Ιδρύθηκε ο Σύλλογος Διαφύλαξης και Ανάδειξης Αγιομετεωρίτικης Κληρονομιάς «Μετεώρων Λιθόπολις»

Τα Ά­για Με­τέ­ω­ρα, ως γνω­στό, εί­ναι έ­να μο­να­δι­κής ο­μορ­φιάς και αρ­μο­νί­ας γε­ω­φυ­σι­κό φαι­νό­με­νο,

Τα Ά­για Με­τέ­ω­ρα, ως γνω­στό, εί­ναι έ­να μο­να­δι­κής ο­μορ­φιάς και αρ­μο­νί­ας γε­ω­φυ­σι­κό φαι­νό­με­νο, έ­νας χώ­ρος ζώ­σας προ­σευ­χής και λα­τρεί­ας και ταυ­τό­χρο­να έ­νας ι­στο­ρι­κός, πο­λι­τι­σμι­κός, καλ­λι­τε­χνι­κός, αρ­χι­τε­κτο­νι­κός και πνευ­μα­τι­κός πλού­τος α­νε­κτί­μη­της α­ξί­ας, που συ­νυ­φαί­νει μα­ζί με ό­λα τα άλ­λα, τα μείλια και τα τι­μαλ­φή του Έ­θνους μας.

Η ι­δι­αι­τε­ρό­τη­τα και η μο­να­δι­κό­τη­τα των Α­γί­ων Με­τε­ώ­ρων έγ­κει­ται στην α­πα­ρά­μιλ­λη σύ­ζευ­ξη του μο­να­δι­κού φυ­σι­κού το­πί­ου με την υ­ψη­λή αν­θρώ­πι­νη καλ­λι­τε­χνι­κή αι­σθη­τι­κή και την η­συ­χα­στι­κή πα­ρά­δο­ση του ορ­θό­δο­ξου μο­να­χι­σμού, η ο­ποί­α συν­τε­λεί­ται α­δι­α­λεί­πτως ε­πί αι­ώ­νες στις κορ­φές, στα κοι­λώ­μα­τα και στα α­πό­σκια των βρά­χων. Αυ­τή η άρ­ρη­κτη φυ­σι­κή, καλ­λι­τε­χνι­κή, θρη­σκευ­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή ε­νό­τη­τα α­πο­τε­λεί το αν­τι­κεί­με­νο του παγ­κό­σμιου εν­δι­α­φέ­ρον­τος και θαυ­μα­σμού.

Ως έ­να μο­να­δι­κό ζων­τα­νό μνη­μεί­ο παγ­κό­σμιας κλη­ρο­νο­μιάς με δι­ε­θνή α­κτι­νο­βο­λί­α και τε­ρά­στια πλα­νη­τι­κή α­να­γνω­ρι­σι­μό­τη­τα τα Ά­για Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν για την πε­ρι­ο­χή της Κα­λαμ­πά­κας, την Ελ­λά­δα και ο­λό­κλη­ρο τον κό­σμο μια υ­περ­πο­λύ­τι­μη πα­ρα­κα­τα­θή­κη, την ο­ποί­α ο­φεί­λου­με να προ­στα­τεύ­σου­με, να με­λε­τή­σου­με και να α­να­δεί­ξου­με.

Και εί­ναι αυ­τή α­κρι­βώς η πα­ρα­κα­τα­θή­κη, που γί­νε­ται αν­τι­κεί­με­νο ε­κτί­μη­σης και σε­βα­σμού α­πό αν­θρώ­πους σε ό­λα τα μή­κη και τα πλά­τη της γης. Για τού­το και τα Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν έ­να παγ­κό­σμιο πο­λι­τι­στι­κό α­γα­θό, ή­δη α­πό ε­τών α­να­γνω­ρι­σμέ­νο και εγ­γε­γραμ­μέ­νο στον κα­τά­λο­γο της Παγ­κό­σμιας Πο­λι­τι­στι­κής και Φυ­σι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς της U­N­E­S­CO.

