ισχυρισμό. Είναι γνωστό σε όλους ότι η σχέση ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος είναι η ιθαγένεια.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα στο οποίο δεν επανέρχονται με τον ίδιο ζήλο οι γνωστοί πολέμιοι της συμφωνίας. Πριν από λίγους μήνες το αεροδρόμιο των Σκοπίων άλλαξε το όνομά του, από “Μέγας Αλέξανδρος”, σε “Διεθνές αεροδρόμιο” των Σκοπίων. Ο κεντρικός αυτοκινητόδρομος των Σκοπίων και αυτός, από “Μέγας Αλέξανδρος” μετονομάζεται σε αυτοκινητόδρομο “φιλίας”. Το σύμβολο του Ήλιου της Βεργίνας επιστρέφει στην αποκλειστική χρήση της Ελλάδας, ενώ όλες οι αναφορές στην Αρχαία Ελλάδα παύουν οριστικά. Αυτά όλα συμβαίνουν γιατί στη συμφωνία των Πρεσπών προβλέπεται ρητά και κατηγορηματικά ότι οι γείτονές μας δεν έχουν καμία σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την πολιτιστική κληρονομιά της αρχαίας Μακεδονίας. Το έχουμε πει πάρα πολλές φορές. Διερωτόμαι πραγματικά αν έχει νόημα να εξηγήσουμε τα ίδια πράγματα. Γιατί νομίζω ότι για την αντιπολίτευση αποτελούν ψηλά γράμματα.

Όπως και ψηλά γράμματα, νομίζω, αποτελεί αυτό που και ο κόσμος ζητάει, μια καταδίκη για τις εικόνες ντροπής που είδαμε στο συλλαλητήριο της Κυριακής. Εικόνες που υπάρχουν παντού στο διαδίκτυο και τις οποίες, μάλλον, φαίνεται ότι μόνο εσείς δεν τις είδατε. Ανέχεστε προκλητικά μια φασίζουσα συμπεριφορά, σε μεγάλο βαθμό ταυτίζεστε μαζί της, γιατί έχετε ως αιχμή της πολιτικής σας το “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Από την αρχή που είδε το φως της δημοσιότητας η συγκεκριμένη συμφωνία πορευόσασταν με γνώμονα να την χρησιμοποιήσετε ως ένα ιδιόρρυθμο όχημα για να επιτύχετε αυτό που ζητάτε τα τελευταία τρία χρόνια. Να πέσει αυτή η κυβέρνηση με όποιο κόστος και για τη χώρα και για την κοινωνία.

Βέβαια, αυτό προφανώς είναι ένας πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Γιατί αυτή η αλλοπρόσαλλη τακτική η οποία λαμβάνει χώρα τον τελευταίο, τουλάχιστον, ένα χρόνο και περιλαμβάνει αμφίσημες τοποθετήσεις, περιλαμβάνει κραυγές, εθνικιστικές κορώνες και στοχοποιήσεις βουλευτών, δεν είναι τίποτα άλλο από πολιτικός αριβισμός. Και θέλω να είμαι ξεκάθαρη σε αυτό το θέμα. Γιατί είχατε την ευκαιρία. Καταθέσατε πρόταση μομφής στην κυβέρνηση. Δεν μας είπατε ποια είναι η θέση της ΝΔ, αλλά και του ΚΙΝΑΛ, όπου πρόσφατα η Φώφη Γεννηματά ταύτισε την ψήφο στη συμφωνία με ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Κάνατε, λοιπόν, πρόταση μομφής απέναντι στην κυβέρνηση. Ζητήσαμε μετά ψήφο εμπιστοσύνης, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, Είχαμε τον προϋπολογισμό, δεν είπατε κουβέντα, ούτε καν στους ανθρώπους αυτούς, με τους οποίους συναγελάζεστε στα διάφορα συλλαλητήρια, μιας μερίδας των οποίων τα αισθήματα δεν αμφισβητώ καθόλου. Αυτό που διαπιστώνουμε το τελευταίο διάστημα και στη ΝΔ και στο ΚΙΝΑΛ είναι μία τρικυμία εν κρανίω. Πριν από περίπου ένα χρόνο, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έλεγε ότι η γραμμή πρέπει να είναι η εθνική συναίνεση. Ζήτησε συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Δεν πήγε όμως στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών γιατί ξαφνικά θυμήθηκε ότι θέλει κυβερνητική συνοχή. Αν και υπήρχαν διάφορα φωτεινά διαλείμματα ειλικρίνειας, με τον ίδιο τον Πρόεδρο της ΝΔ να λέει ότι ο ελάχιστος πήχης για την κυβέρνηση θα πρέπει να είναι το Βουκουρέστι και σε κάθε περίπτωση η εθνική γραμμή είναι η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, erga omnes, όπως και στελέχη της ΝΔ στο περιθώριο διάφορων συναντήσεων έλεγαν ότι συμφωνούν με την επίλυση αυτού του ζητήματος και στη γραμμή που χάραξε η κυβέρνηση αυτή, αλλά για πολιτικούς λόγους θα πρέπει να αντιπολιτευθούν.

