Η Πάραλος άραξε στον ΟΣΕ

Στον ΟΣΕ Καλαμπάκας άραξε η Πάραλος που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Καλαμπάκα και παίζει τον δικό της ρόλο στο κυνήγι του θησαυρού.

Στον ΟΣΕ Καλαμπάκας άραξε η Πάραλος που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Καλαμπάκα και παίζει τον δικό της ρόλο στο κυνήγι του θησαυρού. Η Πάραλος έμεινε για μια ημέρα στην πλατεία Δημαρχείου και σήμερα το μεσημέρι μετακινήθηκε στον ΟΣΕ Καλαμπάκας ενώ σύντομα θα αλλάξει και πάλι θέση.

Μια φορά κι έναν καιρό…αλλά μπορεί και σήμερα, κάπου στα βάθη των αιώνων … αλλά μπορεί και τώρα τις τελευταίες μέρες,  γεγονότα  που πέρασαν στη λήθη των ανθρώπων θα ζωντανέψουν στη μικρή μας πόλη.

Στη σφαίρα λοιπόν του θρύλου   μια βασιλική οικογένεια  κατοικούσε στην κορφή της Αϊάς, τον βράχο που συνδεόταν με τον άλλο του Άλτσου με κρεμαστό γεφύρι.

Μια μέρα η βασιλοπούλα, καθώς έκανε τον περίπατό της στο γεφύρι της έπεσε το γοβάκι στα βαθιά νερά της λίμνης. Έκανε να το πιάσει, γλίστρησε, έπεσε και πνίγηκε.

Στην απελπισία τους έπεσαν και οι γονείς από τον Άλτσο και πνίγηκαν.

Ο θεός Ποσειδώνας, που αγαπούσε τη βασιλοπούλα, λυπημένος, χτύπησε με την τρίαινά του και εκεί που συναντιόνταν ο Όλυμπος και η Όσσα  ανοίχτηκε ένα πέρασμα και τα νερά έπεσαν στη θάλασσα.

Στο σημείο που έπεσε η βασιλοπούλα έγινε ένας ψιλόλιγνος βράχος που ονομάζεται ΄΄Ρόκα ΄΄, ενώ το βασιλικό αντρόγυνο έγινε ένας άλλος βράχος, ΄΄ το αντρόγυνο ΄΄ που λέμε, γιατί μοιάζει με κάτι τέτοιο.

Σε άλλη περιοχή της χώρας, στη σφαίρα της Αρχαίας Ελλάδας, κάπου στην Αθήνα γίνονταν τα ΄΄ Ελευσίνια  Μυστήρια  ΄΄ πρόγονοι του σημερινού ΄΄ Καρναβαλιού ΄΄ .     (  Κατά πάσα πιθανότητα η λέξη Καρναβάλι προέρχεται από τη λατινική λέξη carrus navalis  που σημαίνουν ναυτικό αμαξίδιο ) . Για να μεταφερθεί το Ιερό Πέπλο της Αθηνάς στον Παρθενώνα με πομπή, παρήλαυνε μια μικρογραφία Ιερού πλοίου, όπως η Πάραλος από τη Δήλο. Σε αρχαία αγγεία συναντάμε  παράσταση του Διονύσου που κάθεται πάνω σε ένα τέτοιο πλοίο.

Κι έτσι, λοιπόν,  η Πάραλος που πήρε μέρος σε πολέμους, σε ταξίδια, γνώρισε ανθρώπων συμφορές και πόνους, αξιώθηκε να ακούσει και την τραγική ιστορία της Ρόκας. Πολύ θα ήθελε να έβλεπε το πέτρινο άγαλμά της, να καλέσει μάγους ξωτικά να φέρει όλα τα γιατρικά του κόσμου να την ζωντανέψει. Μα, πώς είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο, αφού ρόλος της είναι να πλέει, να σιγοτραγουδάει στον ήμερο καιρό και να παλεύει με τα κύματα; Πώς να αλλάξει τη φύση της, πώς να  αφήσει τα νερά της;

Τα χρόνια έτσι κυλούν. Το Ιερό πλοίο συνεχίζει  τα ταξίδια του μέσα στους αιώνες. Γνωρίζει καπεταναίους, ναύτες και τους αλλάζει. Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάζει. Στο κατάρτι της είχε για σημαία το καλό των ανθρώπων και έτσι πορεύεται!

