Η σεπτή μορφή της Γερόντισσας Φιλοθέης, Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Ρουσάνου Αγίων Μετεώρων, θα λείψει από κοντά μας, ιδιαίτερα τώρα που η φυσική, η κοινωνική και η πνευματική μας ζωή δοκιμάζονται σκληρά από την Πανδημία, με την οποία η ξεχωριστή αυτή προσωπικότητα του Μοναχισμού έχασε τη μάχη.
Είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω προσωπικά, λαμβάνοντας την ευλογία της πνευματικής της ακτινοβολίας, ενώ ο παρηγορητικός απόηχος της πλούσιας αλλά πάντα διακριτικής φιλανθρωπικής της δράσης με είχε αγγίξει και ως ενεργό πολίτη και ως ιατρό της πόλεως της Καλαμπάκας και ως θεσμικώς ασκούντα κοινωνικό έργο.
Γιατί η Γερόντισσα Φιλοθέη ήταν πάντα κοντά σε κάθε συνάνθρωπο που υπέφερε, σπεύδοντας να καλύψει, με χριστιανική συμπόνια και θεοπρεπή ταπεινοφροσύνη ανάγκες των πιστών.
Προσφέροντας πνευματική διδαχή και εμπράγματη αγάπη, σε όποιον έβλεπε να δοκιμάζεται από την αρρώστια, τη φτώχεια, τη βαναυσότητα, τα ναρκωτικά, την πλάνη και την κάθε μορφής αντιξοότητα. Συνεχίζοντας την μακρά παράδοση αλληλεγγύης του Μοναστηριού και πολλαπλασιάζοντας την κοινωνική του δράση και τη λάμψη της πνευματικής του ακτινοβολίας.
Γιατί η Μονή Ρουσάνου υπήρξε διαχρονικώς το απάγκιο και η καταφυγή των κατατρεγμένων, δίπλα στις υπόλοιπες Άγιες Μονές της ιδιαιτέρας μου πατρίδας. Εκεί βρήκανε καταφύγιο οι καταδιωκόμενοι κατά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του ´97 πρόγονοί μας και έτσι η ιστορία της μονής συνδέθηκε με την πατρική οικογένειά μου καθώς εκεί γεννήθηκε, υπό συνθήκες διωγμού, η γιαγιά μου Χρυσαυγή.
Τον ρόλο αυτό του μοναστηριού, ως προπύργιο αλληλεγγύης για τους Καλαμπακιώτες και τις Καλαμπακιώτισσες και όχι μόνον, η εκδημήσασα τον πλάτυνε και τον ανέπτυξε ακόμη περισσότερο με τη χάρη του Κυρίου.
Το οδυνηρό άγγελμα του χαμού της έρχεται να προστεθεί στη χορεία των ξεχωριστών εκκλησιαστικών μορφών που έχασαν τη μάχη με τον SARS-CoV-2, όπως ο Μακαριστός Μητροπολίτης Αλέξιος, η διακριτικά στιβαρή πνευματική σκιά του οποίου θα λείψει, επίσης, από όλους μας. Καθώς βλέπουμε την ελληνική Εκκλησία να δοκιμάζεται και εκείνη από την COVID-19, πληρώνοντας βαρύ τίμημα, με πολλές από τις αγίες κεφαλές της μοναστικής και ποιμαντορικής της ζωής να αποψιλούνται εκ της Πανδημικής νόσου, αυξάνεται η ανάγκη της ευαισθητοποίησης και της υπευθυνότητας όλων των πιστών.
Γιατί, μέχρι η επιστήμη να δώσει την οριστική λύση, η προσωπική ευθύνη αποτελεί την απάντηση στην απειλή και την πραγμάτωση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Μιας αλληλεγγύης την οποία προσωποποίησε με το χριστιανικό παράδειγμά της η εκδημήσασα Γερόντισσα Φιλοθέη. Ας είναι αιωνία και αγαθή η μνήμη της.
Χρίστος Χ. Λιάπης MD, MSc, PhD
Ψυχίατρος, Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
Πρόεδρος ΚΕΘΕΑ