Στο πρώ­το κρι­τή­ριο έν­τα­ξης των Με­τε­ώ­ρων στον κα­τά­λο­γο της U­N­E­S­CO α­να­φέ­ρε­ται χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: «”Αι­ω­ρού­με­να στον α­έ­ρα” (ό­πως εί­ναι και η ση­μα­σί­α της λέ­ξης στα Ελ­λη­νι­κά) τα μο­να­στή­ρια των Με­τε­ώ­ρων α­πο­τε­λούν έ­να μο­να­δι­κό αρ­χι­τε­κτο­νι­κό ε­πί­τευγ­μα και έ­να α­πό τα πιο δυ­να­μι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής με­τα­τρο­πής του χώ­ρου σε θέ­ση εγ­κα­τά­στα­σης, πε­ρι­συλ­λο­γής και προ­σευ­χής των μο­να­χών. Ει­δι­κά, αν σκε­φτού­με τις δύ­σκο­λες συν­θή­κες κα­τα­σκευ­ής τους, αν­τι­λαμ­βα­νό­μα­στε ό­τι α­ναμ­φι­σβή­τη­τα πρό­κει­ται για έ­να α­ρι­στούρ­γη­μα της αν­θρώ­πι­νης δι­ά­νοι­ας και μια “θε­ϊ­κή κα­τα­σκευ­ή”» (Κρι­τή­ριο i).

Η Ελ­λη­νι­κή Πο­λι­τεί­α α­να­γνω­ρί­ζον­τας τη σπου­δαι­ό­τη­τα των Με­τε­ώ­ρων ως πο­λι­τι­στι­κού μνη­μεί­ου τα α­να­κή­ρυ­ξε αρ­χαι­ο­λο­γι­κό χώ­ρο και προσ­δι­ό­ρι­σε τα ό­ρια των ζω­νών προ­στα­σί­ας του. Ε­πί­σης, α­να­γνω­ρί­ζον­τας τον ι­δι­αί­τε­ρο θρη­σκευ­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα τους ως μο­να­στι­κής πο­λι­τεί­ας, α­να­κή­ρυ­ξε την πε­ρι­ο­χή με το ν. 2351/1995 ως Ι­ε­ρό Χώ­ρο, ε­πι­βάλ­λον­τας συγ­χρό­νως πε­ρι­ο­ρι­σμούς εν­τός αυ­τού για την προ­στα­σί­α του θρη­σκευ­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα του.

Τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες η Μο­να­στι­κή Πο­λι­τεί­α των Α­γί­ων Με­τε­ώ­ρων γνω­ρί­ζει μί­α α­να­δη­μι­ουρ­γί­α σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα, τό­σο στην εγ­κα­τα­βί­ω­ση νέ­ων μο­να­χών και στην κοι­νο­βια­κή ζω­ή και ορ­γά­νω­ση των Ι­ε­ρών Μο­νών ό­σο και στην κτι­ρια­κή τους α­να­συγ­κρό­τη­ση.

Η Α­γι­ο­με­τε­ω­ρί­τι­κη Μο­να­στι­κή Κοι­νό­τη­τα και γε­νι­κό­τε­ρα το πε­ρι­ε­χό­με­νο της Α­γι­ο­με­τε­ω­ρίτι­κης κλη­ρο­νο­μιάς γί­νον­ται πρε­σβευ­τές ορ­θο­δο­ξί­ας, ελ­λη­νι­σμού, παι­δεί­ας, ι­δα­νι­κών και πο­λι­τι­σμού σε ό­λο τον κό­σμο. Εί­ναι αυ­τός ο μι­κρό­κο­σμος που ο κά­θε ε­πι­σκέ­πτης θα πά­ρει μα­ζί του σαν μια ζων­τα­νή γεύ­ση και α­νε­ξί­τη­λη εν­θύ­μη­ση α­πό την χώ­ρα μας, αλ­λά πα­ράλ­λη­λα και σαν έ­να νό­η­μα ζω­ής, που ως έ­θνος και ως λα­ός βι­ώ­νου­με και αν­τι­προ­σω­πεύ­ου­με.

Η ση­μαν­τι­κή αυ­τή μαρ­τυ­ρί­α της Μο­να­στι­κής Πο­λι­τεί­ας τι­μά­ται και προ­στα­τεύ­ε­ται και α­πό την U­N­E­S­CO η ο­ποί­α α­να­γνω­ρί­ζει ό­τι «τα Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν ση­μαν­τι­κό πα­ρά­δειγ­μα αν­ταλ­λα­γής αν­θρώ­πι­νων α­ξι­ών, γε­γο­νός το ο­ποί­ο ο­φεί­λε­ται στις χι­λιά­δες των αν­θρώ­πων που ε­πι­σκέ­πτον­ται α­πό ό­λον τον κό­σμο και θαυ­μά­ζουν τη μο­να­δι­κή μο­να­στη­ρια­κή αρ­χι­τε­κτο­νι­κή, ει­κο­νο­γρα­φί­α και κει­μή­λια, αλ­λά και τον α­ξι­ό­λο­γο μνη­μεια­κό χα­ρα­κτή­ρα του αρ­χαι­ο­λο­γι­κού χώ­ρου και του φυ­σι­κού το­πί­ου» (Κρι­τή­ριο ii).

