Η Γαλλία υπήρξε διαχρονικά φίλη και σύμμαχος της δημοκρατικής Ελλάδας. Θα αναφέρω, ενδεικτικά, ορισμένα παραδείγματα. Πρώτον, η θετική της προσφορά στην οργάνωση των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων τις περιόδους των Βαλκανικών πολέμων και του Α’ παγκόσμιου πολέμου. Η Γαλλία τότε στάθηκε ενεργητικά στο πλευρό της Ελλάδος και βοήθησε σημαντικά στην δημοκρατική αποκατάσταση. Ο ρόλος του Κλεμανσώ αλλά και του Μπριάν σε αυτή την κατεύθυνση ήταν καταλυτικός. Το δεύτερο παράδειγμα που αποδεικνύει την φιλική διάθεση της Γαλλίας έναντι της χώρας μας υπήρξε η στάση της για την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Η σθεναρή στάση του τότε Προέδρου Ζισκαρ Ντεσταιν – επιστήθιου φίλου του Κων. Καραμανλή – υπέρ της χώρας μας συνέβαλε στην υποχώρηση του Γερμανού Καγκελαρίου Σμιτ ο οποίος τελικά συνομολόγησε υπερ της ένταξης μας στην Ευρωπαϊκή κοινότητα. Το τρίτο σημαντικό ιστορικό παράδειγμα είναι το σημερινό. Και είναι πολύ μεγάλη η προσφορά της Γαλλίας στην Ελλάδα. Γιατί δεν μας θωρακίζει απλά με τα σύγχρονα οπλικά της συστήματα, αλλά μας παρέχει συγχρόνως εγγυήσεις απέναντι σε έναν πολύ επιθετικό γείτονα. Ίσως είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που τάσσεται ανοιχτά, και όχι με ευχολόγια, και με ενεργητική στήριξη υπερ της Ελλάδος.
Τέλος, αξίζει να προσθέσουμε την σημαντική προσφορά της Γαλλίας στον Ελληνικό διαφωτισμό. Γιατί κατά καιρούς φιλοξένησε και προώθησε σημαντικούς ταγούς των Ελληνικών γραμμάτων – από τον Κοραή μέχρι τον Καστοριάδη, τον Αξελό, τον Παπαϊωάννου και άλλους. Όλοι τους εμπνεύστηκαν από τον Γαλλικό διαφωτισμό και την Γαλλική επανάσταση. Στα παραπάνω θέλω να υπενθυμίσω και την σθεναρή στάση της Γαλλίας στην Ελληνική επανάσταση, όπου έλαβε ενεργό μέρος με τον Δεριγνύ στην ναυμαχία του Ναυαρίνου, που σφράγισε την Εθνική μας ανεξαρτησία. Ελλάς – Γαλλία συμμαχία, λοιπόν, για άλλη μια φορά σήμερα.