ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ
ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ
ΧΑΡΟΥΛΑ ΠΑΡΩΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΡΔΑΝΗ
Χαρούλα: Δήμητρα έχω μια πρωτότυπη ιδεά! Να σου την πω; Θέλεις να με ακούσεις;
Δήμητρα: Τι είναι πάλι βρε παλιοκόριτσο; Δεν σε προλαβαίνω με τις ιδέες σου! Μα καλά, δεν με λυπάσαι; Έχω τόσα να κάνω.
Χαρούλα: Άστα αυτά που ξέρεις, με εμένα μιλάς. Να σου την πω ή θα το μετανιώσω;
Δήμητρα: Έλα, πες τώρα, με έβαλες σε σκέψεις.
Χαρούλα: Άκου λοιπόν φιλενάδα μου, σκέφτηκα να παρουσιάσουμε στους καλούς μας φίλους και αναγνώστες μαζί το νέο μας βιβλίο. Θα σε ρωτάω εγώ, θα μου απαντάς εσύ. Και το αντίθετο.
Δήμητρα: Καλά σου λέω εγώ οτι δεν σε προλαβαίνω. Μπράβο σου που το σκέφτηκες. Τέτοια απλά και όμορφα θέλει ο κόσμος. Να καταλαβαίνει. Αρκετά με τα δήθεν και τα ασυνάρτητα.
Χαρούλα: Άρα συμφωνούμε;
Δήμητρα: Ναι, πάμε! Φέρνω χαρτί και μολύβι.
Χαρούλα: Ωραία, πάμε! Να σε ρωτήσω πρώτη εγώ; Ή εσύ;
Δήμητρα: Όχι, εσύ πρώτη που το άρχισες Χαρούλα.
Χαρούλα: Για πες μου λοιπόν καλή μου φίλη και συνάδερφε, είναι ωραίο να συνεργάζεται κάποιος με ομότεχνο, στην προκειμένη περίπτωση εμείς, και γιατί;
Δήμητρα: Α, ούτε για συζήτηση. Είναι πολύ σπουδαίο να συνεργάζεσαι και να τα βρίσκεις με έναν άλλον άνθρωπο στο είδος σου, να μην τον ζηλεύεις και να μην νιώθεις ανασφαλής. Δηλαδή να λες εγώ είμαι καλύτερος ή καλύτερη. Αυτό το αφήνεις να το κρίνει ο κόσμος. Συμφωνείς ή διαφωνείς; Πες μου κι εσύ τη γνώμη σου;
Χαρούλα: Τη γνώμη μου Δήμητρα εσύ την ξέρεις πολύ καλά, αλλά θα την πω κι εγώ να τη μάθει ο κόσμος. Ασφαλώς και είναι σπουδαίο επίτευγμα η συνεργασία. Θέλει πάνω από όλα να έχεις δύναμη ψυχής και να λες τιμή μου που συνεργάζομαι με εσένα. Είτε είσαι ανώτερος στο είδος σου, είτε κατώτερος από εμένα. Πιστεύω και στις δυο περιπτώσεις βγαίνεις ακράδαντα κερδισμένος.
Στην πρώτη περίπτωση είσαι βαθιά ικανοποιημένος που συνεργάστηκες με ανώτερο. Και στη δεύτερη κι εκεί πρέπει να είσαι διπλά ευγνώμων γιατί μαθαίνεις και προσπαθείς κι εσύ να του μοιάσεις. Συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί μου ωραία μου κυρία;
Δήμητρα: Φυσικά και δεν διαφωνώ, απεναντίας, επαυξάνω. Όλα μου τα χρόνια πάνω σε αυτό το επιμένω. Ο άνθρωπος απέναντι στον συνάνθρωπο πρέπει να έχει τις καλύτερες προθέσεις. Να μην είναι εγωιστής και κακοπροαίρετος, αλλά να είναι μάχιμος πάντα, για το καλό όλων μας!
