Παναγιώτα Δριτσέλη: Ασφάλιση μουσικών καλλιτεχνών – δημιουργών για περιστασιακή απασχόληση

Ερώτηση προς τα συναρμόδια Υπουργεία Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πολιτισμού και Αθλητισμού κατέθεσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων και η Παναγιώτα Δριτσέλη, με θέμα την ασφάλιση των καλλιτεχνών που εργάζονται ως μουσικοί, dj’s, ηχολήπτες, μουσικοί παραγωγοί, σε καθεστώς περιστασιακής απασχόλησης, δηλαδή σε γιορτές, πανηγύρια, ή ακόμα και εκ περιτροπής σε ημέρες δημοφιλείς για την διασκέδαση, όπως τα Σαββατοκύριακα.

Όπως υπογραμμίζουν οι βουλευτές στην ερώτησή τους, για τους συγκεκριμένους εργαζόμενους, είτε δεν υπάρχει κουλτούρα κάλυψης των ασφαλιστικών εισφορών τους από τους ιδιοκτήτες των κέντρων διασκέδασης, είτε πολλές φορές δεν υπάρχει το πλαίσιο, ώστε να μπορέσουν οι τελευταίοι να τους ασφαλίσουν μόνιμα.

Στο πλαίσιο αυτό οι βουλευτές ερωτούν τα συναρμόδια Υπουργεία σε ποιες ενέργειες προτίθενται να προβούν, ώστε να μπορούν αυτοί οι εργαζόμενοι, κυρίως στον κλάδο της διασκέδασης, να μπορούν να ασφαλίζονται, με δεδομένο ότι παρέχουν εργασία υψηλής εξειδίκευσης και ταυτόχρονα εργάζονται σε πολύ σκληρές συνθήκες και με ιδιαίτερα απαιτητικά ωράρια εργασίας.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης :

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τις Υπουργούς:

– Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

– Πολιτισμού και Αθλητισμού

ΘΕΜΑ:  Ασφάλιση μουσικών καλλιτεχνών – δημιουργών για περιστασιακή απασχόληση.

Ο κλάδος των  μουσικών καλλιτεχνών – δημιουργών σε όλο το εύρος του, τραγουδιστές, μουσικοί, ηχολήπτες, χειριστές μηχανημάτων αναπαραγωγής μουσικής, DJ, μουσικοί – ραδιοφωνικοί παραγωγοί, αλλά ακόμα και οι «μουσικοί του δρόμου» ή και οι εποχικοί μουσικοί αντιμετωπίζουν χρόνια και σοβαρά εργασιακά προβλήματα, που σχετίζονται όχι μόνο με το φάσμα της ανεργίας, αλλά και με την αδυναμία ασφαλιστικής κάλυψης σε περίπτωση εξεύρεσης ευκαιριακής απασχόλησης.

Συγκεκριμένα οι περισσότεροι εξ αυτών απασχολούνται περιστασιακά – ακόμη και με μονοήμερη εργασία – (πανηγύρια, συναυλίες, δεξιώσεις γάμων, βαπτίσεων), η εποχιακά (σε ταβέρνες, μπαρ κατά την θερινή περίοδο ή σε εορταστικές περιόδους) ή με κάποια ολιγόωρη απασχόληση. Οι «συμφωνίες» αυτές συνάπτονται προφορικά  και αφορούν συνήθως την καταβολή κάποιας αμοιβής (μεροκάματο), ενώ σπάνια υπάρχει πρόβλεψη για ασφαλιστική κάλυψη οποιασδήποτε μορφής. Η εν λόγω πρακτική ενισχύει και ενθαρρύνει το καθεστώς «μαύρης» και αδήλωτης εργασίας που πλήττει μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα εργαζομένων, ενώ επιφέρει και σημαντικές απώλειες εσόδων στον κρατικό προϋπολογισμό.

