Κάθε άνθρωπος είναι ένοχος για το καλό που δεν έκανε, επειδή φάνταζε σκληρό – Γράφει η Μαρία Αγναντή
Κάθε βράδυ στο σπίτι η τηλεόραση δείχνει υπερδιαφημισμένες σειρές, όπου μετά μουσικής πρωταγωνιστούν οι ίντριγκες, οι έχθρες, το ξυλοφόρτωμα και ο φόνος.
Τηλεοπτική σειρά χωρίς βία και αίμα στο κέντρο της υπόθεσης είναι καταδικασμένη. Η οικογένεια παρακολουθεί, γοητεύεται από την προβεβλημένη τρομολαγνεία και όλοι πάνε για ύπνο με τέτοιες εικόνες στο κεφάλι.
Κοιμούνται μαζί τους… Από την άλλη, η ανεξέλεγκτη πρόσβαση των παιδιών στο gaming, στα social media και στο ίντερνετ
γενικότερα έχουν αντικαταστήσει ολοκληρωτικά τους περισσότερους γονείς.
Αφού κάνουν το καθήκον τους με τα φροντιστήρια και τα χαρτζιλίκια, πιστεύουν ότι όλα είναι έτοιμα για το παιδί. Το σπίτι έχει φροντίσει επιτυχώς να μεγαλώνει τη γενιά με το μεγαλύτερο IQ και το ελάχιστο σκεπτικό!
Τα κέντρα μελέτης προτιμούν να λύνουν τις ασκήσεις αντί να βάζουν το μαθητή να σκεφτεί, το σχολείο φροντίζει η ποιότητα να φθίνει η οικογένεια δεν αφήνει πλέον κανέναν να ζοριστεί έστω και λίγο, γιατί φοβάται μήπως αυτό αποτελέσει αιτία για
ψυχολογικά!
Οι περισσότεροι δεν έχουμε αντιληφθεί ή δεν θέλουμε καν να αντιληφθούμε τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο ρήμα πιέζω, εξαναγκάζω, οριοθετώ. Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται ή να ακούγονται τεχνοκρατικά, αλλά η ποιότητα ξεκινάει εκεί που τελειώνει η ευκολία.
Τί μένει λοιπόν μπροστά σε αδύναμους να επιβληθούν στα παιδιά τους γονείς, μπροστά σε αδιάφορους ή ανεπαρκείς εκπαιδευτικούς και σε σχολεία που βαυκαλίζονται ότι όλα βαίνουν καλώς, επειδή τελευταία αυτοαξιολογούνται (sic) «παινεύοντας το σπίτι τους μην πέσει και τα πλακώσει »; Μένει ο Νόμος και η εφαρμογή του. Dura lex sed lex ή κατά το ελληνικότερον, Δράξασθε Παιδείας και… ράβδου! Μέσα στην εφηβική βία τον ημερών, την καθόλου πρωτοφανή αγριότητα στα σχολεία αλλά και εκτός σχολείου η
απάντηση σε κάθε ερώτηση είναι πλέον ο Νόμος και η παρέμβαση -εκ των πραγμάτων- των οργάνων του Νόμου. Η ασυλία και η ατιμωρησία δεν είναι μέρος καμιάς λύσης. Είναι το πρόβλημα.
Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι στην «έξυπνη πόλη» μας έγινε σύλληψη θερμοκέφαλων με επικίνδυνη οδηγητική συμπεριφορά νεαρών που, έχοντας άγνοια κινδύνου, έθεταν σε μεγάλο κίνδυνο τη δική τους σωματική τους ακεραιότητα άλλα κ των περαστικών, κοντραριζόμενοι μεταξύ τους, βάζοντας μάλιστα στοιχήματα ποιος θα αποδειχθεί ο πιο επικίνδυνος!!!
Η σύλληψη των παραβατών έγινε από τον Διοικητή της Τροχαίας Τρικάλων, Κωνσταντίνο Κωστακόπουλο, χάριν ενός αναρτημένου από τους ίδιους στο instagram βίντεο, επειδή ήταν τόση η χαρά τους που δεν μπορούσε να κρυφτεί και επειδή δεν μπορούσαν να κρύψουν ούτε την πανηγυρική και γεμάτη περηφάνια διάθεσή για μοίρασμα του σπάνιου και ανυπέρβλητου αυτού κατορθώματος.
Η είδηση φυσικά προκάλεσε την μήνιδα στην τοπική κοινωνία και ειδικότερα στους κόλπους πολλών ρομαντικών που με νοοτροπία του μαθητοπατέρα έσπευσαν να κατηγορήσουν την αστυνομία για τα πεπραγμένα της στα «αθώα παιδιά»!
Μιλώντας βιωματικά καθώς έχω θρηνήσει μέλος της οικογένειάς μου σε θανατηφόρο τροχαίο, θα ευγνωμονούσα, αν εκείνη τη μοιραία νύχτα η αστυνομία είχε υποβάλει σε αλκοτέστ τον 39χρονο τότε αδερφό μου και τον είχε οδηγήσει στο τμήμα της περιοχής.
Θα γιορτάζαμε σήμερα μαζί του στο οικογενειακό τραπέζι τη γιορτή του πατέρα μου…
Μαρία Αγναντή, Φιλόλογος