Κώστας Φαμίσης: Αφιέρωμα στους πρώτους μοναχούς – αναρριχητές

«Η συνύπαρξη των πρώτων μοναχών με τους αναρριχητές , από της συστάσεώς της Μοναστικής κοινότητας , στους Ιερούς Βράχους των Μετεώρων έως σήμερα,

«Η συνύπαρξη των πρώτων μοναχών με τους αναρριχητές , από της συστάσεώς της Μοναστικής κοινότητας , στους Ιερούς Βράχους των Μετεώρων έως σήμερα, δεν διεκόπη ποτέ. Οι κρίκοι της Ιερής αυτής αλυσίδας, των πρώτων Μοναχών – ΑΝΑΡΡΙΧΗΤΩΝ δεν διερράγησαν καθόλου, με την τοπική κοινωνία, στην χιλιόχρονη ιστορία του…..»

– Σημαντική ήταν η συνδρομή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καλαμπάκας , στην βοήθεια της αναρριχητικής ανάβασης, στις 24-05-2014, των μοναχών στη σκήτη του Αγίου Γρηγορίου, πλησίον του ησυχαστηρίου του Αγίου Αντωνίου, καθότι διαθέτει άριστα εκπαιδευμένους πυροσβέστες – αναρριχητές .

Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε από τους Καθηγούμενους και Μοναχούς της Άγιο – Μετεωρίτικης Μοναστικής Πολιτείας, μετά από πενήντα περίπου χρόνια. Η σχέση αυτή αναδεικνύει :

– Την Ανάγκη, συνέχισης της συμβίωσης και συνύπαρξης των αθλητών – αναρριχητών με τους μοναχούς.
-Από τους πρώτους χρόνους εγκαθιδρύσεως του ασκητισμού στα Μετέωρα, οι πρώτοι μοναχοί ζήτησαν την βοήθεια από τους νεαρούς τοπικούς – αναρριχητές, για την μεταφορά των υλικών κατασκευής των Μοναστηριών. Οι νέοι γνώριζαν τα μονοπάτια και ήταν εξασκημένοι στην ανάβαση των βράχων.
– «… και δη λαβών τινά αναβατών, ανήγαγε αυτόν επί μία των πετρών εις ην Καλίαν (=Καλύβαν) πήξαν τινά εκείσε διεβίβασε χρόνον….» ( κώδιξ Μονής Μεταμορφώσεως, αριθ.404) από την βιβλιογραφία του πρώτου οικιστού των Μετεώρων Οσίου Αθανασίου του Μετεωρίτου.
– Σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία οι πρώτοι αναρριχητές είχαν την φροντίδα συντήρησης – τροφοδοσίας και βοήθειας κάθε μορφής παροχής υπηρεσιών, προς τους πρώτους Μοναχούς – Ερημίτες – Ασκητές.
– ΠΡΕΠΕΙ να νοιώθουμε υπερήφανοι, που αναγνωρίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι η αναρρίχηση γεννήθηκε στην Ελλάδα και Ειδικά στους Ιερούς Βράχους των Μετεώρων, τον 9ο αιώνα μ.Χ., από τους πρώτους μοναχούς ασκητές- ερημίτες ή αναχωρητές.

Το μήνυμα αυτό προκύπτει από τα ερευνητικά στοιχεία που κατέθεσα και καταγράφηκαν στα πρακτικά του Α΄ Ιστορικού Συνεδρίου Καλαμπάκας , στις 8,9, και 10 Μαΐου 1998 και επιβεβαίωσαν με την παρουσία τους οι Γερμανοί κ.κ. Halle, Stute, η σύζυγος του Halle, ως εκπρόσωποι της Παγκόσμιας Επιτροπής UIAA.

– Σήμερα, τον 21ο αιώνα η ζωή των μοναχών έχει βελτιωθεί και παράλληλα έχουμε την ανάδειξη «…επιφανών Μετεωριτών Οσίων…»: Η προσφορά των μοναχών είναι τεράστια στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, στην διατήρηση της πολιτιστικής και εθνικής μας κληρονομιάς. Ο κοινωνικός ρόλος που επιτελούν οι μοναχοί προς τους νέους είναι κοινός , στο θέμα: Αθλητισμός, Αγωγή, Παιδεία.
– Οι αθλητικές, αναρριχητικές συναισθηματικές εμπειρίες του κάθε ΝΕΟΥ – ΕΦΗΒΟΥ « αναρριχητή – προσκυνητή » δεν καταγράφονται εύκολα, αλλά παραμένουν βαθιά ριζωμένες και «ως δρόσος Ατέρμων» δροσίζουν την ψυχή των και αντλούν δύναμη, ΔΙΟΤΙ:
– Τους ενώνει και τους φωτίζει η διαχρονική φλόγα φιλίας και αλληλοσεβασμού προς τους μοναχούς . Η σχέση αυτή τους οδηγεί νοερά στα ύψη. « ….στα ουράνια δώματα…» γράφει: ο Δημήτριος Σοφιανός, τόμος 11ος ( σελίδα. 101-102).
– Η μέχρι σήμερα μακροχρόνια αυτή σχέση φιλίας και συνεργασίας μοναχών – αναρριχητών, είναι κοινή- αμοιβαία και τους συνδέει η απόλαυση της επιτυχίας η οποία είναι για λίγο « ….μόνοι μόνο Θεώ …» γράφει: η Θεοτέκνη μοναχή – Το πέτρινο δάσος των Μετεώρων (σελίδα.31 ).
– Εύλογα γίνεται αντιληπτό από όλους μας , ότι τα παραπάνω συναισθήματα τα οποία βιώνουν οι αθλητές αναρριχητές , ως κοινοί θνητοί, είναι προσωρινά. Αποτελούν όμως ένα από τα κίνητρα των αναρριχητών και είναι μια σχέση, η οποία τους συναρπάζει, αλλά στην πραγματικότητα είναι εφήμερη.

Τέλος ως πρόεδρος του (Ε.Ο.Σ.Κ.) Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμπάκας, θεωρώ ότι:

1) ΠΡΕΠΕΙ: να αφιερωθεί και να καθιερωθεί στην μνήμη των πρώτων μοναχών – αναρριχητών η Θεία Λειτουργία από τους Καθηγούμενους και Μοναχούς της Άγιο – Μετεωρίτικης Μοναστικής Λιθόπολις , που πραγματοποιήθηκε στη σκήτη του Αγίου Γρηγορίου. και
2) ΠΡΕΠΕΙ: να στείλουμε στα πέρατα του κόσμου, με τις μελωδίες των μοναχών, τους γλυκούς ήχους των ταλάντων και τις κωδωνοκρουσίες των καμπαναριών, το μήνυμα της Αρμονικής Συμβίωσης και Συνύπαρξης , Αναρριχητών και Μοναχών.

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΦΑΜΙΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
– Επίκουρος Καθηγητής ΣΕΦΑΑ ( ΤΕΦΑΑ) Τρικάλων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. – Ιστορικός: Πτυχιούχος Πανεπιστημίου Ιστορίας Φιλοσοφίας. – Ερευνητής. – Πρόεδρος του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμπάκας. ( Ε.Ο.Σ.Κ.)