Τις τελευταίες εβδομάδες είχα την ευκαιρία να μιλήσω με αρκετούς φίλους μου εδώ στην πόλη αλλά και σε χωριά των Τρικάλων. Μιλώντας με πολλούς νέους ανθρώπους της ηλικίας μου παρατηρούσα ότι υπήρχε απογοήτευση για την πολιτική και τους πολιτικούς. Και δικαιολογημένα. Αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς: οι αλλαγές που θέλουμε και προσδοκούμε έρχονται μόνο μέσα από την συμμετοχή και ποτέ με την αποχή.
Κοιτάξτε γύρω σας. Μακεδονικό, νέες περικοπές μισθών, ανασχηματισμός παρακμής, Τουρκική επιθετικότητα, κτλ. Και μια κυβέρνηση που πρώτο στόχο έχει να βάλει εμπόδια στους πολιτικούς της αντιπάλους και όχι να λύσει τα φλέγοντα ζητήματα του τόπου. Ποιος, νομίζετε, θα ασχοληθεί με την Ελλάδα και τον τόπο μας αν δεν ασχοληθούμε εμείς οι ίδιοι;
Ο Πλάτωνας έλεγε πως μια από τις τιμωρίες του να μην καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν πολύ κατώτεροι σου. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να επιβεβαιώσουμε το απόφθεγμα του σοφού αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου. Απλά ας δούμε το κοινοβούλιο μας σήμερα. Είναι η χειρότερη Βουλή όλων των εποχών. Στην Ελλάδα του 2018 συμβαίνει το εξής παράδοξο: μετά από 8 χρόνια κρίσης τα προβλήματα μεγαλώνουν και τα μέτωπα πολλαπλασιάζονται, αλλά οι πολιτικοί που εμείς στέλνουμε στη Bουλή είναι κάθε φορά και χειρότεροι. Ένας φαύλος κύκλος, δηλαδή, που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμα χειρότερες μέρες.
Πως θα σπάσουμε, λοιπόν, αυτό τον φαύλο κύκλο; Ποια είναι η λύση; Το παζλ της λύσης έχει πολλά κομμάτια. Το πιο σημαντικό, κατά την γνώμη μου, είναι η αναβάθμιση της πολιτικής λειτουργείας και του Ελληνικού κοινοβουλίου μέσω μιας σοβαρής ανανέωσης αξίων (από όλα τα κόμματα). Η Δημοκρατία δεν λειτουργεί με αυτόματο πιλότο. Δουλεύει ευεργετικά για το κοινωνικό σύνολο μόνο όταν εμείς οι ίδιοι αναλαμβάνουμε υπεύθυνη δράση. Η λογική του «γιατί αυτός και όχι εγώ» δεν είναι κριτήριο για να ασχοληθεί κάποιος με την πολιτική. Και, δυστυχώς, την ακούμε συχνά ακόμα και από «φερόμενους» υποψηφίους.
Πρώτα, λοιπόν, πρέπει να σκεφτούμε με ποια κριτήρια θα κρίνουμε τους υποψηφίους πολιτικούς μας. Ποιόν θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας ως πρότυπο; Ποιος θα αντιπροσωπεύσει τις Ελληνικές αξίες καλύτερα; Ποιος έχει τις γνώσεις να δώσει λύσεις στα πιεστικά προβλήματα που έχει ο τόπος; Ποιος μπορεί να φέρει το καινούργιο και το διαφορετικό στην Ελληνική πολιτική; Η δική μας ευθύνη είναι να βρούμε αυτούς τους άξιους και ικανούς ανθρώπους. Να τους παροτρύνουμε, να τους ενισχύσουμε και να τους στηρίξουμε. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Οι επόμενες εκλογές θα είναι οι πιο καθοριστικές της μεταπολίτευσης. Αν το καράβι δεν πάρει την σωστή στροφή θα βουλιάξει. Στις επόμενες εκλογές δεν πρέπει να αρκεστούμε απλά να ρίξουμε την ψήφο μας κάποια Κυριακή. Πρέπει να κάνουμε αγώνα, ο καθένας από την θέση του και στην βάση των δυνατοτήτων του (και από την θέση του και την ιδεολογική του παράταξησ) έτσι ώστε να γίνει μια σοβαρή πολιτική ανανέωση. Άμα χαθεί αυτή η ευκαιρία δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα επιστροφής.
*Ο Μικέλης Χατζηγάκης είναι οικονομολόγος