Στο νου της όμως πάντα έχει τη Ρόκα. Τόσο άδικα να χαθεί μια τέτοια ομορφιά;  Και προσπαθεί από παράξενους  πραματευτάδες και ταξιδευτές να μαθαίνει νέα για τον τόπο που απλώνονταν μπροστά από τη Ρόκα . Κάτω από τους θεόρατους βράχους κείτεται μια γραφική πόλη και στα πόδια της μπροστά  απλώνεται απέραντος κάμπος . Της αρέσουν αυτά που ακούει: για τους ανθρώπους, τις ασχολίες, την καθημερινή ζωή τους , τα δημιουργήματα τους, για τις σχέσεις τους.

Κάποτε περί τα 1800 ένα κοτζαμπάσης που την συνάντησε τυχαία της ανέφερε  για αυτή την πόλη και  με πολλή έπαρση της μίλησε για το ψηλότερο κτίσμα που ήταν βέβαια δικό του. Άλλοτε πάλι, συνάντησε μια ομάδα ηθοποιών, τα μπουλούκια όπως τα λέγανε, που δε μοιάζουν μ΄ αυτούς των αρχαίων τραγωδιών και ετοιμάζονταν να πάνε να δώσουν παράσταση στην Καλαμπάκα. Τι πνευματική άνθηση σκέφτηκε! Πολλές φορές έπιανε τον εαυτό της  να βρίσκεται ανάμεσα σ΄ αυτούς τους ανθρώπους να χωρατεύει μαζί τους,  να … ΖΕΙ.

Σήμερα βρίσκεται αραγμένη στον Πειραιά σε κάποιο μόλο. Έχει  γίνει μουσειακό αντικείμενο   και χιλιάδες περιηγητές επισκέπτονται καθημερινά την αρχαία τριήρη, έστω και σε κακά χάλια. Δεν έχει παράπονο. Περνάει όμορφα, αφού καθημερινά γνωρίζει ανθρώπους και ιστορίες.

Μια μέρα όμως την επισκέφτηκαν  Πέντε άνθρωποι.  Τη βεβαίωσαν ότι, παρόλο που ασχολούνται με τα γράμματα και τα οικονομικά, θα την επισκευάσουν. Της φάνηκαν κάπως περίεργοι, ήταν και λίγο …δυσκίνητοι και της δόθηκε η εντύπωση πως  είναι αδύνατο να κάνουν κάτι τέτοιο. Δεν είχε να χάσει όμως τίποτε. Δέχθηκε και αφέθηκε στα χέρια τους. Από τότε οι πέντε άνθρωποι ρίχθηκαν με μεράκι να κάνουν το ακατόρθωτο. Και το κατόρθωσαν . Μέσα σε λίγες μέρες η Πάρολος δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από την αρχαία της αίγλη.  Ζωντάνεψαν η πρύμνη, η πλώρη,  , τα κουπιά, το έμβολο.  Το τεράστιο μάτι έπαψε να είναι βλοσυρό κι έγινε καλοκάγαθο. Όμως όσο πιο πολύ ζωντάνευε, τόσο πιο πολύ τους ζήλευε. Της θύμιζαν ταξίδια μακρινά, της ξυπνούσαν τον πόθο να γνωρίσει άλλους τόπους, άλλους ανθρώπους. Κι όταν έμαθε πως κατάγονται από το Αιγίνιο, τους ζήτησε να την φιλοξενήσουν .

Οι Πέντε έπεσαν σε  σύσκεψη βαθιά, μυστική και πήραν τη μεγάλη απόφαση. Να κάνουν το παράλογο, να βαδίσουν με το συναίσθημα, και αφού η Πάρολος ήταν έτοιμη για να ταράξει τα νερά, βγάλανε την Πάρολο από τα νερά. Και το όνειρό της γίνεται πραγματικότητα.

Να την τώρα καμαρωτή στην Εθνική οδό να ρωτάει τους πάντες και τα πάντα, για να βρεί την Ιθάκη της, τον προορισμό της.

Και μεις εδώ κάτοικοι της Αρχαίας Ιθώμης, του Αιγινίου, της σημερινής Καλαμπάκας σε υποδεχόμαστε, στρώνουμε υδάτινο χαλί στους δρόμους μας, για να ξεναγηθείς, σου μιλάμε για ανατολές γεμάτες ελπίδα και αφήνουμε ελεύθερους τους εαυτούς μας να μας παρασύρεις στο πιο τρελό ξεφάντωμα.

συνεχίζεται…