Οι εξαφανισμένες φράσεις του Έλληνα

Μέχρι πριν τρία χρόνια, τις χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά. Σήμερα έχουν εξαφανιστεί από την καθημερινότητά μας, λίγο πριν εξαφανιστούμε και εμείς….!

Από admin Δημοσίευση Οκτ 9, 2013 -12:10

-Γέμισα την δεξαμενή πετρέλαιο για όλο τον χειμώνα.

-Που να βρεις τέτοια ώρα ταξί.

-Με πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα και μου είπαν ότι εγκρίθηκε το δάνειο σπιτιού.

-Φούλαρα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου.

-Σήμερα ο προϊστάμενος μου ανακοίνωσε αύξηση μισθού.

-Ήμουνα για ψώνια στα μαγαζιά. -Σήμερα στην δουλειά μας έδωσαν το ετήσιο μπόνους.

-Μου ήρθε το εκκαθαριστικό της εφορίας. Έχω επιστροφή!

-Βρήκα δουλειά!

-Το ΜΕΓΚΑ είναι το πιο έγκυρο κανάλι!

-Προτιμήσαμε να πάρουμε σπίτι με δάνειο. Οι δόσεις πια είναι σαν ενοίκιο.

-Άνοιξα λογαριασμό καταθέσεων, στην τράπεζα.

-Ευτυχώς στην Αθήνα δεν έχουμε άστεγους, όπως έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

-Άσε, κερνάω εγώ σήμερα.

-Αν κόψεις λεφτά από τον Έλληνα θα ξεσηκωθεί.

-Κανείς δεν θα το τολμήσει να του περικόψει μισθό και επιδόματα, γιατί θα γίνει χαμός.

-Είναι ατίθασος ο Έλληνας. Και υπερήφανος.

-Έγραψα το παιδί στο ιδιωτικό σχολείο, στο φροντιστήριο, στα αγγλικά και το χορό.

-Έχω πάντα φυλαγμένα στο σπίτι δυο τρείς χιλιάδες ευρώ, για μια άμεση ανάγκη.

-Καλές δουλειές! (σε εγκαίνια μαγαζιού).

-Πάω κάθε μέρα στη δουλειά με το αυτοκίνητο. (δύο στα δύο) Τι να το κάνω το ποδήλατο;

-Μα δεν βλέπεις ότι το γάλα έχει λήξει. Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.

-Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου; (σε ανυποψίαστα παιδάκια)

-Σου έχω αφήσει λεφτά για να πληρώσεις το ΤΕΒΕ.

-Πετάξου ως το φαρμακείο για να πάρεις το φάρμακο που πρέπει.

-Με καλύπτει η συλλογική σύμβαση εργασίας.

-Θα λείψουμε για τριήμερο.

-Ήμουνα σε συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη. Ήταν πολλοί επώνυμοι εκεί. Είδαμε και τον Μανώλη Καψή.

-Χαθήκαμε τι έγινε;

-Έχω πολύ δουλειά τις τελευταίες μέρες. Πνίγομαι.

-Απολύθηκε, αλλά τουλάχιστον, μετά από τόσα χρόνια, πήρε καλή αποζημίωση.

-Τι να πουν και οι Ισπανοί με 20% ανεργία;

-Βρήκε και δεύτερη δουλειά για συμπλήρωμα. (για τον νιόπαντρο ανιψιό)

-Σε δύο χρόνια βγαίνω στην σύνταξη. (λόγια ενός αφελούς 62χρονου)

-Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. (Η ειρωνεία εδώ και για την πολλή δουλειά αλλά και για τον αφέντη)

Και. .Είστε τυχεροί παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή.