Γρηγόρης Καλύβας: Πολίτες του κόσμου και όχι Έλληνες

Από μάθημα ομολογίας  μάθημα θρησκειολογίας  . Γιατί δεν είναι τυχαίο και γιατί είναι αντισυνταγματικό  

Από μάθημα ομολογίας  μάθημα θρησκειολογίας  . Γιατί δεν είναι τυχαίο και γιατί είναι αντισυνταγματικό  

Δια της παιδείας οι νέοι βλαστοί παραλαμβάνουν όλα εκείνα τα στοιχεία που αφορούν την πορεία του μέσα στον ιστορικό χρόνο ούτως ώστε να τα μεταφέρουν στο επέκεινα για να συνεχίσει να πορεύεται στο μέλλον χωρίς να απολέσει την ιδιοσυστασία και εθνική υπόστασή του .

Στην Ελλάδα εν ονόματι της δήθεν προόδου και του εκσυγχρονισμού κατεδαφίζουμε όλο το οικοδόμημα των θεσμών και αξιών που παραδοσιακά αποτελούν το υπόβαθρο του οικοδομήματος που λέγεται έθνος τα οποία βέβαια όχι τυχαία βαπτίζονται μαύρος συντηρητισμός . ‘Έτσι αποδεχόμαστε και μιμούμεθα όλα τα στραβά και ανήθικα των ξένων οικοδομώντας μια κοινωνία άλλη παρασάγγας μακράν των χαρακτηριστικών που μας αυτοπροσδιορίζουν ως Έλληνες . Δηλαδή την πίστη μας , την παράδοσή μας , την ιστορία μας , τις αξίες , διολισθαίνοντας ταχύτατα στην κυρίαρχη άποψη που θέλει την μετατροπή του κόσμου σε μια ομοιόμορφη ατομική και συλλογική μάζα χωρίς εθνικούς ή θρησκευτικούς προσδιορισμούς .

Αυτό το δημιούργημα που ετοιμάζουν ονομάζεται παγκόσμιος πολίτης .

Και αυτή η διαδικασία έχει κέντρο και εργαλεία . Η παγκοσμιοποίηση , η νέα τάξη πραγμάτων , η παγκόσμια διακυβέρνηση , η πανθρησκεία δεν είναι αφηρημένες έννοιες ιδεοληψίες που δεν έχουν περιεχόμενος . Απεναντίας , είναι άνθρωποι , έννοιες , μηχανισμοί και μέσα που αποσκοπούν να καταστρέψουν ότι αντιστέκεται στα σχέδια και στις επιδιώξεις τους όσον αφορά τον κόσμο του αύριο που οικοδομούν .
Η συνταγή είναι , άλλωστε δοκιμασμένη και επιτυχημένη και συνοψίζεται στο τρίπτυχο «δημιουργώ το πρόβλημα , προκαλώ αντίδραση και επεμβαίνω επιβάλλοντας την λύση που εγώ θέλω» .
Για την Ελλάδα συγκεκριμένα γνωρίζοντας ότι το βασικό στοιχείο που συγκροτεί την εθνική ταυτότητα είναι η πίστη , η Ορθοδοξία ,η Εκκλησία , η παράδοση, βάλλουν κατά αυτών των θέσμιων και αξιών προκειμένου να τα αποδομήσουν και στη θέση τους να τοποθετήσουν άλλα , σύγχρονα και προοδευτικά , υποτίθεται , που εξυπηρετούν την νέα πραγματικότητα ζωής , κοινωνικής οργάνωσης και αναγκών του ανθρώπου.

Σ΄ αυτήν ακριβώς την στρατηγική εντάσσεται η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας όσον αφορά την μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών από μάθημα ομολογίας σε μάθημα θρησκειολογίας . Στόχος ; Να μην έχει ομολογιακό χαρακτήρα αλλά θρησκειολογικό , προκειμένου οι μαθητές του δημοτικού σχολείου να έρθουν σε επαφή με άλλες θρησκείες. Ναι , το ελληνόπουλο – μαθητής , πριν διδαχθεί την Θρησκεία του πρέπει να μάθει για τις άλλες Θρησκείες .

Το ζήτημα ούτε τυχαία προέκυψε , ούτε απλό είναι . Έχει την πολιτική , την νομική και την ουσιαστική του διάσταση .

