Ένας χρόνος μετά τις πλημμύρες…
Το βράδυ της Τετάρτης πριν το τελικό ξέσπασμα του Daniel πήρα την τσάντα μου και μια εικόνα και φύγαμε άρον άρον από το σπίτι χωρίς δεύτερη σκέψη…
Θυμάμαι πως κοιτούσα τι θα μπορούσα να σώσω εκείνη την ώρα! Μα δεν προλάβαινα! Κάθε λεπτό ήταν τόσο κρίσιμο ακόμα και για την ίδια τη ζωή μας! Σκέφτηκα ότι θέλω μόνο δύναμη εκείνη την ώρα και πήρα την εικόνα στην αγκαλιά μου.
Φύγαμε με την ελπίδα ότι την άλλη μέρα θα σταματήσει η βροχή και θα γυρίζαμε! Που να ξέραμε! Κλείνοντας την εξώπορτα και μπαίνοντας στο αμάξι μου να φύγουμε κοίταξα τα λουκια του σπιτιού..
Η βροχή χοροπηδουσε και έφτανε τόσο ψηλά…Με δυσκολία κατάφερα να φτάσω στα Τρίκαλα…Και μετά το χάος! Άλλαξε όλη η ζωή μου..Πέρασα πολλές καταστάσεις και δοκιμασίες..
Και πιστέψτε με ότι δεν ειναι το χάνεις αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις βλέπεις τι ανθρώπους είχες δίπλα σου …Ποτέ δεν πίστευα στην κακία και στη μιζέρια των ατόμων και όμως φίλοι και φίλες με απογοήτευσαν με το χειρότερο τρόπο. Δύσκολες καταστάσεις να μην ξέρεις πραγματικά με τι στενοχωρηθεις!
Ένας χρόνος μετά με βρίσκει όρθια τουλάχιστον.. Να μπορώ ακόμα να γελάω και να ελπίζω… Στον χρόνο αυτό όμως καινούριοι άνθρωποι και φιλίες μπήκαν στη ζωή μου που με αγκάλιασαν, μου στάθηκαν όταν τους είχα πραγματικά ανάγκη και με έσωσαν στην κυριολεξία. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτούς!
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά η πλημμύρα ήταν για μένα ένα μεγάλο μάθημα ζωής! Η ειρωνεία είναι ότι σπούδασα κοινωνιολογος αλλά μετά την πλημμύρα έμαθα τι εστι κοινωνία!
Το ευχάριστο είναι ότι άντεξα. Σίγουρα ότι περνάμε γράφεται στην καρδιά μας! Η δική μου όμως δεν ράγισε..γιατί όσο και να ήθελαν να τη σπάσουν κάποιοι ο Θεός μου έστειλε φυλακες αγγέλους που με προστάτευαν από όλα αυτά.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά και να θίξω άτομα και καταστάσεις αλλά δεν έχει νόημα! Νόημα έχει να καταλάβουμε με ποιους ανθρώπους πρέπει να βαδίζουμε δίπλα δίπλα, χέρι χέρι ή και αγκαλιά! Για τους άλλους δεν με απασχολεί!
Γιατί φίλοι μου το βιβλίο της ζωής μας το γράφουμε οι ίδιοι οπότε βάζουμε οποίους θέλουμε μέσα σε αυτό και ότι περισσεύει στον κάδο των αχρήστων!
Δεν υπάρχουν χρήσιμοι ηλιθιοι όλοι οι ηλιθιοι είναι άχρηστοι γι αυτό όσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα για εμάς! Εγώ προσωπικά το παρεβλεπα…Η πλημμύρα ήταν εκείνη που μου άνοιξε τα μάτια και είδα τις μάσκες να πέφτουν! Μήνυμα σε όλους τους πλημμυροπαθεις μείνετε δυνατοί όλοι δοκιμάζονται..Πέρυσι ειμασταν εμείς! Αύριο ποιος ξέρει!
Έτσι είναι η ζωή απρόβλεπτη με τα άσχημα και όμορφα μαζί!
Απολαύστε την όσο μπορείτε όμως γιατί είναι γλυκιά όπως και να χει!