Εί­ναι προ­φα­νές ό­τι τα κυ­ρί­αρ­χα συ­στα­τι­κά του χώ­ρου, η μο­να­χι­κή πα­ρά­δο­ση, ο πο­λι­τι­σμός, η αρ­χι­τε­κτο­νι­κή, η φυ­σι­κή ο­μορ­φιά και πολ­λά άλ­λα α­κό­μη εί­ναι αυ­τά που α­να­βι­βά­ζουν την του­ρι­στι­κή α­ξί­α της πε­ρι­ο­χής και την κα­θι­στούν έ­ναν α­πό τους ση­μαν­τι­κό­τε­ρους προ­ο­ρι­σμούς της πα­τρί­δας μας με τε­ρά­στια συμ­βο­λή στην α­νά­πτυ­ξη του δή­μου μας, του νο­μού μας και ό­λης της χώ­ρας.

Α­πα­ραί­τη­τος ό­ρος για την δι­α­τή­ρη­ση αυ­τού του ευ­ερ­γε­τή­μα­τος εί­ναι η προ­στα­σί­α του με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου και η δι­α­φύ­λα­ξη του ι­δι­αί­τε­ρου χα­ρα­κτή­ρα του και της υ­ψη­λής αι­σθη­τι­κής του.

Η α­πο­φυ­γή της υ­πο­βάθ­μι­σης του με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου λει­τουρ­γεί α­πο­τρε­πτι­κά και για την υ­πο­βάθ­μι­ση της ευ­ρύ­τε­ρης πε­ρι­ο­χής μας. Ο υ­πο­βι­βα­σμός και ευ­τε­λι­σμός ε­νός τό­σο υ­ψη­λού και ποι­ο­τι­κού θρη­σκευ­τι­κού, πο­λι­τι­σμι­κού και του­ρι­στι­κού α­γα­θού, η αλ­λοί­ω­ση του χα­ρα­κτή­ρα του και η με­τα­τρο­πή του σε έ­να εκ­κο­σμι­κευ­μέ­νο κέν­τρο πολ­λα­πλών χρή­σε­ων και δρα­στη­ρι­ο­τή­των πι­στεύ­ου­με ό­τι θα πλή­ξει καί­ρια την ει­κό­να και την δι­ε­θνή α­κτι­νο­βο­λί­α και των Με­τε­ώ­ρων αλ­λά και της πε­ρι­ο­χής μας γε­νι­κό­τε­ρα, κα­θώς θα χά­σει αυ­τή την μο­να­δι­κό­τη­τά του. Θα α­πο­τε­λέ­σει δε πλή­ρη α­να­σταλ­τι­κό πα­ρά­γον­τα στην α­νά­πτυ­ξη του θρη­σκευ­τι­κού και πο­λι­τι­στι­κού του­ρι­σμού, που κα­τε­ξο­χήν α­να­πτύσ­σε­ται στην πε­ρι­ο­χή μας.

Εί­ναι σα­φές ό­τι τα Ά­για Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν το α­νε­κτί­μη­το συγ­κρι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα και την πο­λύ­τι­μη πα­ρα­κα­τα­θή­κη για την πε­ρι­ο­χή μας, την ο­ποί­α δεν έ­χου­με δι­καί­ω­μα να α­πεμ­πο­λού­με, να κα­τα­σπα­τα­λού­με ή, πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, να εκ­ποι­ού­με. Α­λί­μο­νο αν πε­τά­ξου­με τα ά­για τοις κυ­σί («μη δό­τε τα ά­για τοις κυ­σί μη­δέ βά­λη­τε τους μαρ­γα­ρί­τας υ­μών έμ­προ­σθεν των χοί­ρων»­).

Για τους λό­γους αυ­τούς δεν αρ­κεί μό­νο να γνω­ρί­ζου­με τι εί­ναι τα Με­τέ­ω­ρα, αλ­λά κυ­ρί­ως να με­λε­τή­σου­με το πλού­σιο πε­ρι­ε­χό­με­νό τους, το ο­ποί­ο πέ­ραν ό­λων των άλ­λων, κυ­ρί­ως μπο­ρεί να μας κα­θο­δη­γή­σει στο α­λη­θι­νό νό­η­μα της ζω­ής στο ε­πέ­κει­να, να μας δώ­σει α­παν­τή­σεις στις αμ­φι­βο­λί­ες μας, στις α­να­ζη­τή­σεις μας, στις α­γω­νί­ες μας, στα α­δι­έ­ξο­δά μας. Να συμ­βάλλει στην πρό­ο­δο και την ευ­η­με­ρί­α του τό­που μας, χω­ρίς να θυ­σι­ά­ζε­ται στον βω­μό του ό­ποι­ου ευ­και­ρια­κού κέρ­δους.

