Κρανιάς Γιώργος – Η Χημεία η Πληροφορική και ο Λοβέρδος

Και άλλη αναστάτωση προκαλεί ο υπουργός Παιδείας στους υποψήφιους για τα πανεπιστήμια, επιχειρώντας να αλλάξει και πάλι τον σχετικό νόμο

Και άλλη αναστάτωση προκαλεί ο υπουργός Παιδείας στους υποψήφιους για τα πανεπιστήμια, επιχειρώντας να αλλάξει και πάλι τον σχετικό νόμο που ο ίδιος πριν ένα χρόνο είχε ψηφίσει στη Βουλή. Συγκεκριμένα αλλάζει τα μαθήματα αντικαθιστώντας την Χημεία με την Πληροφορική σε υποψήφιους για τα τμήματα των Πολυτεχνικών, Φυσικομαθηματικών, Γεωπονικών και άλλων σχετικών σχολών.

Η τροπολογία που κατατέθηκε αυτές τις μέρες στη βουλή, χωρίς κανέναν προηγούμενο διάλογο με τις επιστημονικές ενώσεις, είναι ασαφής και δεν διευκρινίζει σε ποια τμήματα θα απαιτείται το ένα μάθημα, σε ποια το άλλο ή αν ο μαθητής θα μπορεί να επιλέγει το ένα ή το άλλο ανεξάρτητα από το τμήμα στο οποίο θα ήθελε να εισαχθεί.

Πέρα από τα προβλήματα που προκύπτουν για τα παιδιά, που ήδη με βάση τον υπάρχοντα νόμο έχουν αρχίσει την προετοιμασία τους, γεννιούνται πολλά ερωτήματα για τα κίνητρα του υπουργείου.

Υποτίθεται ότι ο περσινός νόμος ήταν αποτέλεσμα εισήγησης του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). Τι έγινε και σε έναν χρόνο ανατράπηκε η εισήγησή του ΙΕΠ, η οποία ήδη είχε γίνει νόμος του κράτους; Ο κ. Λοβέρδος είναι πάνω από το ΙΕΠ; Και είναι σοβαροί άνθρωποι οι επιστήμονες που στελεχώνουν το ΙΕΠ, οι οποίοι καλούνται κάθε τρεις και λίγο να χορεύουν στον σκοπό που τους λαλάει ο εκάστοτε υπουργός; Και αν μετά από λίγο έχουμε άλλον υπουργό Παιδείας, θα αλλάξει και πάλι η γνώμη του ΙΕΠ;

Ας έρθουμε τώρα στην ουσία του προβλήματος που αφορά το μάθημα της Χημείας. Η Χημεία και πάλι σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα σπουδών που εισηγήθηκε το ΙΕΠ, διδάσκεται στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση αθροιστικά 6 ώρες εβδομαδιαίως για όλους τους μαθητές (από μία ώρα στην Β’ και Γ’ Γυμνασίου και από δύο ώρες στην Α’ και στην Β’ Λυκείου). Επίσης το νέο πρόγραμμα προέβλεπε 6 ώρες την εβδομάδα στην Γ’ λυκείου μόνο για τους μαθητές που κατευθύνονται προς τις σχολές υγείας, τις πολυτεχνικές, τις φυσικομαθηματικές και τις γεωπονικές σχολές.

Δηλαδή την μισή τους χημική μόρφωση οι υποψήφιοι για τις σχολές αυτές, θα την αποκτούσαν στην τελευταία τάξη του Λυκείου.
Θα απορήσει ίσως ο αναγνώστης, γιατί τόσες πολλές ώρες στα μαθήματα κατεύθυνσης της Γ’ Λυκείου.

Η απάντηση είναι απλή:
-Τόσες πολλές ώρες γιατί το Λύκειο, λειτουργώντας ως προθάλαμος των πανεπιστημίων, δυστυχώς ως σχολείο χρεοκόπησε, αφού οι μαθητές ενδιαφέρονται μόνο για τα μαθήματα των πανελληνίων εξετάσεων και για κανένα άλλο. Η πολιτεία λοιπόν ομολογεί ότι δεν είναι ικανή να φτιάξει ένα σχολείο αυτόνομο που θα προσφέρει πολύπλευρη γνώση.

Μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό των αλλαγών, το μάθημα της πληροφορικής με τον νόμο που ψηφίστηκε πέρυσι καθιερώθηκε σαν δίωρο μάθημα γενικής παιδείας για όλους τους μαθητές της τρίτης Λυκείου, αλλά δεν συμπεριλήφθηκε στα μαθήματα των πανελληνίων εξετάσεων. Αυτό θεωρήθηκε από ορισμένους υποβάθμιση του μαθήματος, την οποία ο κ. Λοβέρδος αποφάσισε να θεραπεύσει ετεροχρονισμένα βάζοντας το εν λόγω μάθημα στους υποψήφιους του Πολυτεχνείου και της Φυσικομαθηματικής εναλλακτικά με την χημεία, επιτυγχάνοντας το εξής καταπληκτικό:
Μαθητές που κατευθύνονται προς τη Νομική και τη Φιλοσοφική και μαθητές που κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο-Φυσικομαθηματική-Γεωπονική να έχουν από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση τις ίδιες ακριβώς ελάχιστες γνώσεις Χημείας, που απέκτησαν στις λίγες ώρες που διδάσκεται το μάθημα μέχρι και την Β’ λυκείου. Αυτό το επίτευγμα δεν έχει προηγούμενο στα παγκόσμια εκπαιδευτικά χρονικά.

Και για να μην υπάρξει παρεξήγηση από τους εκπαιδευτικούς της πληροφορικής δεν λέω ότι είναι κακό να υπάρχει η πληροφορική στις πανελλήνιες. Μια χαρά θα μπορούσε να είναι σαν μάθημα γενικής παιδείας.

Η τωρινή τροπολογία όμως του κ. υπουργού θα έχει σαν αποτέλεσμα την εξής κωμικοτραγική κατάσταση:

Θα εξετάζονται στην πληροφορική και όχι στην χημεία οι εισαγόμενοι στα τμήματα των πολυτεχνικών των γεωπονικών και των φυσικομαθηματικών σχολών, αλλά δεν θα εξετάζονται στην πληροφορική οι εισαγόμενοι στα τμήματα πληροφορικής των οικονομικών πανεπιστημίων, οι οποίοι μάλιστα ούτε καν θα διδάσκονται το μάθημα της πληροφορικής στην Γ Λυκείου.
Αυτές οι περίεργες καταστάσεις δημιουργούνται όταν το κριτήριο με το οποίο σχεδιάζονται τα προγράμματα σπουδών δεν είναι ποια γνώση πρέπει να αποκτήσουν οι μαθητές στο Λύκειο αλλά ποιος κλάδος θα λυμαίνεται και ποιος όχι τον τζίρο της φροντιστηριακής εκπαίδευσης. Και ο υπουργός παιδείας βρίσκεται στον ρόλο του διαιτητή στην διανομή αυτού ακριβώς του τζίρου. Μάλλον είχαν δίκιο οι παλιοί που για την απονομή δημοσίου αξιώματος απαιτούσαν από τον υποψήφιο “να μπορεί να μοιράσει σε δυο γαϊδούρια άχυρο”.

Κρανιάς Γιώργος
Καθηγητής Χημείας.