Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ είναι μια εξαιρετικά σημαντική απόφαση. Κατά την άποψη μου η σημασία της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων εμπεριέχει τρία βασικά στοιχεία. Το πρώτο σημείο που έχει αξία είναι το ιστορικό στοιχείο, το οποίο υπογραμμίζει την αγριότητα των Τούρκων και τις σφαγές κατά των Αρμενίων. Αλλά, και ευρύτερα, τις σφαγές των Τούρκων κατά των Ελλήνων ιδιαίτερα από την επικράτηση των Νεοτούρκων το 1908 και μετά, με κορύφωση το 1915 και την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής. Πράγματι, οι Έλληνες και οι Αρμένιοι ήταν πολύ δραστήριοι (π.χ. εμπόριο, οικονομία) και οι Τούρκοι είχαν πάντα τον φόβο και την ανασφάλεια από την «υπερδραστηριότητα» αυτών των δύο λαών. Η Τουρκική αντίδραση, λοιπόν, στην αυξανόμενη επιρροή των δύο αυτών λαών ήταν ο εκτοπισμός, ο σφαγιασμός και, τελικά, η γενοκτονία.
Το δεύτερο στοιχείο που προκύπτει από την απόφαση Μπάιντεν σηματοδοτεί την πιθανή αλλαγή της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής στάσης των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία. Η Αμερική του Μπάιντεν δείχνει σαφώς ότι δεν υπολογίζει την Τουρκία όσο παλιότερες Αμερικανικές κυβερνήσεις κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Φαίνεται πως οι προτεραιότητες των ΗΠΑ, χωρίς να ακυρώνουν εντελώς την Τουρκία, αναβαθμίζουν την Ελλάδα και άλλες περιοχές των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Το τρίτο συμπέρασμα από την απόφαση Μπάιντεν είναι η αξία που δίνει ο αρχηγός του Αμερικανικού κράτους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η απόφαση του έχει αποδέκτες όχι μόνο στο εσωτερικό των ΗΠΑ ,όπου ο διάλογος περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει κομβικό ρόλο στην δημόσια σφαίρα (π.χ. φυλετικές διακρίσεις, ρατσισμός, αστυνομική βία κατά των αδύναμων πολιτών, σεξουαλικές κακοποιήσεις κατά των γυναικών), αλλά και ευρύτερα στο διεθνές πεδίο θέλοντας να υπογραμμίσει την αντίθεση του στα αυταρχικά καθεστώτα που καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα όπως το Ιράν, η Τουρκία, η Ρωσία, η Κίνα, κα. Το μήνυμα της διαφαινόμενης πολιτικής αλλαγής για την Ελλάδα είναι ότι σε κρίσιμες στιγμές η χώρα μας πρέπει να εμπιστεύεται τους συμμάχους της (όπως συνέβη επί των πολιτικών επιλογών Ελ. Βενιζέλου, Καραμανλίδων, Κώστα Μητσοτάκη αλλά του σημερινού Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη) και να μην τρέφεται από εθνικιστικές ψευδαισθήσεις οι οποίες οδηγούν σε εθνικές καταστροφές όπως έγινε στην Σμύρνη το 1922 και στο Κυπριακό. Σήμερα, πάντως, φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι στην σωστή πλευρά της ιστορίας αντίθετα με την Τουρκία.