Για να με­λε­τή­σου­με ό­μως ό­λο αυ­τό το α­πό­θε­μα πρέ­πει να το προ­σεγ­γί­σου­με κι’ αυ­τό πρέ­πει να εί­ναι η κα­θη­με­ρι­νή μας έν­νοι­α. Να με­λε­τή­σου­με τον πνευ­μα­τι­κό πλού­το, τα κει­μή­λια, τα α­ρι­στουρ­γη­μα­τι­κά καλ­λι­τε­χνή­μα­τα, τα έρ­γα τέ­χνης, τα αρ­χι­τε­κτο­νή­μα­τα, για­τί μέ­σα α­πό αυ­τά θα γνω­ρί­σου­με με­γά­λες στιγ­μές του πνεύ­μα­τος, των χει­ρών, του μό­χθου και του ι­δρώ­τα των οι­κι­στών του με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου, που α­γω­νί­στη­καν να οι­κο­δο­μή­σουν στις α­πό­κρη­μνες κορ­φές των βρά­χων και στα σκι­ε­ρά κοι­λώ­μα­τά τους. Να με­λε­τή­σου­με την πα­ρά­δο­ση που μας δι­έ­σω­σαν, τα πι­στεύ­μα­τά τους, τις αρ­χές και τις α­ξί­ες του βί­ου τους, τους στό­χους, τις ε­πι­λο­γές και τις προ­τε­ραι­ό­τη­τές τους και πώς ό­λα αυ­τά με­τα­φρά­ζον­ται ως νό­η­μα και ως πνευ­μα­τι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη στην σύγ­χρο­νη κοι­νω­νί­α μας.

Εί­ναι σα­φές πως προ­σεγ­γί­ζον­τας με έ­να τέ­τοι­ο τρό­πο τα Με­τέ­ω­ρα θα α­να­δει­χθεί και θα κα­τα­νο­η­θεί ο α­νε­κτί­μη­τος πλού­τος που αυ­τά πε­ρι­κλεί­ουν και θα α­πο­δο­θεί η δέ­ου­σα προ­σο­χή α­πέ­ναν­τι σε ό­λα ε­κεί­να που τεί­νουν να αλ­λοι­ώ­σουν τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά τους, τα ο­ποί­α η φύ­ση και η μο­να­χι­κή πα­ρά­δο­ση τούς προ­σέ­δω­σαν. Αυ­τά τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά θα πρέ­πει να προ­στα­τευ­θούν ως κό­ρη ο­φθαλ­μού για να κλη­ρο­δο­τη­θούν α­λώ­βη­τα και α­ναλ­λοί­ω­τα στις ε­πό­με­νες γε­νι­ές.

Στό­χος της πρω­το­βου­λί­ας μας εί­ναι να συμ­βά­λου­με στη δι­α­φύ­λα­ξη και προ­βο­λή της ταυ­τό­τη­τας των Α­γί­ων Με­τε­ώ­ρων, του πνευ­μα­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα τους, κα­θώς και γε­νι­κό­τε­ρα της ε­θνι­κής και πο­λι­τι­στι­κής μας κλη­ρο­νο­μιάς. Τα Με­τέ­ω­ρα, άλ­λω­στε, ό­πως και ό­λα τα ορ­θό­δο­ξα μο­να­στή­ρια, α­πο­τε­λούν δι­α­χρο­νι­κά τους θε­μα­το­φύ­λα­κες των πλέ­ον ου­σι­ω­δών συ­στα­τι­κών της ι­στο­ρί­ας μας και του λα­ού μας. Εί­ναι οι θε­μα­το­φύ­λα­κες της ορ­θο­δο­ξί­ας μας, της ε­λευ­θε­ρί­ας μας, της πα­ρά­δο­σής μας, της γλώσ­σας μας, της παι­δεί­ας μας, των κοι­νω­νι­κών α­ξι­ών μας και ό­λων αυ­τών, που τό­σο βάλ­λον­ται και αμ­φι­σβη­τούν­ται στην σύγ­χρο­νη ε­πο­χή της παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης, αλ­λά εί­ναι αυ­τά στα ο­ποί­α πρέ­πει να στη­ρι­χθού­με για να ε­ξέλ­θου­με α­πό την τρα­γι­κή κα­τά­στα­ση και την δει­νή κρί­ση που βι­ώ­νου­με.

