20 Ιουλίου 2023, Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης. Ο δικός μας Άη -Λιας.
Από τις πιο σημαντικές ημερομηνίες που έχει σημαδέψει τα παιδικά μας (και όχι μόνο) χρόνια! Εξάλλου όλοι μας, βαθιά μέσα μας, παραμένουμε παιδιά! Παιδιά που πάντα περιμέναμε αυτή τη μέρα, αυτές τις μέρες του πανηγυριού, του δικού μας παζαριού! Του Προφήτη Ηλία! Του Αη-Λια μας!
Ίσως ο πιο γνωστός και αγαπητός άγιος της περιοχής μας και αδιαμφισβήτητα των παιδιών! Μιας και ήδη από την Κυριακή του Πάσχα σχεδιάζαμε και περιμένανε το πανηγύρι! Ένα ήταν τότε στα παιδικά μας χρόνια το πανηγύρι! Του Άη -Λια!
Τα δώρα, τα παιχνίδια, τα σουβλάκια, ο χαλβάς! Μα πόση προσμονή μπορούσε να κρυφτεί σε ένα παιδί; Και μετά, λίγο μεγαλύτερα παιδιά ,εκεί κοντά στα γυμνασιακά μας χρόνια, οι πρώτες σκανταλιές! Πότε θα κοιμηθεί ο πατέρας το μεσημέρι (με τη ζέστη να σκάει τον τζίτζικα όπως αυτές τις μέρες που ζούμε τώρα) για να φύγουμε κρυφά με τα ποδήλατα, όλη η παιδική συμμορία της γειτονιάς! Να πάμε μόνοι μας στο πανηγύρι! Στο παιδικό μας μυαλό φάνταζε ταξίδι ολάκερο, περιπέτεια! Βγαλμένη λες, από τα παιδικά βιβλία ενός συγγραφέα! Ίσως της Πηνελόπης Δέλτα!
Και φτάνοντας στο πανηγύρι η απογοήτευση! Οι περισσότερες παράγκες κλειστές! Μιας και οι πραματευτάδες έψαχναν λίγη μεσημεριανή ξεκούραση! Και εμείς να συμβιβαζόμαστε με ένα χωνάκι παγωτό και το γεγονός ότι ο πατέρας μας, δεν αντιλήφθηκε το σκασιαρχειο μας!
Και από την άλλη η μάνα μας! Η κλασική Ελληνίδα μαμά, με τις φωνές της για να γίνουν όλα στην εντέλεια! Ήδη από το μεσημέρι της παραμονής, 19 Ιουλίου!
– “Σήκω να πάμε στην εκκλησία…” φώναζε και εμείς με βαριά καρδιά πηγαίναμε να ετοιμαστούμε, να βάλουμε τα καλά μας, έχοντας στο μυαλό μας την βόλτα μετά στις παράγκες και το τεράστιο μαλλί της γριάς που μας περίμενε!
Τώρα, πατεράδες εμείς! Τώρα καταλαβαίνουμε τις αγωνίες και τις φωνές των γονιών μας τότε! Και τελικά είχαν δίκιο!
19 Ιουλίου 2023, και τώρα ανηφορίζουμε τον λόφο του Άη -Λια χωρίς γκρίνιες, φορώντας πάλι τα καλά μας και πάμε ταπεινά να κρατήσουμε την παράδοση! Την παράδοση που πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε στα δικά μας παιδιά! Γιατί στο τέλος όλα είναι βιώματα και αναμνήσεις! Το οφείλουμε στα παιδιά μας, να τους τα δώσουμε αυτά τα βιώματα, αυτές τις αναμνήσεις!
Για αυτό πρέπει να πούμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους προσπαθούν να κρατήσουν αυτή τη παράδοση ζωντανή ,αυτό το πανηγύρι! Το δικό μας παζάρι του Άη -Λια!Από τους θεσμούς ως τον τελευταίο πραματευτή που μέσα στον καλοκαιριάτικο καύσωνα στήνει την παράγκα του για να μας προσφέρει την χαρά!
Ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, είναι πραγματικά λίγο για όσα προσφέρετε, για όσα διατηρείτε! Και του χρόνου με υγεία!
Γιώργος Μπάκας