Η πολιτική διάσταση σχετίζεται με το γεγονός ότι το εγχώριο πολιτικό σύστημα αγόμενο και φερόμενο από τις εξωχώριες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης , εκτελεί τις εντολές που έχουν να κάνουν με τον μετασχηματισμό του έλληνα πολίτη σε πολίτη του κόσμου αποχρωματισμένο από κάθε εθνικό , θρησκευτικό , πολιτιστικό και αξιακό προσδιορισμό .

Το νομικό συνδέεται με το σύνταγμά μας που ξεκινά ως εξής : «Eις τo όνoμα της Aγίας και Oμooυσίoυ και Aδιαιρέτoυ Tριάδoς» ενώ στο άρθρo 3 υπογραμμίζει ότι επικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατoλικής Oρθόδoξης Eκκλησίας τoυ Xριστoύ. H Oρθόδoξη Eκκλησία της Eλλάδας, πoυ γνωρίζει κεφαλή της τoν Kύριo ημών Iησoύ Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δoγματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινoύπoλης και με κάθε άλλη oμόδoξη Eκκλησία τoυ Xριστoύ· τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τoυς ιερoύς απoστoλικoύς και συνoδικoύς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις….».

Και αυτό συνδέεται με το τρίτο επίπεδο, το ουσιαστικό ,που έχει να κάνει με την παράδοσή μας όπου η πίστη , η Ορθοδοξία , η εκκλησία , καθορίζουν την εθνική μας συνείδηση και ταυτότητα . Κατά πλήρη αναντιστοιχία Συντάγματος και νόμου οι ορθόδοξοι μαθητές με τους φακέλους μαθήματος που τους διανεμήθηκαν θα διδάσκονται ένα πανθρησκειακό μάθημα το οποίο εντέχνως ενσταλάζει στις ψυχές των την ιδέα ότι «όλες οι θρησκείες είναι λίγο πολύ το ίδιο» κάτι που οδηγεί στον αγνωστικισμό ,στην αθεΐα και φυσικά στον αποχρωματισμό των ελληνόπαιδων .
Μάλιστα η παραπάνω υποχρέωση ισχύει μόνο για τους πλειοψηφούντες ορθοδόξους μαθητές, ενώ οι μειοψηφούντες ετερόδοξοι και ετερόθρησκοι θα έχουν το δικαίωμα να διδάσκονται ομολογιακό μάθημα, σύμφωνα με την πίστη τους.

Δηλαδή τι κάνουμε στην ουσία ; Είτε εσκεμμένα , είτε απερίσκεπτα παραγνωρίζουμε ότι απευθυνόμαστε σε ένα αμιγώς Χριστιανικό σύνολο που αποτελεί σύμφυτο της ταυτότητας του Έλληνος και καλούμε το νέο άνθρωπο να μάθει όχι ότι σχετίζεται με την πίστη του αλλά ότι σχετίζεται με άλλες θρησκείες , δόγματα , θρησκευτικές , σέκτες κ.λ.π. .

Η δικαιολογία ; Ότι αυτό εμπλουτίζει το γνωστικό υπόβαθρο στο πλαίσιο του πολυπολιτισμικού σχολείου το οποίο πλέον έχουμε στην Ελλάδα και ότι εξευρωπαΐζει την χώρα . Τίποτε ψευδέστερον αυτού . Η Ελλάδα δεν εξευρωπαΐζεται . Η Ελλάδα μετασχηματίζεται χάνοντας τον εαυτό της και την ψυχή της . Η Ελλάδα χάνεται ως έθνος.

Και δεν σταματούν εδώ . Δεν είναι διόλου τυχαία και όλες οι άλλες , έτσι ονομαζόμενες δήθεν μεταρρυθμίσεις , που αναφέρονται σε βασικές δομές και αξίες του γνήσιου Ελληνικού σχολείου όπως ο εκκλησιασμός , η πρωινή προσευχή , η αποστολή του εθνικού μας συμβόλου , η αποκαθήλωση των ιερών εικόνων , η κατάργηση των παρελάσεων , η αλλοίωση της ιστορίας και μια σειρά άλλα , που λοιδορούνται , απαξιώνονται , ταυτιζόμενα με συντήρηση .

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής επίσης ότι παράλληλα με την διάλυση του παραδοσιακού ελληνικού σχολείου εξυφαίνεται και ο αξιακός και ηθικός εκφυλισμός που αφορά την παραδοσιακή κοινωνική οργάνωση η οπαία δημιούργησε υγιή κοινωνία και έθνος που έγραψε λαμπρές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία υπερασπιζόμενη πανανθρώπινες αξίες και φυσικά τα ιερά και τα όσια της φυλής μας .