Δεν σου κρύβω εσένα προσωπικά σε θαυμάζω, όχι μόνο για τα έργα σου, αλλά και τις αρχές και αξίες σου. Αυτό που δεν μεγαλοπιάνεσαι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
Χαρούλα: Καταλαβαίνω και πολύ καλά μάλιστα. Είναι δυνατόν; Επειδή σε καταλαβαίνω και αντιλήφθηκα αμέσως την αξία σου γι’ αυτό κι εγώ με τη σειρά μου σε θαυμάζω. Θαύμασα τις αρχές σου και τις αξίες σου. Τη μεγάλη προσφορά σου. Λυπάμαι που το λέω, μα είναι δύσκολο στις μέρες μας να βρούμε ανθρώπους που να τηρούν τη βάση. Και ποια είναι η βάση, οι κανόνες. Χωρίς κανόνες στη ζωή μας χάνουμε τον δρόμο.
Ορίστε που φτάσαμε στον εξελιγμένο κόσμο μας σαν άνθρωποι, να μην έχουμε οντότητα. Τι να λέμε;
Δήμητρα: Να λέμε Χαρούλα μου ότι όλα αυτά τα άσχημα που γίνονται εμείς τα κάναμε ποίηση, τραγούδι για να μην απογοτευόμαστε και κάθε μέρα να κάνουμε αισιόδοξα μια αρχή ξανά και ξανά. Να μη μας παίρνει από κάτω και να μην χάνουμε την πίστη μας. Η μεγαλύτερη πίστη είναι να καταλάβουμε πως ζούμε με την ελευθερία μας.
Τι όμορφη λέξη Χαρούλα η ελευθερία! Πότε επιτέλους θα τη νιώσουμε; Πότε θα καταλάβουμε οτι η ειρήνη είναι πολύ σπουδαίο πράγμα; Πες μου, πότε;
Χαρούλα: Τι να σου πω καλή μου, θέλω να πιστεύω ή να ελπίζω πως το ξέρουμε, αλλά ασυνείδητα το προσπερνάμε. Ίσως να μας τρώει τη ψυχή καθημερινότητα που σαν άνθρωποι χάσαμε αυτή την ωραία αίγλη που λέγεται πηγή ζωής. Μηδενίσαμε και υπερεκτιμήσαμε τους εαυτούς μας πράγμα που και στις δυο περιπτώσεις είναι λυπηρό. Λυπηρό να αφήνουμε να φεύγει ανούσια η ζωή μας μέσα από τα χέρια μας.
Δήμητρα: Ανούσια, όπως το λες, με τον ωχαδερφισμό . Δεν βλέπεις τι ασέβεια υπάρχει καθημερινά γύρω μας; Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις;
Χαρούλα: Υπάρχει και τρίτη λύση Δήμητρα μου, να μην το πιάσεις, μήτε να το αφήσεις, απλά να κοιτάξεις να διορθώσεις τον εαυτό σου.
Δήμητρα: Αυτό είναι! Αυτό! Γίναμε όλοι πολύξεροι και εγωιστές. Γίναμε όλοι καλοπερασάκηδες που δεν μας νοιάζει τι γίνεται πιο εκεί, αν πεινάνε, αν διψάνε, αν πονάνε, αν, αν, αν.
Εσύ τι πιστεύεις; Οι ποιητές μπορούν να αλλάξουν την άθλια ροή;
Χαρούλα: Οι ποιητές! Ω, ναι, οι ποιητές! Τι να σου κάνει κι ο ποιητής αν εσύ δεν θέλεις να καταλάβεις με τίποτα το συμφέρον σου; Τι να σου κάνει κι ο επιστήμονας που σου λέει φτάνει πια η κακοποίηση της φύσης! Θα καταστραφούμε! Τι να σου κάνει κι ο πνευματικός που σου λέει, φτάνει τέκνο μου, ως εδώ! Να συγχωρεθούν οι αμαρτιές σου.
Πες μου, τι να σου κάνει ο ποιητής αν εσύ δεν θέλεις να έχεις καμίε ευθύνη; Πες μου τι;
Δήμητρα: Έχεις δίκιο κορίτσι μου. Έχεις δίκιο. Αλλά καλά είναι να προσπαθούμε και να μην απελπιζόμαστε. Αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας. Γι’ αυτό και συμφωνήσαμε να γράψουμε για τις τέσσερις εποχές. Για να καταλάβουμε όλοι μας πως είμαστε ακριβώς όπως εκείνες. Άνοιξη. Καλοκαίρι. Φθινόπωρο. Χειμώνας.
Χαρούλα: Μεγάλη κουβέντα είπες φίλη μου, μεγάλη. Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας. Σαν την ημέρα που ξεκινά ολοφώτιστη για να προχωρήσει απαλά και να ‘ρθει χωρίς να το καταλάβεις το βράδυ. Έτσι είναι η ζωή, αρκεί να το καταλάβεις έγκαιρα πριν σε πιάσει ο χειμώνας και πια δεν θα έχεις τα περιθώρια να επιλέξεις.
Σε ευχαριστώ φίλη μου ποιήτρια που τα είπαμε ξανά μαζί. Σε ευχαριστώ για την πολύτιμη συνεργασία.
Δήμητρα: Κι εγώ σε ευχαριστώ φίλη μου ποιήτρια που μου έδωσες τη χαρά να εκφράσουμε μαζί αυτές τις λιγοστές μας απόψεις. Να είμαστε καλά και να τα πούμε σε επόμενο βιβλίο μας.
Χαρούλα: Τιμή μου! Μεγάλη μου τιμή! Μα να πούμε και τους συνεργάτες μας.
Δήμητρα: Βεβαίως, ούτε για συζήτηση. Να ευχαριστήσουμε την Εμμανουέλα Παρώνη για την επιμέλεια του βιβλίου, καθώς επίσης την Μαίρη Μπούρα για την εικονογράφηση του εξώφυλλου.
Χαρούλα: Κι εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω την Δήμητρα Μπαρδάνη για τη μετάφραση στα γαλλικά του ποιήματος.
Χαρούλα – Δήμητρα: Και οι δυο μαζί όλους εσάς φίλοι και αναγνώστες που μας στηρίζεται μέχρι και σήμερα, υγεία και αισιοδοξία ευχόμαστε σε όλους σας.
Σας παραθέτουμε από ένα ποιήμα μας:
ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
Πεντάμορφη άνοιξη, ατέρμονη ομορφιά της ζωής!
Ωσάν ανθοφορείς, χαριτώνεις με ευωδιαστά μύρα.
Χαρωπά σε καρτερούν να ‘ρθεις τ’ αποδημητικά πουλιά.
Ασταμάτητα πάνω στην πλάση το κάλλος φεγγοβολά!
Ροδοπέταλα πολύχρωμα, Θεέ μου αγιασμένα!
Κλώνοι φορτωμένοι, γεμάτοι να δώσουν μ’ αγάπη σοδειά.
Αμυγδαλιές, μηλιές, τριανταφυλλιές προσεκύουν γλυκά.
Πάνω στην πράσινη χλόη, ανθοφορούσα αρετή.
Όλα δωσμένα για την άνοιξη με την αγνή της καρδιά,
μυρωμένη την ευτυχία από άκρη σ’ άκρη σκορπά!
Χαρούλα Παρώνη
ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Δύσκολη εποχή,
για ζώα, ανθρώπους και φυτά,
κρύο πολύ, μια η παρηγοριά,
γεστό φαί, ζεστή γωνιά,
μα μας κηνυγάει η απονιά,
άλλος πεινάει κι άλλος χαίρεται,
άλλος κρυώνει κι’ ονειρεύεται
τη ζεστασιά τ’ απέναντι σπιτιού,
τη γλύκα του αχνιστού ψωμιού,
τα δυο παιδάκια που,
χορεύουν γελαστά,
δεν ξέρουν τι σημαίνει χειμωνιά,
τούτος εδώ ο κουρελής το ξέρει,
δεν το κανόνισε καλά
και τώρα πια,
θα τον ευρούνε
παγωμένο στο γιαπί,
πόσο ν’ αντέξει
τούτο το κορμί,
ταλαιπωρία, πείνα και αρρώστια,
δεν τα κανόνισε καλά
στα νιάτα του,
νόμιζε θα ‘ταν πάντα νέος,
νόμιζε θα ‘ταν πάντα ωραίος,
κοίταζε μόνο τώρα
κι’ όχι αύριο
κι’ έτσι κατέληξε
ένα φριχτό ναυάγιο…
Δήμητρα Μπαρδάνη
