Ομιλία του μαθητή του ΓΕΛ Καλαμπάκας Νίκου Παππά κατά την εκδήλωση του σχολείου για το Πολυτεχνείο

Κλείνουμε φέτος 39 χρόνια από την ιστορική αυτή ημέρα της δεκάτης εβδόμης Νοεμβρίου του 1973, ημέρα ιστορικής μνήμης των γεγονότων του πολυτεχνείου, και απ τη μία ημέρα χαράς,

Κλείνουμε φέτος 39 χρόνια από την ιστορική αυτή ημέρα της δεκάτης εβδόμης Νοεμβρίου του 1973, ημέρα ιστορικής μνήμης των γεγονότων του πολυτεχνείου, και απ τη μία ημέρα χαράς, αφού αυτή η εξέγερση αποτέλεσε καίριο χτύπημα των Ελλήνων εναντίον της Δικτατορίας, αλλά και θλίψης, αφού το Πολυτεχνείο και η εξέγερσή του, σπιλώθηκαν από τους διάσημους επαναστάτες, και παράλληλα αποτέλεσαν θεμέλιο και σύμβολο μιας δημοκρατίας μετέπειτα α-δημοκρατικής!

Ήδη από το τέλος του εμφυλίου, άρχισε να συντηρείται ένα κλίμα πολιτικής τρομοκρατίας και η Ελλάδα είχε τεθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, λόγω της υποτιθέμενης πιθανότητας ανάπτυξης και εξάπλωσης των αριστερών δυνάμεων. Σε ένα κλίμα, λοιπόν, πολιτικής αστάθειας, απολυταρχικών καθεστώτων και διαρκών πολιτικών και κοινωνικών εκρήξεων, στις είκοσι-μία (21) Απριλίου του 1967, και ενώ είχαν προκηρυχτεί εκλογές( στις οποίες προφανώς θα έχανε το παλάτι και η υπερσυντηρητική παράταξη), αξιωματικοί, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεώργιου Παπαδόπουλου και με την συμμετοχή του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού, κατέλαβαν την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα για να αντιμετωπίσουν τον υποτιθέμενο κομμουνιστικό κίνδυνο. Έτσι, η Ελλάδα κυβερνήθηκε δικτατορικά 7 ολόκληρα χρόνια!

Ανάμεσα στα διάφορα κοινωνικά στρώματα, εντοπίζεται η άποψη πως η Χούντα ανέπτυξε οικονομικά και πολιτισμικά την Ελλάδα και την κατέστησε κράτος αξιοκρατικό, κράτος κοινωνικής πρόνοιας, κράτος ελεύθερο με κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Μα φυσικά και το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε στα χωριά! Φυσικά και διανύθηκαν δρόμοι και δημιουργήθηκαν διάφορες υποδομές! Φυσικά και τα θέατρα και οι διάφοροι πολιτιστικοί χώροι υποκουλτούρας ήταν κατάμεστοι από κόσμο! Αλλά αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος! Έχετε δίκιο! Οι Χουντικοί παρείχαν μόνο την υλική ικανοποίηση και όχι την παιδεία στον αμόρφωτο τότε ελληνικό λαό, έτσι ώστε να καταφέρουν να διατηρούνταν στην εξουσία!

Μα φυσικά και η χώρα αναπτύχθηκε! Το παράδειγμα το έχουμε στην περιοχή μας! Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε τον κλειστό μεν, αλλά διακριτό αρχαιολογικό χώρο του «Ασκληπιού» στα Τρίκαλα! Αναρωτιέμαι γιατί, αυτή η υπερπατριωτική κυβέρνηση και η τότε ορισμένη από την χούντα, τοπική εξουσία των Τρικάλων, επέτρεψε να χτιστούν πολυκατοικίες-εκτρώματα πάνω από τα μνημεία του αρχαίου μας πολιτισμού! Ίδια περιστατικά σημειώθηκαν και σε διάφορες άλλες πόλεις, όπως η Αθήνα!! Και ακόμα αναρωτιέμαι το γιατί! Για να μην αναφερθώ στον τεράστιο αριθμό σκανδάλων και ευνοιοκρατιών!

Άσκοπα κρατικά δάνεια, τεράστιες χρηματικές δαπάνες, επιβάρυνση των κρατικών τραπεζών, και ανάπτυξη του ρουσφετιού, αφού ήταν υποχρεωτική η κατοχή πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων ακόμα και για να σπουδάσεις! Και να μην αναφερθώ στην Κύπρο, την οποία οι τότε υπερπατριώτες άφησαν στην τύχη της, αφού έδωσαν εντολή να απομακρυνθεί η ελληνική μεραρχία από το νησί, υπακούοντας έτσι στις εντολές των πατρόνων τους, Αμερικάνων και της CIA.

Η μεριά του νομίσματος που βολεύει να κοιτάνε κάποιοι, δεν μιλάει ούτε για το ΕΑΤ-ΕΣΑ, τα τότε νέα Ες-Ες, ούτε για τα βασανιστήρια, ούτε καν για την στέρηση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών, ατομικών και συλλογικών! Δολοφονίες, φυλακίσεις, αμέτρητα και σκληρά βασανιστήρια και διώξεις των διαφορετικών απόψεων! Φυσικά! Η ελευθερία και η δημοκρατία, κόβονται και ράβονται στα μέτρα της κάθε πατρίδας για την προάσπισή της από τον, και καλά, κομμουνιστικό κίνδυνο…

Όμως, υπήρχαν έλληνες οι οποίοι δεν τυφλώθηκαν από την προπαγάνδα της δικτατορίας! Ήδη από την επιβολή της σημειώθηκαν αντιστασιακές πράξεις, αν και αναποτελεσματικές. Θα πρέπει να αναφερθεί και να τονιστεί και μια προσπάθεια αναχαίτισης της δικτατορίας εκ των έσω.. Ήταν το κίνημα το ναυτικού. Αν και είχε ξεκινήσει πολλά υποσχόμενο, από τις πρώτες κιόλας μέρες της δημιουργίας του, είχε προδοθεί. Τελικά, το κίνημα καταστέλλεται βιαίως, με συλλήψεις και περιορισμούς αξιωματικών. Και μέσα σ’ αυτήν την στρατιωτική αναμπουμπούλα, την εικοστή Πέμπτη Μαΐου (25) του 1973, οι αξιωματικοί και το πλήρωμα του αντιτορπιλικού πολεμικού πλοίου «Βέλος», πήραν την απόφαση να αποχωρήσουν από την άσκηση του ΝΑΤΟ, στην οποία μετείχαν και να καταπλεύσουν, αυτομολώντας στην Ιταλία, ζητώντας πολιτικό άσυλο! Το κίνημα του ναυτικού, ήταν η σημαντικότερη αντίσταση μέχρι τότε, και δεν αποσκοπούσε σε μια απλή αντικατάσταση των δικτατόρων, αλλά σε μια απελευθέρωση του κράτους και εγκαθίδρυση κοινοβουλευτικής δημοκρατίας!

Η κορύφωση όμως της αντίδρασης και η μεγαλύτερη αντίσταση του ελληνικού λαού, ενάντια στην χούντα, ήρθε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφασίζουν αποχή από τα μαθήματα με αίτημα την διεξαγωγή ελεύθερων φοιτητικών εκλογών το ίδιο έτος και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου που είχε αποφασίσει η χούντα. Έτσι, οι φοιτητές αποσκοπώντας σε ελεύθερες εκλογές αποφασίζουν την κατάληψη της σχολής στις 14 Νοεμβρίου. Η συνέχεια της κατάληψης που μετατρέπεται στη συνέχεια σε αντιδικτατορικό αγώνα είναι, λίγο ή περισσότερο σε κάποιους, γνωστή. Αποφασίζεται από την Κυβέρνηση, η εκκένωση του Πολυτεχνείου, με όποιον τρόπο κριθεί απαραίτητο. Τα τανκς κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας και ένα από αυτά, οδηγείται πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου γκρεμίζοντας την. Μετά την πτώση της πύλης ένοπλες δυνάμεις εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο για να «εκκαθαρίσουν» το χώρο από τα «ταραχοποιά στοιχεία». Φοιτητές συλλαμβάνονται και οδηγούνται στα υπόγεια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές ανοίγουν πυρ από ταράτσες στις οποίες είχαν ακροβολιστεί.

Κάποιοι, θα μιλήσουν για ανυπαρξία των νεκρών και δολοφονηθέντων… ΝΕΚΡΟΙ ΥΠΗΡΧΑΝ… Αν όχι την στιγμή εισβολής του τανκ στο πολυτεχνείο, κατά την διάρκεια εκείνης της νύχτας. Οι ελεύθεροι σκοπευτές της ασφάλειας χτύπησαν στο ψαχνό… όσοι πατριδοκάπηλοι, αμφισβητούν την ύπαρξη των νεκρών, καλό θα ήταν να συμβουλευτούν κανένα ιστορικό βιβλίο, γραμμένο ακόμα και από ιστορικούς, ταγμένους στην δεξιά ιδεολογία.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, βγαίνουν και οι γνωστοί υπερπατριώτες, να φωνάξουν για την δημοκρατία του σήμερα…

Όντως, ,μερικοί από τους φοιτητές του πολυτεχνείου, καπηλεύτηκαν την εξέγερση και την αντίσταση κατά της δικτατορίας, και παρέλαβαν όλη την δόξα! Μερικοί τότε αγωνιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας, επαναπαύτηκαν στα πολιτικά τους γραφεία, στα οποία εμείς τους βάλλαμε, και οδήγησαν την χώρα σε κρίση πολυμορφική. Κρίση πολιτική, κρίση, κοινωνική και οικονομική. Παλέψανε για ψωμί, παιδεία και ελευθερία, αλλά στο τέλος κράτησαν και έφαγαν όλο το ψωμί, κράτησαν την παιδεία για τον εαυτό τους και έμειναν οι μόνοι ελεύθεροι. Για το τι να πρωτοπεί κανείς; Για την πείνα; Την ανεργία; Την φτώχεια και την εξαθλίωση; Το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα; Για την οικονομική χούντα; Για την απειλή των φασιστών;; Αυτά μας έχουν απομείνει από το 1973. Η καλύτερα, αυτά θέλουν κάποιοι να μας απομείνουν…

Κάνεις όμως δεν μπορεί να γενικεύσει και να πει πως από τα 3000 άτομα του πολυτεχνείου, όλοι κατέληξαν σε ένα γραφείο, να κατασπαράζουν το βιός του ελληνικού λαού. ΟΧΙ. Οι περισσότεροι πολέμησαν την χούντα και ακόμη την πολεμούν χωρίς δάφνες και γραφεία. Πάντα στην ιστορία, οι αληθινοί επαναστάτες είναι ανώνυμοι, άσχετα εάν εμείς επευφημούμε και συγχαίρουμε κάποια επιφανή άτομα.. Οι ήρωες, όπως είπε και ο Σεφέρης, βαδίζουν στα σκοτεινά..

Στην εποχή μας, καλούμαστε να απαντήσουμε και σε όλους τους υπερασπιστές της κάθε χούντας. Και της οικονομικής και της ιδεολογικής. Καλούμαστε πλέον, ανοικτά, να απαντήσουμε στους υπερπατριώτες που θα βροντοφωνάξουν : «Μια χούντα και ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται»! Και οφείλουμε να τους απαντήσουμε σαν αληθινοί δημοκράτες και υπερασπιστές της δημοκρατίας και της κάθε ελευθερίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουμε υποχείρια του κάθε Παπαδόπουλου, που με δικαιολογία της πατρίδας, βιάζει την ανθρωπότητα..

Επειδή, η χούντα δεν τελείωσε το ’73, οφείλουμε να γίνουμε οι ανώνυμοι φοιτητές του πολυτεχνείου που πολέμησαν για την Δημοκρατία ενάντια σε κάθε είδους ελευθερία. Θα πρέπει να γίνουμε οι άνθρωποι που θα αγωνίζονται όχι για ένα, ούτε για δύο, αλλά για χιλιάδες καθημερινά πολυτεχνεία, για ψωμί, παιδεία, δημοκρατία και ελευθερία, ενάντια σε κάθε είδους χούντα, είτε οικονομική, είτε ιδεολογική. Επειδή ούτε η εξέγερση τελείωσε το ’73 ας γίνουμε οι μαθητές και οι φοιτητές που θα την ολοκληρώσουν και δεν θα την καπιλεύσουν… Και αυτό δεν θα επιτευχθεί ακολουθώντας ενστερνιζόμενοι τις διάφορες φασιστικοεθνικιστικές και υπερπατριωτικές ιδεοληψίες, σαν του Παπαδόπουλου, αλλά ιδεολογίες με στόχο: Ψωμί, παιδεία, δημοκρατία και ελευθερία.

Και θα θελα να κλείσω με το απόφθεγμα του Ρόδη Ρούφου…

«Χρέος του δημοκρατικού σχολείου(και του δημοκρατικού ανθρώπου θα συμπληρωνα εγώ), είναι να συντελεί στην ανάπτυξη της παιδείας προς εκείνες ακριβώς τις κατευθύνσεις που φοβάται ο ολοκληρωτισμός»…

Επειδή μέσω της παιδείας θα έρθει η ελευθερία, και μέσω της ελευθερίας, το ψωμί. Όλα ξεκινούν από την παιδεία. Μόνο αυτή θα αλλάξει τον κόσμο και μόνο αυτή θα φέρει καινούργια πολυτεχνεία.

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