Το καθεστώς ασφαλιστικής τους κάλυψης περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, αναλόγως του χώρου, των εκδηλώσεων, των περιόδων ή της ιδιότητας με την οποία παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Για παράδειγμα όταν καλούνται σε εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε χώρους ή αίθουσες οι οποίες δεν  διατίθενται με ζωντανή μουσική, οι ιδιοκτήτες αυτών των χώρων δεν δύνανται να τους προσλάβουν ή και να τους ασφαλίσουν. Δημιουργείται έτσι αυτόματα ένα κενό ασφάλισης. Συνήθως, αναλαμβάνουν την πληρωμή τους, όσοι ενοικιάζουν τους χώρους εκδηλώσεων (κάποιος ιδιώτης ή σύλλογοι), οι οποίοι και δεν μπορούν να τους ασφαλίσουν καθώς οι ίδιοι δεν είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο εργοδοτών. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, όταν απασχολούνται σε κάποιες μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις (μπαρ, ταβέρνες, καφετέριες) η συμφωνία μεταξύ των δύο μερών αφορά μόνο την πληρωμή των μουσικών, δηλαδή το μεροκάματο, και όχι την ασφαλιστική κάλυψη.  Συχνά, μάλιστα οι ελλιπείς έλεγχοι επιτείνουν τέτοια φαινόμενα.

Το καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας περιπλέκεται ακόμη περισσότερο σε άλλες περιπτώσεις όπως όταν σε εορταστικές περιόδους οι μουσικοί – καλλιτέχνες καλούνται να εργαστούν σε μεγάλα εμπορικά κέντρα σε μια προσπάθειας προσέλκυσης του κοινού και δημιουργίας γιορτινού κλίματος. Το καθεστώς της ευθύνης ασφάλισης παραμένει σχεδόν αδιευκρίνιστο. Η αμοιβή άλλοτε προέρχεται από το κοινό και είναι ένα συμβολικό αντίτιμο, (κάτι ανάλογο με την περίπτωση των μουσικών του δρόμου), και σπανιότερα από τους ίδιους τους επιχειρηματίες.

Ανάλογες είναι και οι περιπτώσεις καλλιτεχνών που συμμετέχουν σε πανηγύρια και γενικότερα λαϊκές συναθροίσεις και εκδηλώσεις σε κάθε πόλη ανά την Ελλάδα. Η αμοιβή προέρχεται αποκλειστικά και πάλι από το κοινό που συμμετέχει. Συνήθως δημιουργείται ένα κοινό ταμείο, από το οποίο καλύπτεται η πληρωμή τους -χωρίς  συγκεκριμένους όρους- και χωρίς φυσικά πρόβλεψη για ασφαλιστική κάλυψη.

Ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος (Σ.Μ.Β.Ε.) επισημαίνει τη διάσταση του προβλήματος στον επαγγελματικό τους κλάδο και την αναγκαιότητα εξεύρεσης λύσης στο πρόβλημα καθώς χιλιάδες επαγγελματίες οι οποίοι αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν στις υπέρμετρα δυσανάλογες με βάση τα εισοδηματικά τους κριτήρια φορολογικές υποχρεώσεις (καθεστώς αποδείξεων – παροχής υπηρεσιών), συχνά εγκαταλείπουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, εξωθούμενοι στην ανεργία.

Επειδή το δικαίωμα στην εργασία και σε κάθε μορφή κοινωνικής ασφάλισης είναι αναφαίρετο και συνταγματικά κατοχυρωμένο.

Επειδή  είναι ανάγκη να παταχθεί με κάθε τρόπο η αδήλωτη εργασία και οι δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, όσο  και στους ίδιους τους εργαζόμενους που παραμένουν εγκλωβισμένοι σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εργασιακής επισφάλειας.

Επειδή οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι,  στερούνται τον αναγκαίο αριθμό ενσήμων, χάνουν και τη δυνατότητα χορήγησης των ειδικών εποχικών βοηθημάτων που τους χορηγούνται υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Επειδή μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, ούτε ακόμη για την υπαγωγή του συγκεκριμένου κλάδου στις διατάξεις για την αμοιβή και παρακράτηση εισφορών των περιστασιακά απασχολούμενων (εργόσημο)  ή στο καθεστώς αυτασφάλισης.

Ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί :

Τι μέτρα προτίθενται να λάβουν για την αντιμετώπιση του χρόνιου προβλήματος της ανασφάλιστης περιστασιακής εργασίας των μουσικών καλλιτεχνών;

Οι ερωτώντες βουλευτές