Η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, επειδή συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που έχει αναγορευτεί από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.
Η 4η Οκτωβρίου θεσπίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων το 1931, μετά από μία συνδιάσκεψη οικολόγων στη Φλωρεντία, με σκοπό να τονίσει την δεινή θέση των ειδών υπό εξαφάνιση. Από τότε και μετά, στη μέριμνα του οργανισμού της Ημέρας συμπεριλήφθησαν όλα τα είδη ζώων, ενώ μέλη και «φίλοι» του έχουν γίνει πλέον όλες σχεδόν οι χώρες παγκοσμίως.
Σκοπός της Ημέρας είναι ο εορτασμός όλων των ζωόφιλων του κόσμου, ασχέτως εθνικών, θρησκευτικών, πολιτικών και ιδεολογικών πλαισίων. Με τα γεγονότα και τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα επιτυγχάνεται χρόνο με τον χρόνο όλο και μεγαλύτερη ανταπόκριση του κόσμου στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των ζώων, ενώ τονίζεται η σημασία τους στον πλανήτη μας.
Στην Ελλάδα του σήμερα και της κρίσης, τα ζώα, είναι αυτά που πλήττονται πρώτα, από όλα τα άλλα. Η ανέχεια, η ψυχολογική επιβάρυνση, η κατήφεια, τα προβλήματα έχουν αποδέκτες τα κακόμοιρα αυτά πλάσματα που είναι ανήμπορα στο να κάνουν κάτι και περιμένουν από τον άνθρωπο. Και όμως θα έπρεπε να τα δούμε σαν στήριγμα τώρα στους δύσκολους καιρούς και όχι ως μη αναγκαία, που θα πέσουν πρώτα στην θυσία της καθημερινότητάς μας.
Το χειρότερο είναι πως “άρρωστοι” βγάζουν τα απωθημένα τους, τον τελευταίο καιρό, στα ανήμπορα και ανυπεράσπιστα αυτά πλάσματα. Ευτυχώς, που οι αντιδράσεις σε τέτοιες καταστάσεις, της κοινωνίας μας, είναι άμεσες και δυναμικές έτσι ώστε να βοηθήσει στον περιορισμό τέτοιων πράξεων.
Επίσης σύμφωνα με τις φιλοζωικές οργανώσεις, ο πληθυσμός των αδέσποτων ζώων στην Ελλάδα έχει πολλαπλασιαστεί δραματικά τα τελευταία πέντε χρόνια φτάνοντας τα τρία εκατομμύρια, αριθμός που σηματοδοτεί 50% αύξηση σε σχέση με το 2011. Στην πλειονότητά τους είναι κατοικίδια που βρέθηκαν στον δρόμο, σε παραλίες ή σε δάση εγκαταλελειμμένα από τους ιδιοκτήτες τους όταν αυτοί δεν μπορούσαν πλέον να τα συντηρήσουν. Οι άνθρωποι δεν στειρώνουν τα ζώα τους, δεν τα πάνε στον κτηνίατρο, δεν φλιτάρουν. Μόλις αντιμετωπίσουν δυσκολία ή βαρεθούν το ζώο, δεν σκέφτονται ότι πρόκειται για μέλος της οικογένειας, το πετούν στον δρόμο. Η αστυνομία δεν ελέγχει αν τα κατοικίδια φέρουν το υποχρεωτικό τσιπάκι -ώστε να τιμωρείται με πρόστιμο όποιος τα εγκαταλείπει- και οι δήμοι δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
«Το μεγαλείο ενός έθνους και η ηθική του πρόοδος μπορεί να κριθεί από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα»
Μαχάτμα Γκάντι
της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr