Οδοιπορικό της Ορειβατικής Λέσχης Καλαμπάκας από την ανάβαση στη Μοράβα

Η Κυριακή προβλεπόταν λαμπερή. Ακριβώς ένα χρόνο πριν ανεβήκαμε στην Μοράβα

Η Κυριακή προβλεπόταν λαμπερή. Ακριβώς ένα χρόνο πριν ανεβήκαμε στην Μοράβα και αυτή την τελευταία φορά μείναμε το ίδιο ενθουσιασμένοι με τότε από την ομορφιά του βουνού. Ο ήλιος, κυριολεκτικά, το έλουζε, ο ουρανός ήταν καταγάλανος και το χιόνι κατάλευκο, φωτεινό. Όλα δημιουργούσαν το κατάλληλο σκηνικό για μια καταπληκτική πορεία.

Η παρέα μεγάλη:είκοσι ένα άτομα με κέφι και ενθουσιασμό. Ξεκινήσαμε λίγο πιο πάνω από τον Αμάραντο, στη θέση Ρέντα. Η άνοιξη μας καλωσόρισε στα πρώτα χιλιόμετρα με τις ανθισμένες κρανιές και τ’ αγριολούλουδα. Ο χειμώνας στα τελευταία του μας χάρισε απίστευτες εικόνες.

Το χιόνι, ίσως και ένα μέτρο σε διάφορα σημεία, έκρυβε μικρές, αλλά ακίνδυνες παγίδες ανάμεσα στις ρεματιές. Ίχνη από πατημασιές αρκούδας ήταν εμφανή στη χιονισμένη πεδιάδα. Πότε πότε κάποιος βούλιαζε χαρίζοντας ευθυμία στους υπόλοιπους.

Ανεβήκαμε στην κατάλευκη, πανέμορφη κορυφή που δυστυχώς, την ασχημαίνει το τεράστιο κάτοπτρο έπειτα από πορεία δυόμιση περίπου ωρών. Ξεκουραστήκαμε, απολαύσαμε την υπέροχη θέα και ο Κώστας μας έδειξε τις κορυφές:Λάκμος, Μυρμήγκι, Τριγγία, Κάλτσα…Η Κρανιά χαμένη στο πράσινο και ο Όλυμπος από την άλλη πλευρά μεγαλοπρεπής, ντυμένος στα λευκά…

Η επιστροφή ήταν διασκεδαστική. Αρκετοί κατέβηκαν “τσουλώντας” την πλαγιά (κάποιοι ήταν εφοδιασμένοι με την απαραίτητη σακούλα) και το γέλιο έρεε ασυγκράτητο με τη διάθεση στα ύψη.

Το παιχνίδι συνεχίστηκε πιο κάτω με χιονοπόλεμο.

Ο γυρισμός μας βρήκε ευδιάθετους, γεμάτους ενέργεια από τη δύναμη της φύσης.

Ελπίζουμε η συνέχεια των διαδρομών μας να φέρει την ίδια ευεξία και ευδαιμονία.

Για την Ο.Λ.Κ.
Ε.Ν.