Κοίμησις τῆς Θεοτόκου – Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται

Χαρά μεγάλη ἔχουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί σήμερα. Χαρά μεγάλη σέ οὐρανό καί γῆ.

Χαρά μεγάλη ἔχουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί σήμερα. Χαρά μεγάλη σέ οὐρανό καί γῆ.

Γιορτάζουν ἄγγελοι ψηλά στόν οὐρανό. Γιορτάζουν καί οἱ ἄνθρωποι, οἱ χριστιανοί ὅλης τῆς γῆς. Ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς μᾶς τό λέει πολύ ὡραῖα: Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται καί ἀγγέλων γέγηθε τά στρατεύματα, πᾶσα ἡ γῆ δέ εὐφραίνεται.

Γιατί τόση χαρά; Γιατί τέτοιο πανηγύρι; Ἐπειδή σήμερα γιορτάζει ἡ Μάνα μας, πού εἶναι ἡ βασίλισσα τῶν ἀγγέλων. Χαιρόμαστε καί πανηγυρίζουμε, γιατί δέν ἔχουμε θάνατο, ἀλλά Κοίμηση. Ἔχουμε ἀνάσταση καί μετάσταση. Ἔχουμε ἔνδοξη ἄνοδο στόν οὐρανό.

Θάνατος, ὅπως τόν γεύθηκαν οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων, δέν ὑπάρχει. Ἄς πᾶμε στή Γεθσημανῆ, θά διαπιστώσουμε ὅτι ὁ τάφος τῆς Παναγίας εἶναι κενός, ἄδειος. Ναί!! Εἶναι κενός ὁ τάφος, αὐτός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, διότι δέν ἦταν δυνατόν ἡ Μητέρα τῆς ὄντως Ζωῆς νά μείνει στόν τάφο καί νά ὑποστεῖ φθορά τό σῶμα πού εἶχε θεωθεῖ μέ τη σύλληψη τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἔλαβε σάρκα καί ὁστά ἀπό τά εὐλογημένα σπλάχνα της.

Αὐτή πού γέννησε τήν ζωή, μεταφέρεται διά μέσου τοῦ θανάτου της πρός τήν ζωή. Τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, λέει τό κοντάκιο τῆς ἡμέρας. Μόνη αὐτή ἀπό τούς ἀνθρώπους, μέ τό θεοδόξαστο σῶμα της, βρίσκεται στόν οὐράνιο παράδεισο μαζί μέ τόν Χριστό.

Παρατηρώντας τό θεομητορικό μνῆμα, αἰσθανόμαστε τόν θάνατο διαφορετικά. Ὁ τάφος μέ τήν ταφόπλακα δέν σκεπάζει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη γιά πάντα, ἀλλά τόν βλέπουμε ὅπως ὁ πατριάρχης Ἰακώβ σάν σκάλα, πού πατάει σταθερά στόν ἀνοιχτό τάφο καί φτάνει στόν οὐρανό. Τό μνῆμα γίνεται κλῖμαξ, ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν. Μετά ἀπό αὐτό εἶναι νά μή χαιρόμαστε;

Καί κάτι ἄλλο πού εἶναι πολύ σημαντικό. Ὁ Χριστός μας μετά τήν ἀνάληψή του δέν ἐγκατέλειψε τήν γῆ καί τούς ἀνθρώπους. Τό ὑποσχέθηκε καί κράτησε τόν λόγο του. Μεθ᾿ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀλλά καί ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία Μητέρα μας δέν βρίσκεται μόνο ψηλά στόν οὐρανό καί μακρυά μας. Εἶναι πολύ κοντά μας, δίπλα μας. Ἀφουκράζεται τόν πόνο μας, γνωρίζει τά προβλήματά μας, βλέπει τήν ἀγωνία καί τόν ἀγώνα μας. Τρέχει γιά νά μᾶς βοηθήσει. Ἐνδιαφέρεται γιά μᾶς, τά παιδιά της. Πρεσβεύει γιά ὅλους μας. Εἶναι πρεσβεία θερμή καί τεῖχος ἀσπροσμάχητον. Στό ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς ψάλλουμε, ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε.

