Ιωάννα Χαρμπέα: Ανάρμοστες συμπεριφορές και σχολική βία

Στην σύγχρονη κοινωνία, στην κοινωνία που ο χρόνος δεν επαρκεί να ασχοληθούμε με τα παιδιά.

Στην σύγχρονη κοινωνία, στην κοινωνία που ο χρόνος δεν επαρκεί να ασχοληθούμε με τα παιδιά. 

Σε μια εποχή που οι ίδιοι οι γονείς έχουν τόσες δικές τους έννοιες και προβλήματα με κυριότερη αφορμή την δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουμε ως χώρα ο ρόλος τους στην ενασχόληση με τα παιδιά παίρνει δευτερεύουσα σημασία.

Και όμως από αυτό και μόνο το γεγονός μπορούν να ξεκινήσουν πολλά προβλήματα για το παιδί τα οποία γίνονται εμφανή στους γονείς κάποιες φορές με την ανάρμοστη συμπεριφορά των παιδιών.

Αυτή η ανάρμοστη συμπεριφορά που παρατηρείται τόσο στα πλαίσια της οικογένειας όσο και στο μεγαλύτερη κοινωνική ομάδα που ανήκουν στο ίδιο το σχολείο με την εμφάνιση του σχολικού εκφοβισμού.

Αναμφισβήτητα ο σχολικός εκφοβισμός υπάρχει περισσότερο από ποτέ στις μέρες μας και μάλιστα παρατηρείται και στις πρώτες τάξεις του σχολείου όπου τα παιδιά είναι ακόμα μικρά. Αποτελεί ένα ακόμα κοινωνικό αγκάθι στη δομή της κοινωνίας και η αναχαίτισή του θεωρείται αναγκαία αν δεν θέλουμε να φτάσουμε σε ακραίες μορφές βίας με το μεγάλωμα των παιδιών.

Όπως σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα αναζητάμε την ρίζα του προβλήματος που είναι και η αιτία του κακού. Από πού λοιπόν πηγάζει αυτή η επιθετικότητα των παιδιών που εκδηλώνεται τόσο στην οικογένεια όσο και στο σχολείο;

Αρκεί πρώτα να απαντήσουμε στο ερώτημα ποια είναι η μικρότερη μονάδα της κοινωνίας, το κύτταρο της; Λογικά από εκεί ξεκινά και συνεχίζει να επεκτείνεται. Το κύτταρο λοιπόν της κοινωνίας είναι η οικογένεια η ίδια. Είναι η πρώτη ομάδα που ανήκει το άτομο και η ομάδα που ασκεί την πρώτη επιρροή στο παιδί η οποία κρίνεται σημαντική και το ακολουθεί για ολόκληρη τη ζωή του.

Εάν λοιπόν στην οικογένεια επικρατεί αδιαφορία προς το παιδί, βία προς το παιδί ή ακόμα βία και μεταξύ των δύο γονέων ή υπερβολική προσοχή των γονέων προς το παιδί με αποτέλεσμα να γίνει κακομαθημένο και απαιτητικό τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι όλα αυτά θα διαμορφώσουν ένα μπόμπιρα που για παράδειγμα θα το παίζει νταής στο σχολείο προσπαθώντας να υιοθετήσει τους βίαιους ρόλους που βλέπει στο σπίτι.

Σήμερα θα μου πει κάποιος όμως ότι η οικογένεια δεν είναι πάντα εκείνη στην οποία τα παιδιά περνάνε πολλές ώρες αλλά τα παιδιά περνάνε πολλές ώρες στους παιδικούς σταθμούς ή με τους ανθρώπους που τα κρατάνε εάν οι γονείς εργάζονται. Στην περίπτωση αυτή υιοθετούν την συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών, εφόσον τα παιδιά στην ηλικία αυτή μιμούνται κατά κόρον.

Τα παιδιά δεν είναι ηλεκτρονικά μηχανήματα να πατήσουμε ένα κουμπί και να σταματήσουν π.χ. να τσιρίζουν. Θέλουν λεπτούς χειρισμούς, θέλουν χρόνο και προσοχή, θέλουν πνεύμα ομαδικότητας και όχι να τα αφήνουμε να παίζουν μόνα τους, να συζητάμε μαζί τους, να τρώμε μαζί τους, να είμαστε πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι ήρεμοι για τον εξής απλό λόγο ότι για τα παιδιά οι γονείς είναι οι πρώτοι καθρέφτες. Και φυσικά το σημαντικότερο θέλουν αγάπη και όχι μόνο ακριβά παιχνίδια και δώρα.

Στις δύσκολες εποχές που ζούμε αν υπάρχει μια ζωντανή ελπίδα αυτή είναι τα ίδια παιδιά μην τα δηλητηριάζουμε λοιπόν και αυτά εξαγοράζοντας την ανατροφή τους με πολλά δώρα , παιχνίδια, δραστηριότητες γιατί όσο απομακρύνονται από τη θαλπωρή μιας ζεστής οικογενειακής ατμόσφαιρας τόσο θα εξαγριώνονται και θα υιοθετούν επιθετικούς ρόλους. Τελικά μερικά πράγματα στη ζωή δεν έχουν σημασία αν δεν κάνεις με την καρδιά σου . Κανένας μας δε θυμάται πόσο κόστισε το δώρο που μας πήραν όταν ήμασταν παιδιά αλλά θυμόμαστε ότι μας πήραν κάτι. Κανένας μας δε θυμάται πόσο ακριβά ρούχα μας πήρε η μητέρα μας, αλλά θυμόμαστε με τι χαρά μας τα ταίριαζε όταν μας το φορούσε και πώς μας καμάρωνε μετά.

Δώστε στα παιδιά ψυχή, καρδιά, χαμόγελο και ποιοτικό χρόνο ( εννοώντας να ασχολούμαστε έστω και μισή ώρα μόνο με εκείνα χωρίς να κάνουμε παράλληλα και άλλα πράγματα) και δείξτε τα τον ήρεμο εαυτό σας και όχι τα άγχη σας και τις φωνές σας και να είσαστε σίγουροι ότι η αντανάκλαση όλων αυτών των θετικών στοιχείων θα ζωγραφιστεί σε ένα χαμογελαστό παιδικό πρόσωπο και σε μια ήρεμη παιδική ψυχή.

Χαρμπέα Ιωάννα κοινωνιολόγος/συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μυθιστορημάτων.

Βιβλία: Ζαφειρένια η κόρη του πυροσβέστη – παραμύθι για τη σχολική βία
Η απόχη της Ανδριάνας- διδακτικό
Ένοχες γόβες – μυθιστόρημα