Με ιδιαίτερη θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα τον αποδημήσαντα εις Κύριον σεπτό μας ιεράρχη Αλέξιο.
Ο Μακαριστός μας γέροντας υπήρξε υπόδειγμα ανθρώπου και ιερωμένου.
Με το παράδειγμά του, μας δίδαξε την αγάπη και τον σεβασμό που πρέπει να έχουμε στον συνάνθρωπό μας.
Ο Αλέξιος, απέφυγε επιμελώς και συστηματικά να αναμειχθεί στις μικρότητες και τους ανταγωνισμούς του μικρόκοσμού μας.
Αντιμετώπισε με την ίδια αγάπη και σεβασμό όλους τους συμπολίτες μας, πλούσιους και φτωχούς.
Κοντά του, με την πραότητα και την σοφία του, μας έκανε να νοιώθουμε πως επικοινωνούμε με το θείον.
Θα τον θυμόμαστε πάντα και θα τον ευγνωμονούμε για όσα μας προσέφερε με την διδαχή του.
Προσωπικά, έχω έναν πρόσθετο λόγο να αισθάνομαι θλίψη και να μνημονεύω τον Μακαριστό ιεράρχη.
Γιατί έτρεφε απέναντι στην οικογένειά μου ανιπόκριτη αγάπη και ιδίως στην αείμνηστη μητέρα μου Μπέττυ της οποίας μάλιστα εκφώνησε τον εγκωμιαστικό του επικήδειο.
Μακαριστέ γέροντα εύχομαι “καλό παράδεισο”.
Σωτήρης Χατζηγάκης