«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι… Και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος… Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ»…, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί……».
Ένα άκρως επίκαιρο και διαχρονικό μήνυμα του στρατηγού Μακρυγιάννη, όχι μόνο για τον μεγάλο εορτασμό της Εθνικής επετείου επί τη συμπληρώσει διακοσίων ετών από την επανάσταση του 1821, αλλά και για το ενισχυμένο «εγώ» χιλιάδων «αντιδραστικών» σε πληθώρα ζητημάτων, με προεξάρχουσα την πανδημική κρίση, που ταλανίζει για περισσότερο από ένα χρόνο ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τον κορωνοϊό απαιτούν κοινωνική ευαισθησία και ομοψυχία. Και αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα, σ’ αυτή τουλάχιστον τη χρονική συγκυρία. Αντίθετα παρακολουθούμε ενέργειες, οι οποίες δυναμιτίζουν το επιθυμητό κλίμα και αυτό είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Ενώ διανύουμε περίοδο υγειονομικής βόμβας, δεν θέλουμε να σταματήσουμε ούτε τα πολιτικά «παιχνίδια» με την δημιουργία διαδηλώσεων σε πλατείες και κεντρικές αρτηρίες, αλλά ούτε τα πάρτι και την καλοπέραση, πυροδοτώντας έτσι δυσάρεστες καταστάσεις διασποράς, και μάλιστα χωρίς μέτρα προστασίας στο πλήθος, το οποίο ως συνήθως αποτελείται από νέους ανθρώπους, οι οποίοι, μπορεί να μην διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο με κάποιους μεγαλύτερους, αλλά μεταφέρουν τον ιό στους μεγαλύτερους της οικογένειας, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν το γνωρίζουν.
Φαίνεται ότι η χώρα μας ταλανίζεται ακόμη και σήμερα και δεν έχει ξεπεράσει τον διχασμό και τις πληγές του εμφυλίου που άφησε. Μπορεί πολιτικά ο εμφύλιος να τελείωσε το 1949, όμως ο διχασμός μεταξύ αριστεράς και δεξιάς παρατείνεται υπό μορφή μεταλλάξεων μέχρι σήμερα. Φθάσαμε στο σημείο, αυτός που προστατεύει το δημόσιο αγαθό, να θεωρείται «αντιδραστικός» και «φασιστόμουτρο», ενώ αυτός που βανδαλίζει και καταστρέφει «προοδευτικός». Θυμηθείτε τις διαμαρτυρίες συμπαράστασης του Κουφοντίνα, ενός ανθρώπου που δολοφόνησε έντεκα συνανθρώπους μας και έκλεισε και εγώ δεν ξέρω πόσα σπίτια, βγήκαμε στους δρόμους για να υπερασπιστούμε τα αιτήματά του. Θυμηθείτε επίσης παλαιότερα την τραγωδία της MARFIN με τους τρεις νεκρούς από ομάδες «αγανακτισμένων διαδηλωτών», οι οποίοι φώναζαν να καείτε…να καείτε…., επειδή εργάζονταν, ενώ θα έπρεπε κατά την εκτίμηση των διαδηλωτών να απεργούν όλοι.
Δυστυχώς, η παρατεταμένη κρίση που περνάμε με την διαβολεμένη αυτήν μολυσματική ασθένεια, δεν μας έδωσε κανένα ουσιαστικό μάθημα. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν θέλει να αλλάξει, δεν καταλαβαίνει πώς πρέπει να ενεργήσει για να απαλλαγεί από αυτόν τον «βραχνά». Έχω γράψει πολλές φορές σχετικά με την πανδημία και δεν θέλω να επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, αλλά επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω ότι η αντιμετώπισή της δεν είναι υπόθεση μια μερίδας πολιτών αλλά ολόκληρης της κοινωνίας, για ένα τουλάχιστο σημαντικό χρονικό διάστημα. Εάν αυτό δεν το αντιληφθούμε, βάζουμε σε κίνδυνο την δημόσια υγεία και με την έλλειψη των εμβολίων, οδηγούμαστε με ακρίβεια σε πραγματικό όλεθρο. Τα ημίμετρα που εφαρμόζονται μόνο από μια μερίδα πολιτών, δείχνουν ακόμη ότι και η όποια βελτίωση προκύψει θα είναι πρόχειρη και προσωρινή. Μ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε το άλμα που χρειάζεται.
Μην κάνουμε το χατίρι σε κάποιους που επιβουλεύονται τη χώρα μας με τις τόσες ομορφιές της (ήλιος, θάλασσα, νησιά), είτε από ζήλια, είτε από άλλη αιτία, να χαίρονται, όταν μας βλέπουν να συνεχίζουμε να δυσλειτουργούμε με τα τόσα που περάσαμε και να δίνουμε την αίσθηση της αυτοκαταστροφής μας. Δυστυχώς δεν διδαχθήκαμε από τα λάθη μας· και λαός που ξεχνάει εύκολα, το μέλλον του δεν είναι ευοίωνο. Το ακούμε να πιπιλίζεται από πολλούς, αλλά μας φαίνεται σαν ψέματα. Κι όμως είναι μια μεγάλη αλήθεια. Πολλοί ίσως αναρωτηθούν και πούνε ότι η πανδημική κρίση δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ναι έτσι είναι, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τη «νύφη» δεν την πληρώνουν όλοι με το ίδιο νόμισμα.
Κάτω από τέτοιες στριφνές και δύστροπες σκέψεις, οδηγούμαστε με ακρίβεια σε φοβερά δύσκολες καταστάσεις. Τα προβλήματα είναι σοβαρά και απαιτούν σοβαρές λύσεις, που δεν είναι για πολιτική εκμετάλλευση. Και αυτές (οι λύσεις) δεν έρχονται πατώντας κάποιο κουμπί, αλλά ενεργώντας κάτω από το βάρος της ευθύνης και ιδιαίτερα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, για μια ενιαία και εποικοδομητική γραμμή πλεύσης. Μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες, παρά τα λάθη τους, όταν ομονοούσαν, μεγαλούργησαν. Θυμηθείτε το θετικότατο ξεκίνημα της πανδημίας, το οποίο φυσικά και δεν ήταν τυχαίο. Η δύναμή μας είναι η ενότητά μας. Ας την εκμεταλλευτούμε για το καλό όλων μας.
Γράφει ο Θανάσης Σιούτας (συν/χος δάσκαλος)