Για να γυρίσουμε στο μάθημα των Θρησκευτικών όσοι υποστηρίζουν την κατάργησή του ή την μετατροπή του από μάθημα ομολογίας σε μάθημα θρησκειολογίας θα πρέπει να απαντήσουν γιατί για τον έλληνα Χριστιανό μαθητή δεν θεωρείται προσβολή η διδασκαλία άλλων Θρησκειών και δογμάτων και θεωρείται προσβολή για τους μαθητές άλλων θρησκειών και δογμάτων το δικαίωμά του να διδάσκεται την θρησκεία των προγόνων του;

Έχοντας ως δεδομένο ότι επικρατούσα Θρησκεία στη χώρα μας είναι η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία φρονούμε πως σκοπός του μαθήματος είναι να καταστήσει τους μαθητές «κοινωνούς των αληθειών της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης». Οι αρχές αυτές αποτυπώνονται στον τρόπο με τον οποίο είναι διαμορφωμένο το μάθημα των θρησκευτικών στα διδακτικά βιβλία, όπου ως βασικό προαπαιτούμενο τίθεται ότι ο Έλληνας πολίτης είναι παραδοσιακά χριστιανός-ορθόδοξος Έλλην .

Με βάση την συγκεκριμένη επιχειρηματολογία κρίθηκε από το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο (ΣτΕ) ότι είναι υποχρεωτική η διδασκαλία και η παρακολούθηση του μαθήματος των θρησκευτικών, ενώ η απαλλαγή από αυτό προϋποθέτει αξιόπιστη δήλωση των γονέων των μαθητών ότι οι τελευταίοι είναι άθεοι, ετερόδοξοι ή αλλόθρησκοί.

Στην ίδια λογική, το ΣτΕ έκρινε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να εξασφαλίζει την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών για ικανό αριθμό ωρών εβδομαδιαίως . Επιπλέον η επίσημη εκκλησία θεωρεί πως οτιδήποτε βγαίνει έξω από την γραμμή του ομολογιακού-κατηχητικού μαθήματος συνιστά εχθρική πράξη για αυτό και ζητά να έχει λόγο για το περιεχόμενο όλων των βιβλίων των θρησκευτικών σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες .

Από την άλλη, η δημόσια εκπαίδευση υπηρετεί τις θεμελιώδεις αξίες του πολιτεύματος που ως προς τις θρησκευτικές προτιμήσεις δεν μπορεί να διαμορφώνεται με βάση τις ιδιαιτερότητες των μαθητών και τις επιθυμίες των γονέων, οι οποίες άλλωστε στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι εξαιρετικά σύνθετες και διαφοροποιημένες και μπορούν να ικανοποιηθούν και εκτός επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος. Δηλαδή δεν γίνεται οι Έλληνες μαθητές να μην γαλουχούνται στα νάματα της πίστης τους γιατί υπάρχουν ετερόδοξοι μαθητές !!

Άλλωστε, όποιος θεωρεί ότι η δημόσια εκπαίδευση δεν παρέχει την κατάλληλη θρησκευτική αγωγή, μπορεί να την αναζητήσει εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Το κράτος οφείλει να ενδιαφέρεται για τη θρησκευτική εκπαίδευση θεωρώντας το παράγοντα πολιτικής στήριξης και κοινωνικής συνοχής όσο και μέσο καλλιέργειας της συνείδηση των πολιτών. (παράδειγμα το αρ. 16,2 του ελληνικού συντάγματος το οποίο τονίζει τη ανάγκη καλλιέργειας της θρησκευτικής συνείδησης των πολιτών).

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι είτε ως πολίτες , είτε ως συλλογικότητα , οφείλουμε να αντιδράσουμε αξιώνοντας την απόσυρση των «Φακέλων Μαθήματος» που στάλθηκαν φέτος στα σχολεία για να αντικαταστήσουν τα παλιά βιβλία των Θρησκευτικών , προσφεύγοντας στο Σ.τ.Ε κατά του νόμου , ζητώντας από την εκκλησία να δημιουργήσει σχολεία επιμόρφωσης και διδασκαλίας των Θρησκευτικών , καλώντας τους γονείς να μαθαίνουν στα παιδιά τους Χριστιανική αγωγή .

Μόνο έτσι θα κρατήσουμε ζωντανή την Ελληνική συνείδηση και ταυτότητα .

Του Γρηγόρη Γ. Καλύβα