Αυτό το είδος αργόμισθου δημοτικού συμβούλου συναντάται συνήθως στις πόλεις και τα κεφαλοχώρια της επαρχίας. Τα μέλη του προέρχονται από ένα κλειστό κύκλωμα ντόπιων με βαθιές οικογενειακές ρίζες στην περιοχή, ιστορικές διασυνδέσεις με κάποιο κόμμα εξουσίας, ενώ ταυτόχρονα είναι και αρκετά φραγκάτοι για τα τοπικά δεδομένα.
Στα βιογραφικά τους πάντα γράφουν ποιου είναι γιοι και ανίψια, αν και από μόνο του το επίθετο, αρκεί για να αναγνωριστεί απ’ την τοπική κοινότητα ως “ο γιος του τέτοιου”. Τρακτεράτοι και με ακριβή κούρσα, σχεδόν πάντα τα λεφτά τους προέρχονται απ’ τα χωράφια, υπόσχονται ρουσφέτια σε όποιον μιλάει ελληνικά, αν και συνήθως όλες οι υποσχέσεις τους ξεκινάνε και τελειώνουν σε κανά κερασμένο ποτό.
Για τους μικρούς εκκολαπτώμενους προύχοντες, συνήθως αυτό είναι και το πρώτο τους βήμα για την καθιέρωσή τους στην τοπική συνείδηση ως ‘διάδοχοι’, αλλά και για τη συνέχεια της σχέσης της οικογένειας τους με το εκάστοτε κόμμα, σχέση που κρατάει για δεκαετίες.
Αρκετά ελπιδοφόρο το γεγονός πάντως ότι σε στιγμές συμφοράς (πλημμύρες, καθίζηση επαρχιακών δρόμων κτλ) οι μικροί προύχοντες, είναι και οι πρώτοι που τα ακούνε. Αν κάνουν το λάθος και πάνε μαζί με τον δήμαρχο στο σημείο της συμφοράς για να καθησυχάσουν τους έξαλλους κατοίκους, τα “εσύ τι ήρθες να κάνεις εδώ, τράβα στη μάνα σου”, δονούν τη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα.
Συχνά χάνουν ψήφους γιατί οι ντόπιοι τους ξέρουν μόνο με τα παρατσούκλια και αδυνατούν να τους εντοπίσουν στο ψηφοδέλτιο.
πηγή alfavita