Άρα, ποιό είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα ξεκινάει εδώ και είναι ένα θέατρο του παραλόγου. Κάθε αφήγημά σας, προφανώς, μέρα με την μέρα, καταρρέει. Τα τελευταία τουλάχιστον τέσσερα χρόνια εμπεδώνεται στην κοινωνία το εξής : ότι δεν μπορέσατε ή τουλάχιστον επιδείξατε κάποιου είδους αβελτηρία στο να διαχειριστείτε διάφορα ζητήματα και στο οικονομικό επίπεδο και στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Επενδύσατε απροκάλυπτα στο πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, αφήνοντας στην άκρη τη σημασία που αυτά τα ζητήματα μπορεί να έχουν για τη θέση της χώρας και το πρόβλημα σας προφανώς και είναι ότι πετυχαίνουμε εκεί που εσείς διαχρονικά έχετε αποτύχει.

Η Ελλάδα ανακτά τη διεθνή της θέση, εδραιώνεται ως παράγοντας σταθερότητας και συνανάπτυξης, δεν είναι ουραγός των εξελίξεων, αντιθέτως συνδιαμορφώνει αυτές τις εξελίξεις προς όφελος και της Ελλάδας και των γειτόνων μας, αλλά και της Ευρώπης. Άρα, η ημιμάθεια, η άρνηση της βαλκανικής ιστορίας, η διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων, αποτελούν δυστυχώς και σε αυτή τη συζήτηση άξονες πάνω στους οποίους επιλέγετε να πορευτείτε. Ο λαϊκισμός και η άρνηση εμβάθυνσης στα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τα σύγχρονα χαρακτηριστικά των Δυτικών Βαλκανίων είναι σήμερα τα βασικά χαρακτηριστικά της στάσης όσων αντιμάχονται αυτή τη συμφωνία.

Δυστυχώς, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα που αρνούνται το κυβερνητικό παρελθόν τους για ψηφοθηρικούς λόγους, πρωτοστάτησαν σε αυτή την τακτική και ο ΣΥΡΙΖΑ λέμε ξεκάθαρα ότι θα συνεχίσει να πορεύεται με γνώμονα την ιστορική αλήθεια, την ανάγκη συμφιλίωσης των βαλκανικών λαών, όσο δύσκολο κι επώδυνο κι αν είναι αυτό. Ο εθνικισμός συνεχίζει να υπάρχει και να δηλητηριάζει την πολιτική ζωή του τόπου. Είναι το μεγάλο μας στοίχημα να θέσουμε στο περιθώριο αυτές τις φωνές και με πολύ μεγάλη δυναμική να πάμε να ανακτήσουμε αυτό που πραγματικά αξίζει και η ελληνική κοινωνία και η Ευρώπη συνολικά.