Θεωροῦμε πώς δέν ὑπάρχει κάτι πιό μεγάλο, πιό σωτήριο καί περισσότερο πιό χαρούμενο μήνυμα ἀπό τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου!! Ὁ κάθε τάφος πού ἀνοίγεται στή γῆ, δέν εἶναι τέρμα, οὔτε διάλυση καί ἐξαφάνιση, ὅπως πρεσβεύει ἡ ὑλιστική θεωρία, ἀλλά εἶναι ἡ ἀρχή τῆς αἰώνιας ζωῆς, ζωῆς στόν οὐρανό μέ τόν Χριστό καί τήν Παναγία.

Ἐπίσης κάτι πιό πρακτικό. Ἡ Παναγία εὐαρεστεῖται καί ἀναπαύεται, ὅταν μᾶς βλέπει νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν σωτηρία μας. Ἡ ἴδια ἀγωνίσθηκε πολύ, ἀλλά μέ τρόπο ἀφανῆ. Ἀγωνίσθηκε γιά νά μᾶς ἀφήσει παράδειγμα τελείας ἀσκήσεως. Γι᾿ αὐτό σέ ὅσους ἀγωνίζονται γίνεται θερμή προστάτης καί βοηθός, ὑπέρμαχος σύμμαχος.

Στό ἄκουσμα τοῦ ὀνόματός της πολλοί ἤ μάλλον ὅλοι δέν μπορούμε νά συγκρατήσουμε τά δάκρυά μας, ἀπό τήν μεγάλη ἀγάπη καί εὐλάβεια πού τρέφουμε στό πάνσεπτο πρόσωπό της. Καί μόνο ἡ ἐνθύμησή της ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο.

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ἔδωσε τήν προσοχή της σέ κανένα κτίσμα. Δέν προσηλώθηκε σέ τίποτε κοσμικό. Ἡ σκέψη της καί τό ἐνδιαφέρον της ἦταν πότε θά πάει νά συναντήσει τόν Ἰησοῦ Χριστό. Πάντοτε ἑτοιμαζόταν γιά τήν ἀναχώρησή της γιά τόν οὐρανό.

Ἄγγελος Κυρίου τήν εἰδοποίησε καί ἡ Παναγία ἑτοιμάσθηκε. Εἶναι εὐλογία Θεοῦ νά εἰδοποιοῦνται οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἔξοδό τους ἀπό αὐτόν τόν μάταιο κόσμο. Ἐνῷ ἀντίθετα εἶναι κακό πρᾶγμα ὁ αἰφνίδιος θάνατος. Γι᾿ αὐτό στίς δεήσεις τῆς Ἐκκλησίας παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς φυλάγει ἀπό αἰφνίδιο θάνατο. Ἄν αὐτός πού πρόκειται νά κάνει ἕνα ὀλιγοήμερο ταξίδι ἑτοιμάζεται μέρες πρίν, πόσο ἐμεῖς πρέπει νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τό αἰώνιο ταξίδι μας;

Ἡ Παναγία, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς, δέν εἶχε ἄλλο παιδί κοντά της. Ἄς παρατηρήσουμε ὅμως στήν εἰκόνα τῆς κοιμήσεως, πόσοι μαζεύτηκαν στό θάνατό της; Πάρα πολλοί. Ὁ ἀπ. Παῦλος ἀπό ἐδῶ ἀπό τήν Μακεδονία, ὁ Πέτρος ἀπό τήν Ρώμη, ὁ Θωμᾶς ἀπό τίς Ἰνδίες. Ὅλοι οἱ ἀπόστολοι καί πολλοί Ἱεράρχες μεταφέρθηκαν «θεαρχίῳ νεύματι»!! δηλ. σύννεφα τούς ἅρπαξαν καί τούς μετεφεραν στήν Σιών γιά τήν κηδεία τῆς Θεομήτορος.
Ἀδελφοί μου,

Ἡ Παναγία μας εἶναι προστάτης καί βοηθός, δάσκαλος καί ὁδηγός μας. Νά ἀξιοποιήσουμε τήν μεσιτεία της, τίς πρεσβεῖες της, πού ἔχουν μεγάλη δύναμη. Γονυπετεῖς νά τήν παρακαλοῦμε, νά μᾶς ἐνθυμεῖται στήν ἐπουράνια δόξα της καί νά πρεσβεύει στόν παντοκράτορα Υἱό της γιά μᾶς, γιά τήν σωτηρία μας, γιά τήν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Ἀμήν.-

Πρωτ/ρος Εὐάγγελος Στ. Γκιουζέλης π.Θ.