Μέχρι σήμερα η παγκόσμια νομισματική πολιτική, στηρίζεται στο κανόνα ζήτησης και προσφοράς των νομισμάτων.
Ο Πούτιν θέλει να καταστήσει το ρούβλι παγκόσμιο νόμισμα. Ζητώντας οι πληρωμές για την αγορά φυσικού αερίου κλπ να γίνονται σε ρούβλια, αυξάνει παγκοσμίως τη ζήτηση του ρουβλιού, οπότε στη νομισματική αγορά αναβαθμίζεται και βραχυχρόνια θα εισάγει τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάρια και ευρώ και άλλα ισχυρά νομίσματα από την αγορά του ρουβλιού και μακροπρόθεσμα καθιστά το ρούβλι νόμισμα παγκόσμιων συναλλαγών, όπου αυτό θα ζητείται παγκόσμια ,οπότε αυξάνεται η ζήτηση του και το κόστος αγοράς του, κυρίως σε δολάρια και ευρώ με επιπλέον κόστος για τους Δυτικούς, και αυξάνονται οι παγκόσμιες επενδύσεις πάνω σε αυτό.
Αποτέλεσμα της παγκόσμιας ζήτησης του ρουβλιού είναι η δυνατότητα να δίνει εντολή στην Ρωσική Κεντρική Τράπεζα και στο Νομισματοκοπείο της ,να τυπώνει νέα ρούβλια – απλά χαρτιά, που θα λαμβάνουν νομισματική αξία και δε θα γίνονται πληθωριστικά, αφού το νόμισμα θα ζητείται παγκοσμίως και θα είναι προϊόν συναλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο, και στο οποίο θα επενδύει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος ανά την υφήλιο τις οικονομίες του ,όπως γίνεται σήμερα κυρίως με το δολάριο και το ευρώ.
Αυτό όμως σημαίνει ότι θέλει να πάρει τη θέση του δολαρίου και του ευρώ ή μέρος αυτών, που μέχρι σήμερα κυρίως έχουν το ρόλο των παγκόσμιων νομισμάτων, πράγμα που ουδέποτε θα δεχθεί η Δύση.
Εν ολίγοις, θέλει να εγκαθιδρύσει εκ νέου το χρυσό κανόνα, χρυσού- νομίσματος που ίσχυε έως το 1930 σε κανόνα φυσικού αερίου- νομίσματος.
Επικίνδυνα πράγματα που προφανώς εάν το εφαρμόσει, τότε μετά βεβαιότητας έχουμε παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο με απρόβλεπτες οικονομικές και πολιτικές καταστάσεις και θα αναγκάσει τη Δύση να κόψει κάθε συναλλαγή με τη Ρωσία και προφανώς θα διακόψει βίαια την αγορά φυσικού αερίου και πετρελαίου από αυτή.