Η απόφαση του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, για μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τέμενος, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία,αλλά μία καλά μελετημένη κίνηση στρατηγικού χαρακτήρα…
Το εμβληματικό αρχιτεκτονικό οικοδόμημα – σύμβολο του Χριστιανισμού και της Ρωμηοσύνης, με Παγκόσμια αίγλη, αναγνώριση και σεβασμό, μόνο τυχαία δεν επιλέχθηκε ν αλλάξει χαρακτήρα από τον Τούρκο Πρόεδρο, τη δεδομένη στιγμή.
Πέρα από τα συναισθήματα οργής και θλίψης του Ελληνισμού, των απανταχού Χριστιανών και του πολιτισμένου κόσμου, θα πρέπει να δούμε τη στόχευση των γειτόνων….
Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί με εντυπωσιακά υψηλούς ρυθμούς, έχει αναπτύξει την εγχώρια πολεμική της βιομηχανία, αλλά και την εν γένει βιομηχανική παραγωγή της.
Ενίσχυσε σε σημαντικό βαθμό τις Ένοπλες Δυνάμεις της και ιδιαίτερα το Πολεμικό της Ναυτικό.
Εκμεταλλεύεται με αρκετή επιτυχία την υποχώρηση της Αμερικανικής Συμπολιτείας από τα Ευρωπαϊκά δρώμενα και δη αυτά στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ σε αγαστή συμφωνία–συνεργασία με την Μόσχα, μοιράζουν σφαίρες επιρροής…
Με παρόμοια συμφωνία με τις ΗΠΑ, φαίνεται ότι αναλαμβάνουν υπεργολαβικά την εκπροσώπηση τους στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Βόρειο Αφρική και στη Μέση Ανατολή, υπό τον όρο μη διάρρηξης των σχέσεων με μέλη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου(ΝΑΤΟ).
Στο βάθος αχνοφαίνεται η ύπαρξη μυστικής Συμφωνίας ΜΟΣΧΑΣ-ΗΠΑ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ, για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σε βάρος των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ιδίως Γερμανίας – Γαλλίας …) και της Κίνας.
Η Τουρκία δεν βλέπει πλέον τον δυτικό της προσανατολισμό, ως την ιδανικότερη γι αυτήν επιλογή. Προτιμά μια καλή εμπορική σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου κατευθύνεται το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών της και ανεξαρτησία στην εξωτερική της πολιτική.
Με την “ομόδοξη” Ρωσία, διατηρεί στρατηγική σχέση…. Τα βρίσκουν στη Συρία, τα βρίσκουν στο Κουρδικό, θα τα βρουν στη Λιβύη…. Η Ορθόδοξη Ρωσία δεν είπε λέξη για την αλλαγή χαρακτήρα της Αγιάς Σοφιάς…. Είναι “εσωτερικό θέμα της Τουρκίας..” ,δήλωσε ο εκπρόσωπος της Ρωσίας… Ενώ στρατηγικά ακατανόητη είναι και η στάση της Γερμανίας, ότι είναι “εσωτερικό θέμα της Τουρκίας…. ”
Οι φιλοδοξίες του Ερντογάν, είναι πασιφανείς….: Ηγετικός ρόλος στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, αύξηση γοήτρου και επιρροής στους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς και δη τους Σουνίτες, μετατροπή της Κωνσταντινούπολης – μέσω της αλλαγής χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας – σε προσκυνηματικό πόλο για τους Μουσουλμάνους, αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Το επόμενο στρατηγικό βήμα Ερντογάν , υποθέτω θα είναι η μεταφορά της έδρας της Πρωτεύουσας , από την Άγκυρα στην Κωνσταντινούπολη…
Και το ερώτημα είναι, τί κάνουμε εμείς….
Επειδή πολλές φορές υποτιμούμε αυτά που έχουμε πετύχει, θα πρέπει να υπενθυμίσω τις μεγάλες στρατηγικές επιλογές της χώρας μας, διαχρονικά:
– Είσοδο στη Δυτική Συμμαχία ( ΝΑΤΟ), 1952.
– Είσοδο στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, 1979.
– Είσοδο στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση ΟΝΕ, 2001.
– Σταθερή εξωτερική πολιτική απ όλες τις Κυβερνήσεις, τουλάχιστον τα τελευταία 50 Χρόνια.
– Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, παρά την Οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας.
Το θέμα της Αγίας Σοφίας, δεν είναι Ελληνοτουρκικό πρόβλημα και δεν πρέπει να μετατραπεί σε διμερή διαφορά. Είναι πρόβλημα όλου του πολιτισμένου κόσμου. Είναι πρόβλημα όλων των θρησκευτικών ηγετών και δη του Χριστιανικού κόσμου. Είναι λάθος να λέγεται και να γράφεται ότι αφορά μόνον τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Αφορά όλο τον Χριστιανικό κόσμο .
Ορθόδοξους, Καθολικούς, Διαμαρτυρόμενους, Ευαγγελιστές…. Εξ άλλου η ανέγερση του μεγαλοπρεπούς Ναού της του Θεού Σοφίας, έγινε αρκετά χρόνια πριν το Σχίσμα των Εκκλησιών.
Η χώρα μας θα πρέπει να ενισχύσει έτι περαιτέρω τους δεσμούς της με τη Δύση. Πάντα εξ άλλου ο Ελληνισμός, ήταν το προπύργιο του πολιτισμένου κόσμου.
Όσες φορές η Ελλάδα είχε στέρεες στρατηγικές συμμαχίες και προσανατολισμούς, βγήκε νικήτρια στις μάχες και κερδισμένη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Στρατηγική συμμαχία με τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ. Χωρών που τα συμφέροντά τους θίγονται από την αμετροέπεια της Τουρκίας.
Άμεση ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων και δη του Πολεμικού μας Ναυτικού, παρά τα μεγάλα οικονομικά μας προβλήματα. Η θέσπιση ενός μονίμου τέλους υπέρ των Ενόπλων μας Δυνάμεων, είναι μια επιβεβλημένη κίνηση, παράλληλα με την αύξηση της στρατιωτικής θητείας.
Πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων μας.
Η κρίσιμη ώρα, πλησιάζει. Όσο πιο ισχυροί είμαστε, τόσο λιγότερες θυσίες θα χρειασθούν.
Ίσως , δεν μπορούμε να μιμηθούμε το Ισραήλ…. Μπορούμε όμως να διδαχθούμε πολλά απ αυτό….
“Θέλει αρετή και τόλμην, η ελευθερία…”
ΤΡΊΚΑΛΑ
Ηλίας Γ. Βλαχογιάννης
Πρώην Νομάρχης και βουλευτής Τρικάλων.