Η θέση του Οδοντιατρικού Συλλόγου Τρικάλων σχετικά με την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδας για τη Θεία Κοινωνία
Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε όλοι μας το θέμα της ραγδαίας, παγκόσμιας εξάπλωσης του νέου στελέχους κορωνοϊού SARS-CoV-2.
Εδώ και λίγες εβδομάδες έχουμε ήδη τα πρώτα κρούσματα και στη χώρα μας και μια δέσμη μέτρων-ορισμένα εκ των οποίων συνειδητά καθ’ υπερβολή-λαμβάνονται με σκοπό την αποτροπή της ανεξέλεγκτης διασποράς η οποία δύναται να έχει βαρύτατες συνέπειες για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και να εξαντλήσει τα, ήδη βεβαρημένα, όρια του Εθνικού Συστήματος Υγείας με απροσδιόριστο αντίκτυπο για όλους μας.
Με έκπληξη διαβάσαμε σήμερα, Δευτέρα 09 Μαρτίου, πως η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας ανακοίνωσε ότι η Θεία Κοινωνία δεν αποτελεί έναν από τους πιθανούς τρόπους μετάδοσης του ιού.
Η ανακοίνωση αυτή ήρθε σαν επιστέγασμα σε σειρά, θλιβερών, δηλώσεων ρηθέντων υπό βουλευτών και, φευ, επιστημόνων λοιμοξιολόγων-ευτυχώς όχι ως επίσημες τοποθετήσεις, δυστυχώς καθ’υπέρβαση του ρόλου τους και συγχέοντας, σε κάθε περίπτωση, την πίστη με την επιστημονική αλήθεια και τεκμηρίωση.
Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είμαστε, σε καμία περίπτωση, ειδικοί ή αρμόδιοι ώστε να ορίσουμε τους κανόνες και τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας.
Αυτή η ευθύνη ανήκει σε άλλες ειδικότητες και η στήριξή μας στο έργο τους πρέπει να είναι ξεκάθαρη και άνευ παρεκκλίσεων και υποσημειώσεων.
Επίσης επ ουδενί αμφισβητούμε το θεμελιώδες και αναντίρρητο δικαίωμα του ανθρώπου να πιστεύει στα Θεία και να μετέχει σε λατρευτικές εκδηλώσεις.
Όμως ως επιστήμονες/λειτουργοί του χώρου της υγείας, που έχουμε γίνει κοινωνοί συγκεκριμένων και μη αμφισβητήσιμων γνώσεων αναφορικά με τις μολυσματικές νόσους και την μετάδοση αυτών και ως επαγγελματίες που λειτουργούμε καθημερινά και απαράβατα με ένα αυστηρότατο πρωτόκολλο αποφυγής διασποράς μολυσματικών ασθενειών, οφείλουμε να στηλιτεύσουμε, εξαντλώντας όλα τα όρια της αυστηρότητας, την εν λόγω ανακοίνωση.
Πολλώ δε όταν ναι μεν κάνει λόγο για «αποφυγή εναγκαλισμών και ασπασμών» αλλά δεν εξαιρεί τον ασπασμό τον εικόνων η το χειροφίλημα του ιερέα-τα οποία εξάλλου, εν αντιθέσει προς τη Θεία Κοινωνία, δεν ανήκουν στα Ιερά Μυστήρια.
Ειλικρινά αδυνατούμε να αντιληφθούμε τον δογματισμό της Ελληνικής Εκκλησίας την ώρα που άλλες Εκκλησίες ανά τω κόσμο -Ορθόδοξες, Καθολικές-τροποποιούν τα τελετουργικά τους πειθαρχώντας στις γενικές οδηγίες του Π.Ο.Υ. με σκοπό την προστασία του πληθυσμού, ενώ το ίδιο κάνουν και άλλες θρησκείες-ακόμη και αυστηρότερες ως προς τις υποχρεώσεις των πιστών τους-φτάνοντας ακόμη και σε αναβολή τελετουργικών.
Ευελπιστούμε και ευχόμαστε, έστω την ύστατη ώρα, να πρυτανεύσει η λογική και να λειτουργήσουμε βάση της ρήσης «τα του θεού τω θεώ και τα του καίσαρος τω καίσαρι».