Η α­φύ­πνι­σή μας, η ε­πι­στρο­φή μας στι­ς α­γνές και α­λη­θι­νές ε­θνι­κές μας πα­ρα­κα­τα­θή­κες και α­ξί­ες, στην ξε­χα­σμέ­νη μας πα­ρά­δο­ση, στην Ορ­θο­δο­ξί­α μας, στα μο­να­στή­ρια μας, στην γλώσ­σα και την ι­στο­ρί­α μας, εί­ναι ου­σι­α­στι­κά η μό­νη ορ­γα­νω­μέ­νη αν­τί­στα­σή μας στην α­πό­πει­ρα της νέ­ας ά­λω­σης του Ελ­λη­νι­σμού και στην ορ­γα­νω­μέ­νη προ­σπά­θεια αλ­λοί­ω­σης ό­λω­ν ό­σων συν­δι­α­μορ­φώ­νουν την ε­θνι­κή, θρη­σκευ­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή μας ταυ­τό­τη­τα.

Οι και­ροί ου με­νε­τοί!

Μέ­σα σε ό­σα προ­ε­τοι­μά­ζει και υ­φαί­νει για το μέλ­λον του κό­σμου το σύ­στη­μα της παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης, ό­λοι ό­σοι με­τέ­χου­με στην πρω­το­βου­λί­α αυ­τή ξε­κα­θα­ρί­ζου­με ό­τι δεν ε­ξαρ­τώ­μα­στε και δεν με­τέ­χου­με σε κα­νέ­ναν πο­λι­τι­κό μη­χα­νι­σμό, πα­ρά­τα­ξη ή ορ­γά­νω­ση. Φι­λο­δο­ξού­με να γί­νου­με μια ζων­τα­νή κυ­ψέ­λη δη­μι­ουρ­γι­κό­τη­τας και προ­σφο­ράς, που θέ­λει να μοι­ρα­στεί την α­γά­πη, το εν­δι­α­φέ­ρον και την φρον­τί­δα για την με­τε­ω­ρί­τι­κη και την εν γέ­νει ε­θνι­κή, θρη­σκευ­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή κλη­ρο­νο­μιά της πα­τρί­δας μας.

Για την εκ­πλή­ρω­ση αυ­τών των αρ­χών και των στό­χων προ­χω­ρή­σα­με στην σύ­στα­ση ε­νός πα­νελ­λή­νιου φο­ρέ­α με την ε­πω­νυ­μί­α «ΣΥΛ­ΛΟ­ΓΟΣ ΔΙ­Α­ΦΥ­ΛΑ­ΞΗΣ ΚΑΙ Α­ΝΑ­ΔΕΙ­ΞΗΣ ΑΓΙΟΜΕ­ΤΕ­Ω­ΡΙ­ΤΙ­ΚΗΣ ΚΛΗ­ΡΟ­ΝΟ­ΜΙΑΣ» με τον δι­α­κρι­τι­κό τί­τλο «ΜΕ­ΤΕ­Ω­ΡΩΝ ΛΙ­ΘΟ­ΠΟ­ΛΙΣ»και έ­δρα την Κα­λαμ­πά­κα.

Γι’ αυ­τό, η Ε­πι­τρο­πή Πρω­το­βου­λί­ας για την ί­δρυ­ση αυ­τού του «Συλ­λό­γου» σας προ­σκα­λεί, αν συμ­φω­νεί­τε με τις πα­ρα­πά­νω το­πο­θε­τή­σεις και δι­α­πι­στώ­σεις, να προ­σέλ­θε­τε, α­πευ­θυ­νό­με­νοι σε κά­ποι­ον α­πό την Ε­πι­τρο­πή, και να γί­νε­τε μέ­λη του.

Επικοινωνία: info@meteoronlithopolis.gr

τηλ. 6944145784 και 6978881058

Τα μέλη της Επιτροπής

• Καλύβας Γρηγόριος
• Μπουλογεώργος Ευάγγελος
• Λάσκος Δημήτριος
• Καρανίκας Απόστολος
• Δημητρούλης Βασίλειος
• Αθανασούλα Βασιλική-Μαρία
• Αδάμος Κων/νος