Με αφορμή την αυριανή έναρξη του νέου σχολικού έτους , και το ατέλειωτο πανηγύρι των ευχών-μηνυμάτων, από όλους του θεσμικούς παράγοντες, θεωρώ πως ήρθε η ώρα να αρθούμε όλοι ανεξαιρέτως στο ύψος των περιστάσεων και να σταματήσουμε να καλλιεργούμε φρούδες ελπίδες «για τη σωτηρία μας»!!!
Μέρες ευχών λοιπόν και αναρωτιέσαι αν έχει νόημα να εύχεσαι κάτι που δεν το πιστεύεις- γιατί αν το πίστευες θα έκανες κάτι στην πράξη,ως θεσμικός παράγοντας- κι αν το κάνεις να αναρωτιέσαι τί αποτελεί αυτό : ευγένεια ή κοροϊδία;
Ας καταλάβουμε επιτέλους πως τα εύκολα και μεγάλα λόγια είναι κούφια λόγια,απατηλά που δεν οδηγούν πουθενά,απλώς διατυπώνονται από συνήθεια ή για λόγους εντυπωσιασμού και προπαγάνδας ,στην προσπάθεια διαιώνισης μιας παράδοσης που δεν προσφέρει τίποτα το ουσιώδες.
Ας καταλάβουμε επίσης πως στο βωμό της σκοπιμότητας κάποιοι θέλουν να παραστήσουν τον καλό ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ, τον καλό Σαμαρείτη όμως που χωρίς την θεσμική ιδιότητα δεν θα τον γνώριζε κανένας!
Τελικά όπως πάμε θα φτάσουμε να ανεχόμαστε ως αλήθειες ανυπόστατες δημόσιες αναφορές, αν δεν κατανοήσουμε πως για όλα ( τη ζωή μας, την πόλη μας, τη γειτονιά μας, τα παιδιά μας ,το μέλλον μας) ,είμαστε εμείς και μόνον εμείς υπεύθυνοι ,ως άτομα αλλά και ως κοινωνία και ως εκ τούτου πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, βάζοντας φραγή σε μια πορεία που οδηγεί από το κακό στο χειρότερο. Βεβαίως αυτό θα το πετύχουμε μόνον αν πάρουμε πίσω το αυτοσεβασμό μας ,την αυτοπεποίθησή μας,την αξιοπρέπειά μας και την ελευθερία μας,μετακινούμενοι από το αρρωστημένο « ΕΓΩ» στο δημιουργικό «ΕΜΕΙΣ»,μέσα από ειλικρινείς και υπεύθυνες απόψεις-προτάσεις για το αύριο,οι οποίες θ’ αποτελούν και στάση ζωής μας.
Ως επίλογο θα ήθελα να αναφερθώ στον Δήμο Μετεώρων, ο οποίος όπως και κάθε δήμος της χώρας πρέπει να υφίσταται ως κεντρική μονάδα και εστία οραμάτων,αποφάσεων και προοπτικών ,προς όφελος των δημοτών ,αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Αγαπητοί μου συνδημότες ,
Αλήθεια βλέπετε εσείς να υπάρχει ,έστω και στο ελάχιστο ένα τέτοιο πλαίσιο λειτουργίας του δήμου μας;
Βλέπετε να υφίστανται δομές λειτουργίας προς μια τέτοια κατεύθυνση που να διασφαλίζουν μια ευοίωνη προοπτική ή μήπως βλέπετε με κούφιες ευχές το καράβι « ΔΗΜΟΣ ΜΕΤΕΩΡΩΝ» να ταξιδεύει στο άγνωστο ,φορτωμένο με φορτίο τον «κούφιο αέρα»;
Εγώ από την πλευρά μου κοιτάζω αποχαυνωμένος να με δουλεύουν ,χωρίς να μπορώ να αντιδράσω, ή για να είμαι πιο ακριβής, αναγκάζομαι να αντιδράσω μ’ αυτόν τον τρόπο (αρθρογραφώντας).
Πάντα ένας από εσάς, με εσάς , στην πορεία για ένα μέλλον χωρίς μεγαλοστομίες και … αντίκρισμα!!!!
Δυστυχώς όλα φαίνονταν από την αρχή…εμείς αργήσαμε να το δούμε!!!
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΒΕΝΤΗΣ